کدام حشره رکورددار پرواز در بالاترین ارتفاع است؟

پژوهشگران چینی با انجام آزمایشی نشان داده‌اند که ازنظر تئوری ممکن است ۹ هزار متر بالا بروید و به گونه‌ای زنبور برخورد کنید.

پرواز نیاز به ایجاد نیروی بالابر دارد و برای این منظور به مولکول‌های هوا نیاز دارید، اما هرچه بالاتر می‌روید، تراکم مولکول‌ها کمتر می‌شود. با این شرایط، کدام حشره می‌تواند در ارتفاع بیشتری در آسمان پرواز کند؟

به گزارش زومیت، پاسخ به دو بخش تقسیم می‌شود: بیشترین ارتفاعی که تاکنون ما حشره پروازکننده‌ای را در آن دیده‌ایم و بیشترین ارتفاعی که حشره‌ای ازنظر تئوری می‌تواند تا آنجا پرواز کند. هرچه باشد، اینکه زنبوری دوست ندارد به قله اورست برود، بدان معنا نیست که توانایی آن را ندارد.

رکورد جهانی گینس برای مرتفع‌ترین پرواز در میان حشرات به گونه‌ی پروانه بال‌لاک‌پشتی کوچک (Aglais urticae) تعلق دارد. این پروانه‌های مهاجر درحال پرواز بر فراز یخچال زمو در شرق هیمالیا در ارتفاع چشمگیر ۵۷۹۱ متر دیده شده‌اند. اگر آن‌ها کوه‌پیمایی را دوست داشتند، با این توانایی می‌توانستند کلیمانجارو را فتح کنند اما حشره دیگری وجود دارد که از دیدگاه تئوری می‌تواند به بام جهان، یعنی تبت صعود کند.

گروهی از دانشمندان در چین زنبورهای نر Bombus impetuosus را در ارتفاع حدود ۳۲۵۰ متری گرفتند و آن‌ها را درون اتاقک پرواز از جنس پلکسی گلاس انداختند. آنها سپس فشار هوا را در اتاق پرواز با استفاده از پمپ دستی تنظیم کردند تا ببینند چگونه بر توانایی شناور شدن آن‌ها تاثیر می‌گذارد.

توانایی شناور شدن در هوا با صعودهای کنترل‌شده و عمودی درون لوله مشخص شد. دانشمندان برای ارزیابی حداکثر ارتفاع پرواز این کار را در فواصل منظم انجام و نشان دادند زنبورها می‌توانند در فشار هوای معادل فشار هوایی که در ارتفاع ۹ هزار متری وجود دارد، در هوا شناور بمانند. این ارتفاع صد متر بالاتر از قله اورست است.

شاید مشاهده گونه‌های مهاجری مانند پروانه بال لاک‌پشتی کوچک در ارتفاعات زیاد چندان تعجب‌آور نباشد؛ زیرا بادهای محیط ممکن است به سفر سالانه آن‌ها کمک کند. به همین ترتیب، موجودی مانند زنبور که در جستجوی غذا است، شاید کاندیدای مناسبی برای پرواز در چنین ارتفاعی نباشد، اما زنبور B. impetuosus خلاف آن را ثابت می‌کند.

نویسندگان مطالعه نتیجه‌گیری می‌کنند: «عملکرد نهایی پرواز تحت شرایط کم‌فشاری که در اینجا مستند شده، غیرمنتظره است و نشان می‌دهد شناور شدن درجا در محیط کنترل‌شده‌ای مانند محیط مورد آزمایش درحالی‌که ازنظر آیرودینامیکی چالش‌برانگیز است، نباید به‌عنوان حد نهایی توانایی پرواز درنظر گرفته شود.»