کامالا هریس جهان و چالش‌های بین‌المللی را چگونه می‌بیند؟

این مقاله، شرح دیدگاه گاردین در مورد انتخابات ریاست‌جمهوریِ ایالات‌متحده است و توضیح می دهد چرا دادستان پیشینِ کالیفرنیا با بهره‌مندی از حضور در سنا و کمیتۀ اطلاعاتی، می‌تواند در دوران سلطۀ جنگ‌نرم و هوش‌مصنوعی، نقش متفاوتی داشته باشد.

منبع: گاردین
تاریخ انتشار: 25 آگوست 2024
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
این مقاله، شرح دیدگاه گاردین در مورد انتخابات ریاست‌جمهوریِ ایالات‌متحده است. کامالا هریس، چشم‌انداز جهانی خود را ارائه کرده و باید ببینیم تا‌چه‌حد قابل‌تحقق است؟ دادستان پیشینِ کالیفرنیا با بهره‌مندی از حضور در سنا و کمیتۀ اطلاعاتی، می‌تواند در دوران سلطۀ جنگ‌نرم و هوش‌مصنوعی، نقش متفاوتی داشته باشد.

شایان ذکر است که مقالات ترجمه‌شده در این بخش، صرفاً بازتاب دیدگاه نویسنده و در راستای بررسی مطبوعات جهان است.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖

عصر ایران/ ترجمه: این‌طور که نظرسنجی‌ها می‌گویند، اکثر آمریکایی‌ها در رأی‌دادن به رئیس‌جمهور مورد نظرشان، توجه چندانی به سیاست خارجی و امنیت ملی ندارند؛ بااین‌حال، نحوۀ نگرشِ «کامالا هریس» و «دونالد ترامپ»، دو جانشین احتمالیِ جو بایدن در کاخ سفید، برای مخاطبان خارجی بسیار قابل‌توجه است.

این مسأله به‌ویژه برای آن‌دسته بریتانیایی‌هایی مهم است که امیدوارند دولت «کی‌یر استارمر» (نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر حزب کارگر) درنتیجۀ کم‌رنگ‌شدنِ حمایت آمریکا از اوکراین، پیروزی روسیه و بحران وجودی در ناتو با مشکل مواجه نشود.

درصورتی‌که ترامپ، جمهوری‌خواهِ افراط‌گرای ناسیونالیست، با گرایشاتِ نئوانزواطلبی و مماشات‌گری با دیکتاتورهای جهان، بار دیگر به کاخ ریاست‌جمهوری برسد، چنین پیامدهای بی‌ثبات‌کننده و مخاطره‌آمیزی قابل‌تحقق خواهد شد. باید ببینیم کامالا هریس که هفتۀ گذشته، نامزدی حزبِ دموکرات در شیکاگو را رسما پذیرفت، جهان و چالش‌های بین‌المللی را چگونه می‌بیند؟

اگر 5 نوامبر به پیروزی دست یابد، بینش و منش‌اش، آثار ژرف و گسترده‌ای بر جهان خواهد داشت؛ چراکه ایالات‌متحده، مهم‌ترین دموکراسی، اقتصاد و قدرت نظامیِ جهان است.

هرکه نگاهی به سابقۀ این نامزد دموکرات بیندازد، ممکن است تصور کند دادستان پیشینِ کالیفرنیا و سناتور یک‌دوره‌ایِ ایالات‌متحده، فاقد تجربه و دانش لازم است. ترامپ با تعابیر زن‌ستیزانه، آمادگی‌ هریس برای فرماندهی کل قوا را زیرسؤال می‌برد و او را فردی «سبک‌وزن» با «ضریب هوشی پایین» خطاب می‌کند. چنین توصیفاتی موهن و آشکارا نادرست‌اند. هریس از مجال حرفه‌ای‌اش در سنا، عاقلانه بهره جُسته و به‌عنوان عضوی از کمیتۀ اطلاعات، در چالش‌های سیاست خارجیِ آینده نظیر هوش مصنوعی، امنیت سایبری و مدیریت فضای اطلاعاتی مهارت کسب کرده است. او به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور در رویدادهایی مانند نشست جهانیِ ایمنی، هوش مصنوعی و کنفرانس آب‌و‌هواییِ موسوم به «کاپ۲۸» (اولین ارزیابی جامع جهانی از اجرای توافقنامۀ پاریس) پیشگام بوده است.

