آنگاه رخ نمودن تحولات سیاسی و اجتماعی مدرن مثل تمرین دموکراسی، گسترش مشارکت زنان، انتشار روزنامه، تاسیس احزاب و .... (مدرن سازی سرمایههای اجتماعی) به‌منزله کوهچه‌هایی است که در چارک سوم راه توسعه باید از آنها عبور کنیم. آنگاه شکل‌گیری اخلاق اجتماعی جدید و تحولات فرهنگی مانند رواداری در اندیشه، مدارا در عمل، دگرپذیری، عقلانیت اجتماعی، قانون‌پذیری، احترام به حقوق شهروندی و .... (مدرن سازی سرمایههای فرهنگی) به مثابه کوهستان‌های عظیم پر از سنگلاخی است که در چارک چهارم مسیر توسعه قرار گرفته‌اند.
تحولاتی که در دو چارک اول مسیر توسعه رخ می‌دهد را مدرنیزاسیون (نوسازی) می‌گوییم و تحولاتی که در دو چارک آخر توسعه رخ می‌دهد را مدرنیته (نوگرایی) می‌گوییم.
حرکت جامعه در این چارک‌ها البته می‌تواند همزمان رخ دهد. یعنی همزمان که همه جامعه در چارک اول در حال حرکتند، پس از چندی بخش‌هایی از جامعه به چارک دوم می‌رسند، سپس بخش‌ها یا عده کمتری به چارک سوم و باز عده کمتری وارد چارک چهارم توسعه می‌شوند. پس در عمل، جامعه همزمان در هر چهار چارک توسعه در حال پیشروی است اما معیار ما «اکثریت» است. یعنی وقتی اکثریت جامعه (مردم، نهادهای اجتماعی، بنگاههای اقتصادی، اجزای حکومت و ...) در چارک اول در حرکت هستند، می‌گویم این جامعه در مرحله اول توسعه است. و به همین ترتیب تا چارک چهارم. وقتی می‌گوییم جوامع «توسعه یافته»، یعنی آنها هم هنوز دارای بخش‌هایی هستند که در چارک‌های قبلی در حرکت و فعالیت‌اند اما اکثریت بخش‌های آن جوامع وارد چارک چهارم شده‌اند.
در ایران حرکت در مسیر توسعه را تقریبا از انقلاب مشروطیت آغاز کرده ایم. اما حرکت پرقدرت در چارک اول را تقریبا از ۱۳۱۰ شمسی شروع کردیم. در هشتاد سال اخیر ما چارک اول توسعه را خیلی خوب رفته ایم و البته درآمدهای نفتی نیز به کمک‌مان آمده است.
حتی در برخی حوزه‌های این چارک، زیاده روی نیز کرده ایم. حرکت در چارک دوم توسعه را گرچه رسما از تاسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ آغاز کرده‌ایم اما تقریبا از دهه چهل شمسی شتاب گرفته است. متاسفانه در دو دهه اخیر گسترش بی‌ضابطه دانشگاهها، به کیفیت حرکت در این چارک آسیب زده است. یعنی به نظر می‌رسد اکنون سرمایههای انسانی ما کیفیت لازم برای تحقق توسعه را ندارند و به همین علت احتمالا ما برای چند نسل در مسیر توسعه درجا خواهیم زد.
حرکت در چارک سوم نیز همزمان با چارک‌های قبلی بوده است اما در دوره‌هایی مثل سالهای انقلاب مشروطیت یا دهه بیست شمسی، شتاب گرفته است. اما در این دوره‌ها، گستره این حرکت محدود به بخش‌هایی از جمعیت شهرهای بزرگ بوده است. تقریبا در سالهای پس از جنگ تحمیلی بود که تحرکات مربوط به چارک سوم راه توسعه، به طور گسترده در همه مناطق و بیشتر بخش‌های جمعیتی کشور شکل گرفت و هم اکنون نیز با سرعت در حال پیشروی است. در هر کدام از چارک‌ها هر چه سرعت این پیشروی بیشتر باشد تنش‌ها و مشکلات و پدیده‌های غیر طبیعی و یا غیر اخلاقی بیشتر رخ می نماید. گسترش فضای مجازی در سالهای اخیر باعث شده است که ناهنجاری‌های مربوط به چارک سوم توسعه به سرعت رخ نماید.
جامعه ما تقریبا چند دهه است که در چارک دوم و سوم توسعه درجا می‌زند. تنها بخش‌های بسیار ناچیزی از جامعه ایرانی وارد چارک چهارم توسعه شده اند و اگر روند گذشته ملاک باشد، گمان نمی‌کنم به این زودیها جامعه ایران به صورت گسترده وارد چارک چهارم شود. ما در واقع چند دهه است در انتهای مدرنیزاسیون و در ابتدای مدرنیته داریم درجا می‌زنیم.
به رغم همۀ اینها (اشاره نویسنده به انتساب مطلب خلاف واقع به او به عنوان مقاله ای درباره ارز در فضای مجازی) من امید فراوان دارم که همین شبکه‌های مجازی پر آسیب، مقدمات ورود گسترده‌ی جامعه ایران به چارک چهارم توسعه را فراهم آورند.
وانگهی بنا نیست همه پیش بینی های افراد، ولو صاحب نظر درست از آب دربیاید(تحقق یابد).
باز دمشان گرم که جرأت می کنند پیش بینی کنند.
دقیقا عین همین پیش بینی های دکتر رخ داد. ذکتر در سال ۲۰۰۸ این پیش بینی ها را کرده بود. تو همون کتاب مناقشه اتمی گفته بود که به زودی هم چنگ در خاورمیانه شروع می شه.
ای کاش دوستان همت می کردند و کتاب ایشون را که توی اینترنت هست می خوندند و بعد اظهار نظر می کردند.
در این کتاب ده پیش بینی کرده اند که تا کنون ۹ تای آنها محقق شده است.
اون جا پیشنهاد کرده بود که حکومت ایران بهتره قبل از این که اوباما انتخاب بشه سریعا خودش فعالیت های اتمی را متوقف کنه. چون اوباما اهل چنگ نیست اما با دنبه سر می بره
آنچه که من از ایشون به یاد دارم خلاف مطلب شماست فکر کنم مقاله رو درست نخوندید یا اشتباه گرفتین.
اتفاقا در اون مقاله ایشون تاکید داشتن که قیمت بالای نفت ساختگی است تا سرمایه گذاری روی انرژیهای نو در غرب توجیه پذیر باشد و بعد از آن قیمت نفت سقوط خواهد کرد و .... کمی جستجو در اینترنت حتما میتونید مقاله ایشون رو پیدا کنید
اینجا ایران است
پایتخت اقتصادی جمشید بسم ا... و بابک زنجانی ها....
مملکت ما قرار نیست علمی و اصولی گردانده بشه.
دانشگاههای ما قرار نیست متخصصین مستقل به حاکمیت تزریق کنند.
در ایران فقط یک دانشگاه مورد قبول داریم آنهم دانشگاه امام صادق .ما بقی دانشگاه فقط زنگ تفریح دولتها هستند.
حرف همانی است که در صداسیما و ازپشت تریبون مشهد زده میشود مابقی رعیت و نابلد هستند.
کسی که گفت نفت از صدو پنجاه نمیاد پایین رییس جمهور سابق بود
یه کم بیشتر فکر کنید شاید نظرتون عوض بشه!