آیا مردم در مناطق دورافتاده بیشتر عمر می‌کنند؟ افشای یک اشتباه قدیمی

یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که ادعاهای مربوط به طول عمر زیاد در «مناطق آبی» (مناطقی که به داشتن طول عمر بالای ساکنان معروف هستند)، عمدتاً بر اساس اشتباهات اداری و تقلب در پرداخت مستمری مطرح شده‌اند.

اصطلاح «مناطق آبی» توسط دَن بویتِنر، کاوشگر، روزنامه‌نگار و همکار نشنال جئوگرافیک ابداع شد. پس از سفری به اوکیناوا در سال ۲۰۰۰، بویتنر متوجه جمعیت زیادی از افراد مسن و فعال در آنجا شد و تصمیم گرفت سایر مناطقی را که به داشتن طول عمر بالا شهرت دارند شناسایی کند.

به گزارش فرادید؛ در اواسط دهه ۲۰۰۰ او پنج «منطقه آبی» را شناسایی کرد: اوکیناوا در ژاپن، ایکاریا در یونان، لوما لیندا در کالیفرنیا، ساردینیا در ایتالیا، و نیکویا در کاستاریکا. بویتنر چندین کتاب درباره راز طول عمر ساکنان این مناطق نوشت.

این به اصطلاح مناطق آبی با انتشار سریال نتفلیکس به نام «تا ۱۰۰ سال زندگی کن: رازهای مناطق آبی» در سال ۲۰۲۳ به شهرت و محبوبیت زیادی دست یافتند. در این برنامه، دَن بویتنر به هر یک از این مناطق سفر می‌کند و با افراد بسیار کهنسال ملاقات کرده و درباره سبک زندگی آن‌ها می‌آموزد.

تحقیقات بویتنر موجی در جوامع سلامت و تناسب اندام ایجاد کرد و باعث شد محتواها و توصیه‌های فراوانی درباره طول عمر بر اساس داده‌های مناطق آبی ارائه شود.

منطقه نیکویا در کاستاریکا به عنوان یکی از مناطق آبی شناخته می‌شود

اما در مارس امسال، دکتر جاستین نیومن، پژوهشگر دانشگاه کالج لندن، مطالعه‌ای منتشر کرد که به بررسی ادعاهای طول عمر در مناطق آبی می‌پرداخت. در این پژوهش، دکتر نیومن دریافت که تنها ۱۸ درصد از افراد بسیار کهنسالی که «به طور کامل» اعتبارسنجی شده بودند، شناسنامه داشتند. این به این معناست که ۸۲ درصد دیگر مدارکی برای اثبات سن خود نداشتند. برای مثال در ایالات متحده تقریباً هیچ کدام از افراد بسیار کهنسال شناسنامه نداشتند و نکتۀ عجیب‌تر اینکه تنها ۱۰ درصد از متوفیان گواهی فوت داشتند.

نیومن همچنین متوجه شد که تاریخ تولد افراد بسیار کهنسال به‌طور مشکوکی در روزهایی قرار داشت که بر پنج قابل تقسیم بودند، که نشانه‌ای از وجود تقلب و اشتباهات گسترده بود.

او همچنین ارتباط قوی بین فقر و تعداد افراد بسیار کهنسال پیدا کرد. نیومن توضیح داد: «طول عمر استثنایی بیشتر با فقر، درآمد سرانه پایین، امید به زندگی کوتاه‌تر، نرخ بالاتر جرم، سلامت ضعیف‌تر، محرومیت بیشتر و اقامت در مناطق دورافتاده مرتبط است».

بنابراین به نظر می‌رسد که تعداد افراد بسیار کهنسال زمانی (بر حسب ادعا) افزایش می‌یابد که دسترسی به اسناد رسمی دولتی کاهش می‌یابد و فشار برای تقلب در پرداخت مستمری بیشتر می‌شود. به عبارت دیگر در جوامع فقیر، افراد مرگ نزدیکان کهنسال خود را گزارش نمی‌کنند تا بتوانند همچنان مستمری بازنشستگی آن‌ها را دریافت کنند. این‌گونه تقلب‌های اداری، در کنار نبود شناسنامه و مدارک قطعی برای نشان دادن سن، از عواملی است که باعث شده طول عمر افراد در برخی مناطق به اشتباه تخمین زده شود.

نیومن با بررسی داده‌های مناطق آبی مانند ساردینیا، اوکیناوا و ایکاریا، متوجه شد که درآمدهای پایین، نرخ بالای جرم و جنایت، و امید به زندگی کوتاه‌تر از میانگین ملی در این مناطق رایج است. او در نهایت نتیجه گرفت که بسیاری از افرادی که به عنوان صدساله و فوق صدساله معرفی شده‌اند، در واقع فوت کرده‌اند، اما مرگ آن‌ها ثبت نشده است. نیومن در این‌باره با بیانی طنزآمیز می‌گوید: «راز زندگی تا ۱۱۰ سال این است که مرگ خود را ثبت نکنید!»

کانال عصر ایران در تلگرام