هریس کاندیدایی تداوم‌بخش و کارآموزی زبردست است که سیاست خارجی را در محضر بایدن، پیر کهنه‌کار سیاست، مشق کرده است؛ با‌این‌حال، دقیقاً به این دلیل که او هنوز به‌طور‌گسترده (دست‌کم درحال‌حاضر)، به رویکرد بایدن در بسیاری از مسائل کلیدیِ جهانی پایبند است، ریاست‌جمهوری‌اش می‌تواند چپ مترقی را مأیوس کند. این پایبندی در مورد غزه نیز مشهود است. هرچند حمایت آشکار او از خودمختاریِ فلسطین در هفتۀ گذشته، با استقبال مواجه شد، اما فاقد محتوا، جزئیات یا چارچوب زمانیِ مشخص بود. درمقابل، همبستگی او با اسرائیل نیز بی‌قیدو‌شرط و تزلزل‌ناپذیر بود. به‌ همین منوال، سؤالاتی در این‌خصوص مطرح است که او با چه قدرتی خواهد توانست اهداف اقلیمی را (که برای رأی‌دهندگان جوان بسیار مهم است) دنبال کند؟

هریس در سخنرانی شیکاگو، ادبیاتی به‌غایت میهن‌پرستانه و تاحدی شوونیستی داشت. او از عظمتِ بی‌همتای آمریکا سخن گفت و متعهد شد که همۀ تلاشش را به کار گیرد تا ایالات متحده در قرن بیست‌و‌یک بر جهان مسلط گردد و جلوی پیشروی‌های چین را بگیرد. به‌نظر می‌رسد این موضع نه‌فقط بازتابی از سیاست بایدن، بلکه حاکی از «سیاست تحمل صفر» ترامپ باشد؛ حکایتِ چیره‌شدن بر «آزادی» و مخاطرۀ بی‌حدی که قاعدۀ جباران جهان است و به مذاق ترامپ خوش می‌آید.

[م. براساس طرح «تحمل صفرِ» دولت ترامپ، همۀ افرادی که به‌طور غیرقانونی از مرز مکزیک وارد خاک آمریکا می‌شدند، حتی اگر درخواست پناهندگی داشتند یا با امنیت جانی در کشورشان مواجه بودند، بازداشت می‌شدند و ازآن‌جاکه طبق قوانین آمریکا، نگهداری کودکان در زندان فدرال ممنوع است، کودکان را از والدین‌شان جدا و به مرکزی برای نگهداری از اطفال در دفتر اسکانِ پناهندگان منتقل می‌کردند. چند ماه پس از اجرای این برنامه، دولت ترامپ به‌ طور رسمی به سیاستِ جداسازی کودکانِ مهاجر از والدین‌شان پایان داد، اما کماکان این رویه دیده شد.]

هریس اوایل سال جاری، مدت‌ها پیش از آن‌‌که به رقابت‌های ریاست‌جمهوری سوق داده شود، در کنفرانس امنیتی مونیخ صحبت و بینشی صریح از دیدگاه جهانی خود ارائه کرد. او گفت: «ایالات‌متحده با پرسش‌هایی اساسی در مورد نحوۀ تعامل با جهان روبه‌رو است؛ پرسش‌هایی نظیر این‌که آیا به نفع آمریکا است که برای دموکراسی بجنگد یا ظهور دیکتاتورها را بپذیرد؟ آیا بهتر است یکه‌تازی کند یا به همکاری در چنبرۀ متحدان و هم‌پیمانانش ادامه دهد؟» پاسخ او واضح بود: «من معتقدم به نفع مردم آمریکا است که حکومتشان، نقش دیرینۀ رهبری جهانی را ایفا کند.»

