عصرایران، احسان محمدی- این یکی از پرهیجان‌ترین، پرتنش‌ترین، پرحاشیه‌ترین مسابقات فوتبالی بود که در چند سال اخیر دیدیم. سپاهان- پرسپولیس در مسابقه پای فینال جام حذفی رودرروی هم قرار گرفتند. بازیکنانی که مدعی شده بودند «جان» می‌دهند اما «جام» نمی‌دهند، 122 دقیقه همه کاری کردند تا به فینال اهواز برسند.
آنچه می خوانید 12 نکته از متن و حاشیه این دیدار است:
1- زنجیر و فحش: هنوز سوت آغاز بازی زده نشده بود که تصاویری از برخورد برخی هواداران سپاهان با پرسپولیسی ها منتشر شد، از بدن جوانی که رد خونین زنجیر روی آن بود تا چند هوادار که یک پرسپولیسی را کتک می زدند. قابل انتظار بود. دیگر شهرش فرقی نمی‌کند. مگر در تهران و تبریز و اهواز باران گل و شکوفه بود؟ این خشونت‌های خون‌بار در فوتبال ایرانی عادی شده است. در فوتبالی که با تلاوت قرآن‌مجید هر مسابقه‌مان را آغاز می‌کنیم!
2- پلاستیک: کیفیت تصاویر تلویزیونی افتضاح بود. خیلی بد. از آن بدتر کیسه‌های پلاستیک سرگردان درون زمین بود که با وزش باد از این طرف زمین به آن طرف می رفتند! برشی از بلایی که سر طبیعت آورده‌ایم. زباله دارد محیط زیست را میبلعد. حتی وسط زمین فوتبال هم نشانه‌هایش را می‌شود دید.
3- سیاوش یزدانی: مدافع جوانی که در دیدار برگشت لیگ و تساوی 0-0 دو تیم هشدار داده بود که پرسپولیسی ها به اصفهان نیایند و خون‌شان پای خودشان است، در نیمه اول یک فحش جنسی به شجاع خلیل‌زاده داد و در نهایت موجب باز شدن دروازه تیم خودی شد تا بسیاری او را الهه «کارما»ی فوتبال ایران لقب بدهند. 8 خرداد به شبی تبدیل شد که هیچکس دوست نداشت جای او باشد.
4- مارک ویلموتس: سرمربی جدید تیم ملی از هتل این مسابقه را دید. احتمالاً احساس کرد به جایی مثل ترکیه یا آرژانتین وارد شده است. هیجان، حاشیه، اخراج، خشونت، پنالتی و تنش! به آتشفشان خوش آمدی آقای سناتور! این دقیقاً عصاره فوتبال و زندگی ماست: غلبه حاشیه بر متن!
5- پرسپولیس: آنها به فینال رفتند. بهتر بازی کردند. دو بار به تیر زدند، 533 پاس، 29 شوت به سمت دروازه حریف و مالکیت 53 درصدی. مدت‌ها بود تیمی این همه سپاهان را تحت فشار قرار نداده بود. حتی وقتی آنها یازده نفره بودند هم نتوانستند مچ قرمزها را بخوابانند تا باد به پرچم برانکو بوزد و آنها برای دبل کردن در قهرمانی به مصاف داماش بروند. حال پرسپولیسی ها خوب است. بُردن سپاهان کم از شهرآورد ندارد.
6- احمد نوراللهی: یک هافبک قبراق. او که با گل در شهرآورد مقابل استقلال یکی از عوامل قهرمانی پرسپولیس به شمار می‌رود، در بازی شب گذشته بیش از هر بازیکنی شوت زد، در نبردها پیروز شد و به بازی پرسپولیس ریتم داد. او مثل شجاع پرخاش نمی کند، مثل کامیابی‌نیا خطای بیهوده نمی کند و کاملاً در اختیار تیم است. ضربه پایانی‌اش در دقیقه 121 همه را یاد گل سپهر حیدری انداخت که در استودیو فوتبال برتر با اطمینان می‌گفت پرسپولیس گل می‌زند!
7- خشم و زبان: در دقایقی از بازی زبان بازیکنان بیش از پاهایشان تحرک داشت. در میان بازیکنان دنیا شاید ایرانی‌ها در حرف زدن، داد زدن سر هم و فحش دادن دور از چشم داور بی‌نظیرند! سپاهانی‌ها از همان دقایق اول تحت تاثیر فضا پر استرس بودند و عاقبت زبان ایران پوریان و استنلی کیروش آنها را به قتل رساند!
