F-۱۴ تامکت، جنگنده مشهور نیروی دریایی ایالاتمتحده بود در اصل برای دفاع در برابر بمبافکنهای شوروی طراحی شده بود. پس از جنگ سرد، هزینههای بالای نگهداری منجر به بازنشستگی پیش از موعد آن شد.
با این حال، در دهه ۱۹۹۰، F-۱۴B Bombcat"" بهعنوان یک نسخه اصلاحشده، مجهز به سیستمهای اویونیک پیشرفته و سیستم LANTIRN (سامانه جستجوگر ارتفاع پایین و سامانه هدفگیر فروسرخ در شب) شد که امکان تحویل مهمات با هدایت دقیق را فراهم میکرد.
علیرغم قابلیتهای پیشرفته، عمر مفید بمب کت کوتاه بود و آخرین مأموریتهای آن قبل از بازنشستگی در سال ۲۰۰۶ در یوگسلاوی و خاورمیانه انجام شد.
به گزارش خبر آنلاین، صعود ارتش ایالاتمتحده به برتری هوایی را میتوان به معرفی سه سکوی جنگنده در دهه ۱۹۷۰ نسبت داد. هنگامی که F-۱۴ تامکت، F-۱۵ ایگل و F-۱۶ فایتینگ فالکن به آسمان رفتند، زرادخانه هوایی آمریکا بسیار قدرتمند شد. در حال حاضر، دو فروند از این هواپیماها در حال خدمت و تولید هستند، در حالی که تامکت به بازنشسته شده است.
تامکت به خاطر نقشش در محافظت در برابر جنگندههای دشمن، بهطور گستردهای شناخته شده است. در آخرین سالهای عمر خود، ۴F-۱ به یک بمبافکن تبدیل شد که به آن لقب "Bombcat" را میدادند.
پلت فرم F-۱۴ را میتوان به اواخر دهه ۱۹۵۰ ارتباط داد، زمانی که نیروی دریایی ایالاتمتحده برای اولین بار به دنبال یک جنگنده دوربرد و با استقامت بالا برای کمک به مأموریت خود در دریا و فراتر از آن بود. بهطور خاص، این سرویس جنگندهای را میخواست که بتواند از گروههای حامل در برابر بمبافکنهای شوروی و کشتیهای مستقر در دریا دفاع کند. در نهایت، تامکت بهعنوان محصول برنامه آزمایشی جنگنده تاکتیکی رابرت مک نامارا، وزیر دفاع وقت که برای ایجاد یک راهحل مشترک مقرونبهصرفه برای ارتش به میدان آمد، پدیدار شد. تامکت چندین پیشرفت را نسبت به پیشینیان خود داشت، از جمله مجموعه بال های متغیر و توانایی حمل رادار دوربرد AWG-۹ علاوه بر موشکهای دوربرد AIM-۵۴ فونیکس.
با این حال، نیروی دریایی تصمیم به تغییر کاربری بدنه هواپیما گرفت. تامکت های جدید و بهبودیافته به سیستم LANTIRN مجهز شدند. حتی با این پیشرفتها، عمر Bombcat در خدمت کوتاه بود.
نیروی دریایی ایالاتمتحده در سال ۲۰۰۶ نسخه F-۱۴B را به همراه سایر انواع تامکتها بازنشسته کرد، اما بمب کت در مأموریتهایی علیه یوگسلاوی و خاورمیانه قبل از بازنشستگی، شرکت کرد.