عصرایران؛ احسان محمدی- سال پیش سپاهان اصفهان تا مرز سقوط به لیگ یک پیش رفت. آنها با 6 پیروزی و 13 شکست و 11 تساوی عملکرد فاجعه‌باری داشتند و اگر نفت تهران یا سیاه‌جامگان اندکی بیشتر تلاش می‌کردند، زردپوشان اصفهانی ممکن بود سقوط کنند. آنها فصل را با جایگاه نازل چهاردهم به پایان رساندند. آن هم در لیگی که رقیب سنتی‌شان پرسپولی قهرمان شد و ذوب‌آهنِ همشهری در رتبه‌دوم قرار گرفت.

سپاهانی که لیگ‌برتر فوتبال ایران را با پاس‌های مهندسی‌شده محرم نوید کیا، فرارهای محمود کریمی، دفاع آهنین هادی عقیلی، سماجت احسان حاج‌صفی و سریال گلزنی‌های عماد رضا به محل تاخت و تاز خود تبدیل کرده بود، وقتی هنوز «هتک‌تریک» در لیگ برتر مُد نشده بود، هت‌تریک می‌کرد اما در فصل پیش آفتاب بخت‌شان تا مرز غرق‌شدن در زاینده‌رودِ خشک‌شده هم پیش رفت!

امیر قلعه نوئی هر جا برود آنجا بوی جام می‌دهد. یک تهدید دائمی برای رقیبان با آسمان خراش‌هایی که اسم‌شان مهاجم است، خط هافبکی که اول حریفان را با دوندگی و تکل‌های کُشنده به قتل می‌رسانند و بعد مالک زمین می‌شوند و شوری که به سکوها می‌دهد.

او به سپاهان آمد در حالیکه دست استنلی کی‌روش را توی دستش گرفته بود و از ذوب آهن با خودش به سپاهان می‌آورد. یک برزیلی متفاوت. او که فصل گذشته 9 گل برای ذوب آهن زد، با 16 گل زده به عنوان آقای گل لیگ‌برتر شناخه شد تا لقب ترمیناتور برزیلی را به او بدهند. تمام‌کننده‌ای پُرنفس با ضربه‌های سر کوبنده، مشتاق برای ورود به هر درگیری فیزیکی و باهوش در جاگیری میان مدافعان. هنگام سانترهای پرتعداد سپاهانی‌ها استنلی کی‌روش مثل قزل آلایی که از آب بیرون بپرد، از همه مدافعان بالاتر سر می‌زد.

این فقط کی‌روش نبود که با او از ذوب‌آهن آمد، قلعه‌نوئی در کنارش از یک مربی جوان به نام سعید الهویی هم بهره می‌گیرد. او کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی است و مدرک مربیگری A ای‌اف‌سی را دارد، یک جوان 37 ساله که در تراکتورسازی و ذوب‌آهن هم کنار قلعه‌نوئی بود تا شائبه تفکر سنتی را از ژنرال دور کند. سیامک قلیچ‌خانی مدیر رسانه‌ای سپاهان هم در چندسال اخیر کوشیده است تا از حاشیه‌های پیرامون قلعه‌نوئی کم کند. به نظر می‌رسد او که سابقه روزنامه‌نگاری ورزشی دارد و به خوبی با فضای رسانه‌ای فوتبال ایران آشناست تا اندازه بسیار زیادی موفق بوده. چند سالی است ادبیات قلعه‌نوئی، شیوه گفتگوها و حتی کنش‌هایش در شبکه‌های مجازی کاملاً با گذشته متفاوت شده است.

اما در سپاهان مدل قلعه‌نوئی چند نام دیگر هم خوش درخشیدند. پیام نیازمند دروازه بان جوانی که می‌گوید الگویش مانوئل نویر آلمانی است آنقدر خوب بود که قلعه‌نوئی چند بار به تحسین نامش را بُرد. سرمربی که در انجام این کار خسیس است! نیازمند با 15 کلین شیت عملکرد خوبی داشت.

محمد کریمی هنوز آنقدر ناشناس است که حتی اگر به او لقب مهندس جدید لیگ برتر هم بدهید بعید است کسی در خیابان او را بشناسد. کم حرف و ساکت اما موثر. او با 8 پاس گل بهترین گلساز لیگ شد. او در حالی نیم‌فصل دوم گاهی کنار محسن مسلمان آقای پاس گل فصل قبل به زمین می‌رفت که انگار فقط سایه مسلمان در زمین بود. بازیکنی که مدام کنار نامش یک «افسوس» و «حیف شد» و «قدر خودش را ندانست» می‌آید.

عزت پوزقاز، مهدی کیانی، ولادیمیر کومان و مهرداد محمدی هم در این فصل برای سپاهان با تمام وجود جنگیدند. نفس گرم آنها تا آخرین ثانیه‌ها پشت گردن پرسپولیس بود. سازمان لیگ حتی مدال و جام و سکوی قهرمانی زرد رنگ هم به اصفهان بُرده بود تا در صورت ناکامی پرسپولیس جام در زاینده‌رود بایگانی شود اما این اتفاق نیفتاد تا شاگردان قلعه‌نوئی حسرت امتیازهای از دست رفته را بخورند. حسرت 13 تساوی که 26 امتیاز آنها را بر باد داد تا آمار 46 گل‌زده، عنوان بهترین خط حمله و تفاضل 26+ هم برایشان گره‌گشایی نکند.

برخی از هواداران سپاهان گرچه در دیدار پایانی با دلخوری از برخی داوری‌های شعار «جامو بدید فغانی» سر دادند اما می‌دانند که چند لغزش آنها را از کسب عنوان قهرمانی دور کرد. در روزهایی که پرسپولیس افتان و خیزان پیش می‌رفت، آنها در اصفهان مغلوب گل جادویی پاتوسی شدند. گلی کمرشکن. درست مثل تساوی های بدموقع با نساجی قائمشهر، ذوب‌آهن، فولاد، صنعت‌نفت، پیکان، پدیده ...

صعود به لیگ قهرمانان آسیا بعد از چندسال خبر خوب این روزها برای آنهاست. هوادارانی که پس از قطعی شدن نایب قهرمانی روی سکوها تیم‌شان را با تمام وجود تشویق کردند، نشان دادند از نمایش این فصل سپاهان راضی هستند و 8 خرداد را انتظار می‌کشند، جایی که پرسپولیس باید برای دیدار پای فینال جام‌حذفی به اصفهان برود. رقابت برای آنها تمام نشده، فقط از جامی به جام دیگر منتقل شده است! به امید یک بازی خوب و البته بدون کُشته و زخمی!

* در روزهای آینده به بقیه تیم‌های لیگ خواهیم پرداخت.