8- داور: این فوتبال VAR می‌خواهد. هم پرسپولیسی مدعی هستند که داوری پنالتی‌شان را نگرفته و در عوض یک پنالتی فوق حساس را به حریف هدیه کرد، هم سپاهانی ها اعتقاد دارند که سوت‌های غلط داور آرامش تیم آنها را به هم زد و اگر داور به ربیع خواه به خاطر کشیدن پیراهن کارت می‌داد، استنلی کیروش اعتراض نمی‌کرد، کارت نمی‌گرفت، عصبی نمی‌شد و بعد اخراج ... بعد از کار در معدن، احتمالاً قضاوت دیدار پرسپولیس – سپاهان سخت ترین کار دنیاست. قبول ندارید؟ از ترکی، فغانی، قهرمانی، زاهدی‌فر، مظفری‌زاده و ... بپرسید!
9- امیر قلعه‌نویی: او به واسطه تعویض‌های عجیبش تحت فشار است. امیدوار بود حداقل یک جام کسب کند اما تیمش به هیچ‌وجه نشانی از سپاهان مدعی لیگ نداشت. خسته، عصبی و حتی ناموفق در ارسال سانترهای تاثیرگذار. دوران او به سرآمده است یا بار دیگر از خاکستر برمی‌خیزد؟
10- پیام نیازمند: این پسر را مگر می‌شود دوست نداشت؟ یک جوان خوش قد و بالا که خودش می‌گوید الگویش مانوئل نویر است. در تمام طول بازی درخشید، روی گل مقصر نبود و حتی در دقیقه 122 جلو کشید و چیزی نمانده بود گل بزند. «اگر قدر خودش را بداند» یک قید ترسناک است که این حور مواقع کنار ستاره‌های جوان می‌گذاریم. برایش اسپند دود کنید.
11- پنالتی: هواداران پرسپولیس می‌ترسیدند بازی به ضربات پنالتی بکشد. هرچه می‌زدند گل نمی‌شد و این جور مواقع ترس سراغ تیم می‌آید که نکند قرار است ببازیم؟ وقتی داور به تیم 9 نفره سپاهان فرصت پنالتی داد، مهدی کیانی پشت ضربه ایستاد. اگر یک شنل را تن او کنند بیشتر شبیه یک سردار رومی در مبارزه با گلادیاتورهاست! او پنالتی را هدر داد. علیرضا بیرانوند بعد از مهار پنالتی رونالدو به کابوسی برای پنالتی‌زن‌ها تبدیل شده، آنها از ترس اینکه او پنالتی را مهار کند آنقدر دقت می‌کنند که توپ را به بیرون می‌زنند! این پنالتی را باد آورد و با خوش‌شانسی بیرانوند باد بُرد.
12- داماش: پرسپولیس هنوز قهرمان نشده است چون نصف جام را بازیکنان داماش گیلان بغل کرده‌اند و قصد ندارند آن را به برانکو «هدیه» کنند. هنوز قهرمان جام‌حذفی سال 98-97 مشخص نشده است، هرکس خود را از پیش برنده بداند، این بازی را باخته است!
چرا عدم محرومیت بیرانوند، مثه همیشه حرکت غیر اخلاقی شجاع و سایر مسائل که به ضرر تیم پیروزیه، هیچ وقت به نوشته های شما اضافه نمیشه
تحلیل های فوتبالی عصر ایران غیر قابل خوندن شده
مثه سانسور وسط مسابقه زنده والیبال تحلیل های فوتبالی عصر ایران سردرد آوره
قلم روان داشتن هنر ذاتیه، ولی بدجور این قلم ها باد رو به سمت پرچم برانکو هدایت میکنن
با همه تلاش صدا و سیما هنوز هم جای خالی عادل کاملا مشهود است. چه برای گزارش های بی نقص و سرشار از اطلاعات درست و چه نودش که اگر بود یا گرفتن یقه برگزار کننده ها نمی گذاشت این حجم از توحش به فوتبال تزریق شود. هنوز دیر نشده. عادل را دریابید
"چوب خدا"
از متن های غیر ورزشی ات بی نهایت لذت می برم اما در این متن
کمی یک طرفه برای پرسپولیس تب کردی !
گفته اند قلم توتم ماست
اگر داور کارت دوم به یکی از بازیکنان پرسپولیس که پیراهن بازیکن سپاهان را گرفته بود و اخراج میکرد ( چون کارت داشت) این اتفاقات رخ می داد ؟!
قطعا با انصافی که در نوشته هایت سراغ دارم خواهی گفت اری
انوقت دوست خوب بازی از جهت نفرات مساوی می شد چه بسا یک فوتبال زیبا را شاهد می بودیم .
بماند که حرکات دست بیرانوند در بازی گذشته نه کارت داشت و نه توبیخ .
با این حال از نوشته های غیر ورزشی از جنس داخلی بیشتر لذت می برم .
ارادتمند بژکول
وقتی می بره، لطف خدا و تلاش بچه ها و کادر فنی بوده
وقتی می بازه، فوتبال مهندسی شده!!!
تو همین فوتبال مهندسی شده، بیشترین جام رو برده و ملقب به آقای مافیا!
تکمله: بیشترین سود از اشتباهات داوری در نیم فصل اول رو به گواه برنامه نود، سپاهان برد.
وقتی قلم به دست داری رعایت انصاف را بکن