این موضع درصورت تداوم، برای بریتانیا، اتحادیۀ اروپا و کشورهای اروپای شرقی که نگران ازهم‌پاشیدنِ اتحاد فراآتلانتیک و حمایت قابل اعتماد آمریکا هستند، تسکین‌دهنده است. چنین رویکردی، مایۀ آرامش و تسلای اوکراین خواهد شد. اوکراین به‌همان‌اندازه که از ولادیمیر پوتین متنفر است، از ترامپ واهمه دارد. اما آیا هریس از این موضع پشتیبانی خواهد کرد و به مرور زمان، روایت کلان و ساده‌انگارانۀ بایدن از جهانی تقسیم‌شده بین دموکراسی‌ها و خودکامگی‌ها، آدم‌‌خوب‌ها و آدم‌‌بدها را کنار خواهد گذاشت؟ این سیاست، هیچ امیدی به مردم، کشورهای میانه‌رو و جریان‌های توسعه‌گرایانه‌ و صلح‌طلبی مثل «اصلاح.طلبان ایرانی» که خواهان رابطۀ مسالمت‌آمیز با غرب هستند، نخواهد داد.

دراین‌صورت، هریس چگونه می‌تواند تفاوت مثبتی ایجاد کند؟ «مایکل هرش»(ستون‌نویس فارین‌پالیسی)، هفتۀ گذشته گزارش کرد که هریس به‌مدد فعالیت حرفه‌ای در کمیتۀ اطلاعاتی سنا و قرارگرفتن در معرض جزئیاتِ محرمانۀ دخالت روسیه در انتخابات آمریکا در سال 2016، در حوزه‌های مشخصی که برای سیاست خارجیِ آینده حائز اهمیت‌اند، برگ برنده را در دست دارد. هرش نوشت: «هریس نمایندۀ نسل جدیدِ کارشناسان امنیت ملی است که غرق در تهدیدهای جدیدتر و پیشرفته‌تراند؛ تهدیداتی که نسل جنگ سرد (که بایدن نمایندگی می‌کند) کمتر با آن‌ها آشنا است. این تهدیدات شامل مخاطرات سایبری درخصوص هک انتخابات و نظارت از خارج (که گفته می‌شود از سوی شرکت‌های دولتی مانند هوآوی چین اعمال می‌شود)، تهدیدات فضای نرم مانند توطئه‌های گزارش‌شده از سوی روسیه یا چین برای غیرفعال‌کردن سیستم های جی‌پی‌اس و خطراتی فراتر از انتظار، ناشی از توسعۀ هوش مصنوعی و محاسبات کوانتومی است.»

این میدان نوظهور، ابعاد جدیدی به مبارزات سیاسی می‌بخشد و بحرانی مداوم برای هژمونی آمریکا از سوی چین، روسیه و کشورهای هم‌تراز ایجاد می‌کند. بعید است این چالش‌ها در دوران ریاست‌جمهوریِ هریس کاهش یابند. فشار داخلیِ دوحزبی برای دست‌یابی به پروفایل‌های بین‌المللی نیز جاه‌طلبانه و پرهزینه خواهد بود.

«فیلیپ گوردون»، دیپلمات کهنه‌کار، مشاور امنیت ملی و چهرۀ کلیدیِ محتمل در دولت هریس از نیروهایی است که در مأموریت آمریکا پس از سال 1945 برای "ایمن‌سازیِ دموکراتیکِ جهان" تجدید‌نظر کرده است.

باید ببینیم چشم‌انداز سیاست خارجی هریس چیست و چه تأثیری بر تعاملات جهانی دارد؟