عصرایران؛ مصطفی داننده- در آستانه شب عید، مردمِ مانده زیر بهمن گرانی از قیمت‌ها گلایه دارند. برخی هم در این میان باز به مردم توصیه می‌کنند که نخرند تا وضعیت بازار به ثبات برسد. آنها می‌گویند عاقبت گران فروشی نخریدن است.
حرفهای این حضرات وقتی درست است که مثلا از بین 100 کالای موجود در بازار، دوتای آن گران شده باشد و برای تنبیه گران فروشی به مردم توصیه می‌کنیم که از آنها خرید نکنند تا حساب کار دست‌شان بیاید. البته بماند که مردم در آن زمان هم آنقدر از کالای گران شده می‌خرند و احتکار می‌کنند که گران فروش به سود ماورایی می‌رسد.
بامزه ماجرا این است که اگر مردم هم نخرند، عین خیال فروشنده عزیز نیست. چون دو ماه بعد جنسش را گران‌تر از امروز به دست مشتری می‌رساند. اتفاقا امروز برخی‌ها به دنبال نفروختن هستند، چون می‌دانند در ماه‌های بعد سود بیشتری می‌کنند.
الان هم که در بازار دست روی هر کالا و جنسی بگذاری، گران است. مگر می‌شود همه را نخرید؟ پس مردم چگونه زندگی کنند و چطور زنده باشند؟
راستش را بخواهید مردم ندارند که بخرند. در همین روزهای پایانی سال، بسیاری از خانواده‌ها ،فرزندان‌شان را شیرفهم کرده‌اند که عید سال 1400 نه خبری از لباس نو هست نه تفریح. زیر لب هم خدا را شکر می‌کنند که کرونا هست و فعلا دور مهمانی رفتن و مهمانی دادن خط کشیده شده است.
قدیم‌‌ترها، آنهایی که پولی در بساط نداشتن و زندگی‌شان سخت می‌گذشت به تخم‌مرغ خوردن، سیب زمینی آب پز کردند و نهایتا یک روز در هفته آبگوشت پناه می‌بردند. حالا همین غذاهای ساده، خودشان خرجی روی دست آدم می‌گذارند که نگو. آبگوشت هم که قربانش شوم، غذای لاکچری شده است و دیگر با فقیر و فقرا کاری ندارد.
القصه که احتیاج به توصیه برای نخریدن نیست. مردم ندارند که بخرند. پدری که حقوق دو و نیم میلیونی می‌گیرد، چگونه می‌تواند از بازار گران پوشاک برای بچه‌هایش لباس عید بخرد. سرپرست خانواده‌‌ای که چندماه است حقوق‌اش عقب افتاده، چگونه می‌تواند سری به بازار گوشت و مرغ بزند.
واقعا فکر می‌کنید، مردم از سر علاقه در زمانه کرونا در صف مرغ دولتی می‌ایستند؟ نه، آنها فکر می‌کنند با صرفه جویی در پول مرغ، حداقل می‌توانند چاله‌ای دیگر از زندگی‌شان را پر کنند.
البته این نوشته‌ها و حرف‌زدن‌ها بیشتر برای آرام کردن خودمان است و گرنه سواره چه خبر از حال پیاده دارد. الان آنهایی که تصمیم می‌گیرند، حقوق و عیدی را گرفته‌اند، آجیل، گوشت و مرغ‌شان هم رسیده است و چه می‌دانند «ندارم» یعنی چه؟!
باشد ما نمیخریم، یعنی نداریم که بخریم. انشالله که با نخریدن‌ها قیمت‌ها پایین بیاید و همه بتوانند یک زندگی عادی داشته باشند.
بنویس برا همونی که تشویق و اغفال کردی بهش رأی بدیم
بفرس بخونه و بهش بگو من به خاطر تو مدیون این مردم هستم
جواب : از هر کدام کمتر بخرند .
برو ببین تا حالا چتد مقاله در مورد گرونی و بی پولی و فقر و بدبختی مردم تو روزنامه تون نوشتید .
آیا نوشتن این مقالات تونسته سر سوزنی از این مشکلات حل بکنه ؟؟
قطعا نه
البته شما به نوشتن ادامه بده ، انشاالله یکی یه تکونی به خودش میده.
علی برکت الله
کسایی که پول خرید تخم مرغ و سیب زمینی و ... ندارند قطعا پول خرید نت برای خواندن مقاله های شما رو هم ندارند.
وای بر حال دولت به خاطر حال این عزیزان که روسیاه هستند.
آنهایی هم که براشون خرید این اقلام مشکلی نیست، نیازی به مطالعه مقاله مذکور شما ندارد.
منی که مقاله شما را دارم میخونم و باقی افراد و البته جنابتان که می‌نویسید هرچند سخت، به هر حال سیب زمینی می‌خریم شااید آجیل نخریم.
اگر بنا به دلسوزی باشد با مقالات سازنده و البته منسجم تر به دولت می توان تحریک به دولت برای کمک به عزیزان مربوطه کرد نه با چنین مقالاتی که پسر بنده هم توانایی نگارش آن را دارد
همچنین چنین مقالاتی با تعداد بالا، ممکن است برخی وجدان های خفته را بیدار کند تا شاید در نبود سیستم هماهنگ و کارامد برای دستگیری از مردم، خود مردم اندکی به فکر هم باشند.