۰۲ دی ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۲ دی ۱۴۰۳ - ۱۵:۳۷
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۹۹۸۷۹۰
تاریخ انتشار: ۱۴:۴۹ - ۲۹-۰۶-۱۴۰۳
کد ۹۹۸۷۹۰
انتشار: ۱۴:۴۹ - ۲۹-۰۶-۱۴۰۳
در پیامی به افتتاحیه کنفرانس وحدت

آیت‌الله سبحانی: یهودیان درصدد ایجاد تفرقه و دشمنی میان جامعه اسلامی هستند

آیت‌الله سبحانی: یهودیان درصدد ایجاد تفرقه و دشمنی میان جامعه اسلامی هستند
پیوسته یهود و یهود صفتان در صدد ایجاد تفرقه و دشمنی در میان جامعه اسلامی هستند و همین جریان غزه گواه روشنی است که چگونه این عناصر ناپاک و همدستان آنان در صدد نسل کشی و جنایت درآمدند.
آیت الله سبحانی در پیامی به سی و هشتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی با اشاره به اینکه یهود و یهود صفتان پیوسته درصدد ایجاد تفرقه و دشمنی میان جامعه اسلامی هستند، بر حفظ وحدت مسلمانان و دوری از تفرقه و تشتت تأکید کرد.    
 
به گزارش ایسنا، متن پیام آیت الله سبحانی به شرح زیر است:
 
 بسم الله الرحمن الرحیم
 
از موضوعات روشن که همگان بر آن اتفاق نظر دارند مسأله وحدت جامعه است در سایه یگانگی در اندیشه و عمل همه نیروها به یک سو سوق داده می شود و سرانجام نتایج عظیمی به دست می آید ولی در تفرّق و تشتت نیروهای عملی و فکری پراکنده شده و هرگز ثمربخش نمی باشد.
 
بر این اساس قرآن جامعه اسلامی را موظف می کند به «حبل اللّه»چنگ زده و از تفرق و دو دستگی بپرهیزند آنجا که می فرماید: (واعتصموا بحبل اللّه جمیعاً ولا تفرقوا).
 
نکته قابل توجه این جا است که چگونه متعلق اعتصام را حبل معرفی می کند در صورتی که می توانست به شکل دیگر مانند (واعتصموا بالقرآن) و امثال آن بفرماید، شاید وجه آن این باشد که فردی که در قعر چاه افتاده راه نجات آن این است که طنابی را به سوی چاه فرستاده تا به آن چنگ زند و بالا کشیده شود تو گویی جامعه متفرق و متشتت مانند کسی است که درون چاه قرار گرفته و با تمسک به حبل وحدت و یگانگی نجات پیدا می کند و قرینه این نوع برداشت از آیه جمله (ولا تفرّقوا) است.
 
از روز نخست یگانگی مسلمانان و دوری از تفرق مورد اهتمام رسول گرامی بود، در مقابل گروه منافق بالاخص یهود دغدغه ی ایجاد تفرق و تشتت داشتند.
 
در یکی از روزهای پیروزی اسلام در مدینه، فرد یهودی به نام شاس عبور می کرد و دید جوانان انصار از دو قبیله اوس و خزرج دور هم گرد آمده اند و گل می گویند و گل می شنوند در حالی که چند سال قبل، آنان تشنه خون یکدیگر بودند ـ این نوع وحدت خشم آن یهودی را برانگیخت، برگشت و به یکی از جوانان یهود تعلیم داد که وارد جمع آنان شود و جنگهای قبل از اسلام را یادآوری کند که چگونه اوسیان در نبرد «بغاث» چنین و چنان کردند و از خزرجیان انتقام گرفتند!
 
جوانان اوس و خزرج بر اثر سادگی تحت تأثیر تبلیغات مسموم این جوان قرار گرفته آن وحدت و یگانگی را فراموش کردند و کم کم آماده رودررویی و مبارزه بودند پیامبر گرامی از این وضع اسفبار آگاه شد و فوراً از مسجد بیرون آمد و به آنان چنین فرمود: (یا معشر المسلمین اللّه اللّه، أبدعوی الجاهلیة وأنا بین أظهرکم بعد أن هداکم اللّه فی الإسلام واکرمکم به وقطع به تمسکم أمر الجاهلیة واستنقذکم به من الکفر والّف به بین قلوبهم).([1])
 
ای مسلمانان خدا، آیا شایسته است آهنگ جاهلیت را زنده کنید و من در میان شما هستم در حالی که خدا شما را به اسلام هدایت فرمود و سرانجام عزیز نمود و رشته های جاهلیت را قطع کرد و شما را از کفر نجات داد و شما را گرامی ساخت.
 
پیام پیامبر برای جامعه اسلامی درس آموزنده ای است که پیوسته یهود و یهود صفتان در صدد ایجاد تفرقه و دشمنی در میان جامعه اسلامی هستند و همین جریان غزه گواه روشنی است که چگونه این عناصر ناپاک و همدستان آنان در صدد نسل کشی و جنایت درآمدند.
 
تمام فرق اسلامی با داشتن مشترکات فراوان به همین مشترکات چنگ بزنند و مسائل فکری و عقیدتی را در مدارس مطرح کنند، آن هم به امید آنکه به ساحل وحدت برسند.
 
مرحوم شرف الدین که از اقطاب وحدت اسلامی بود جمله زیبایی دارد. وی به تمام فرق اسلامی خطاب نمود: «ما یجمعنا اکثر مما یفرقنا».
 
این کمترین از راه دور مراتب سپاس خود را به همه علاقمندان تقریب به ویژه حاضران در این همایش عرضه داشته و توفیقات همگان را از خداوند متعال خواهانم.
 
این نوع اجتماع مفید و سودمند است اما کافی نیست. باید علاقمندان تقریب گام های مؤثری بردارند.
 
مرحوم آیت اللّه شیخ محمد تقی قمی در سخنرانی خود در سال 1328 در مدرسه فیضیه فرمود: اطلاع یافتیم که برخی از ناشران مصر در صدد تجدید کتاب الصراع بین الإسلام والوثنیة است با اقدام دار التقریب متوقف شد.
 
امروز در کتاب اصول مذهب الشیعة الإمامیة می نویسد «الخمینی أدخل اسمه فی الأذان» و این کتاب در شمارگان وسیع چندین نوبت چاپ شده است.
 
نتیجه می گیریم تنها گفتن تقریب تقریب یا ایها المسلمون قاربوا الخطی کافی نیست. چه نیکو می گوید شاعر شیرین زبان فارسی:
نام فروردین نیارد گل به باغ *** شب نگردد روشن از اسم چراغ
اسم گفتی و مسمّا را بجوی *** ماه در بالاست نی در آب جوی
هیچ اسم بی مسمی دیده ای  *** یا ز گاف و لام گل چیده‌ای 
 
[1] . سیره ابن هشام: 3/396.
ارسال به دوستان