یک روانشناس کودک و نوجوان خطاب به والدین دانش آموزان کلاس اولی تاکید کرد که حتما اول مهر به عنوان نخستین روز از آغاز سال تحصیلی همراه بچه‌ها باشند و آنها را به مدرسه ببرند.
دکتر نازنین حبیبی در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه پایه اول ابتدایی پایه بسیار مهمی است، اظهار کرد: این سال تحصیلی می‌تواند هم برای والدین و هم برای بچه‌ها بسیار سخت و پر اضطراب باشد؛ چرا که پر از ابهام است و بچه‌ها و والدین نمی‌دانند که قرار است چه اتفاقی رخ دهد.
وی به بیان راهکارهایی برای کاهش اضطراب روز اول مدرسه برای کلاس اولی‌ها پرداخت و خطاب به والدین توضیح داد: روز اول مدرسه را حتما همراه بچه‌ها به مدرسه بروید، بچه‌ها خوشحال می‌شوند که والدین همراه آنها باشند؛ چراکه احساس می‌کنند تکیه گاه آنها همراهشان است.
این روانشناس ادامه داد: حتی می توانید بچه‌ها را روز قبل به مدرسه ببرید تا با مسیر مدرسه آشنا شوند. درباره محیط مدرسه و کتاب هایی که قرار است بخوانند نیز با آنها صحبت کنید. همچنین برای کاهش اضطراب بچه ها درباره فضای مدرسه هم می‌توان صحبت کرد.
حبیبی تاکید کرد: حتما شب قبل از شروع مدرسه از خاطرات خوب خود برای فرزندتان تعریف کنید. بعضا پیش می آید فرزند بزرگتر خانواده خطاب به کلاس اولی می گوید "بدبخت شدی، ۱۲ سال گرفتار شده و باید درس بخوانی" یا اینکه "نمیدانی چه روزهای سختی داری، چطور می خواهی شش صبح از خواب بیدار شوی". این جملات را اصلا بیان نکنید؛ بلکه از خاطرات خوب مدرسه برای فرزند تعریف کنید.
وی با بیان اینکه جدایی از خانواده برای برخی بچه‌ها سخت است و این بچه‌ها دچار اضطراب جدایی هستند، تصریح کرد: این شرایط به ویژه برای بچه‌هایی که پیش دبستانی نرفته‌اند و یا بنا به هر علتی دچار اضطراب جدایی هستند، سخت‌تر است.
اگر فرزندتان دچار چنین اضطرابی است سعی کنید روزهای اول ناگهان فرزند را به تنهایی به مدرسه نفرستید.
به این معنا که والدین حتما همراه فرزند در مدرسه باشند، در صورت لزوم با ناظم درباره این شرایط صحبت کنند و در بخش هایی از مدرسه حضور داشته باشند و فرزند را در مدرسه همراهی کنند و بعد کم کم از فرزند جدا شوند.
حبیبی با اشاره به اینکه میزان اضطراب والدین بسیار مهم است و در میزان اضطراب بچه تاثیر زیادی دارد، ادامه داد: بعضا شرایط به گونه ای است که گویی خود والدین آمادگی این را ندارند که بچه را به مدرسه بفرستند.
بعضا این والدین وابسته به فرزند هستند، به طوری که عنوان می کنند ما نمی دانیم بعد از رفتن بچه به مدرسه در طول روز چکار کنیم؟.
در برخی مواقع نیز والدین با یکدیگر مشکلات زناشویی دارند و در نبود فرزند نمی دانند چکار کنند چراکه فرزند باعث دلگرمی خانواده شده است.
توصیه ما در این شرایط این است که سعی کنید فرزندتان را وارد محیط گرم مدرسه کنید و خودتان بر روی احساسات خود اعم از ناتوانی و توانمندی کار کنید.
این روانشناس با ذکر مثالی توضیح داد: اگر بچه مضطربی دارید به او بگویید که اگر شرایط برایت سخت شد می توانی از دفتر مدرسه با من تماس بگیری، یا به او بگویید من در کوچه می ایستم و بعد از زنگ اول که تو وارد کلاس شدی به منزل می روم و حتی می‌توانید در ساختمان مدرسه باشید تا فرزند زنگ های تفریح شما را ببیند.
البته فراموش نکنید که اگر چنین قول هایی به فرزند دادید حتما آن را عملی کنید، قول الکی به بچه ندهید؛ چراکه اضطرابش بیشتر می شود.
حبیبی با بیان اینکه وقتی بچه مضطرب است والدین باید برای او توضیح دهند که در کنار فرزند و در مدرسه هستند و کم کم از او جدا می شوند، عنوان کرد: اینگونه اعتماد اولیه کودک جلب می شود، البته نباید قول الکی داد و والدین حتما باید به حرفی که می زنند عمل کنند.
وی افزود: اگر بچه مضطربی دارید، درباره شرایط او با معلم مقداری صحبت کنید. البته نباید فراموش کرد که قرار بر این نیست بچه ها شکننده و آسیب پذیر تربیت شوند؛ بلکه قرار است بچه ها کم کم یاد بگیرند تا در فضای جدایی از والدین قرار گیرند و در کنار دوستان خود در محیط مدرسه باشند. در عین حال باید کم کم بچه‌ها را با محیط مدرسه آشنا کرد.
این روانشناس خطاب به والدین خاطرنشان کرد: اینگونه نباشد که چون بچه مضطربی دارید از او مراقبت بیش از حد کنید.
اگر فکر می کنید فرزند شما مهارت اجتماعی ضعیفی دارد و نمی‌تواند روابط اجتماعی خوبی با هم سالان برقرار کند، حتما از متخصص کمک بگیرید. می توانید بچه‌ها را در دوره مهارت زندگی شرکت دهید.
حبیبی درباره کلاس اولی‌ها که برای رفتن به مدرسه گریه می کنند نیز توصیه کرد: اگر فرزند شما گریه و بی‌تابی می‌کند، با او حرف بزنید و درباره احساس او بپرسید. اینکه از چه چیزی نگران بوده و گریه می‌کند، مهم است. نگرانی او را باز کنید.
به هیچ عنوان با بیان جملاتی نظیر اینکه "من هم رفتم مدرسه، عادت می کنی، اولش اینگونه است، انقدر موضوعات مهمی در زندگی وجود دارد که کلاس اول اصلا مهم نیست" احساس فرزند را بی ارزش نکنید.
کودک را در این فضا قرار ندهید که احساسات که تو تجربه می‌کنی ناچیز است. درباره احساسات فرزندتان با او صحبت کنید و دنبال راه حل بگردید.
وی در پایان سخنان خود با بیان اینکه انسان‌ها بسیاری از سرمایه های خود را در دوران دبستان و از طریق دوستان دوران دبستان پیدا می‌کنند، عنوان کرد: خیلی از دوستان دوران دبستان می‌توانند دوستان صمیمی ما در دوران بزرگسالی شوند.
محیط مدرسه فقط برای درس خواندن نیست؛ بلکه محیطی برای آموزش و درست کردن خاطره و به دست آوردن سرمایه‌های روانی و امنیت اجتماعی است. بنابراین در کنار فرزندان باشید تا بتوانند سرمایه‌های خود را در مدرسه پیدا کنند.