عصر ایران

اقتصاد معیشت و روزمره همین است. پارامترهایی در آن دخیل‌ هستند که گاه ممکن است از نظر برخی چندان هم مهم نباشند، اما در اقتصاد روزمره خرج مهم است و برج؛ یعنی اینکه چقدر درآمد دارید و چقدر هزینه و آیا می‌توانید بین آنها تعادل ایجاد کنید یا خیر. تعادلی که به نظر می‌رسد خیلی‌وقت است به هم خورده و دارد بخش بیشتری از جمعیت کشور را با معضل این بی‌تعادلی یا ناترازی بین هزینه و درآمد مواجه می‌کند.

هادی چوپان پاداشی نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان به جیب زده است. این عدد با توجه به میانگین درآمد در ایران، عدد درخور توجهی به شمار می‌رود ولی مسئله اینجاست که آیا این ۱۵ میلیارد تومان سودی هم برای هادی چوپان دارد؟ به عبارتی آیا باعث می‌شود تا ته حساب بانکی او چیزی بماند؟

به ازای هر شهروند ماهانه 137.8 لیر هزینه های مخابراتی یا درواقع پول اینترنت و موبایل پرداخت شده که معادل 0.8 درصد حداقل دستمزد ماهانه است.

بلوبانک در اپلیکیشن خود فیچر مدیریت مالی را از مدت‌ها قبل ارائه کرده که با محاسبه همه درآمدهایی که کاربران و مشتریان این نئوبانک دارند و تمام هزینه‌هایی که صرف می‌کنند امکان مدیریت کردن پول خود و بودجه‌بندی کردن هزینه‌های‌شان را داشته باشند.

ایران در کنترل نسبت مخارج مصرفی و همچنین مخارج دولت نسبت به تولید ناخالص داخلی موفق بوده است. همچنین ایران در افزایش نسبت سرمایه‌گذاری نیز در سال‌های اخیر دستاورد خوبی داشته است. مشکل اقتصاد ایران در پایین بودن بهره‌وری سرمایه‌گذاری‌هاست. وجود طرح‌های نیمه تمام فراوان و همچنین بالا بودن نسبت موجودی انبار (در سال‌های اخیر به حدود 7.3درصد تولید ناخالص رسیده است درحالی‌که متوسط جهانی تغییر در موجودی انبار حدود 2.3درصد است) نیز مؤید این موضوع است. در ضمن حدود 40درصد از سرمایه‌گذاری‌های ایران مربوط به دولت است که معمولاً بازده آن کم است. هند با سرمایه‌گذاری در حدود ایران به‌میزان 50درصد بازده (رشد اقتصادی) نسبت به ایران بیشتر دارد. مالزی و ترکیه نیز با سرمایه‌گذاری حدودا نصف ایران، عملکردی (رشد اقتصادی) نزدیک به ایران دارند.