آشنایی با فرهنگ عجیب بومیان پاپوآ گینه‌نو (+عکس)

به گزارش ایمنا، جشنواره مونت‌هاگن Mount Hagen Festival یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای فرهنگی سالانه پاپوآ گینه‌نو به‌عنوان یکی از متنوع‌ترین مناطق جهان از نظر فرهنگی و زبانی ست که نگاهی اجمالی به فرهنگ حدود ۱۰۰ قبیله کوهستانی دارد و شامل مجموعه‌ای از آهنگ‌ها، پای‌کوبی‌ها و آئین‌های سنتی می‌شود که آداب و رسوم باستانی را زنده می‌کند. ورود به این جشنواره هم‌چون ورود به دنیای دیگری است.

آوازهای هیپنوتیزمی و ضربات ریتمیک طبل تماشاگران این جشنواره را از دل جنگل وحشی به میدان برگزاری مراسم‌ها هدایت می‌کند که از رنگ آمیزی بدن گرفته تا لباس‌های چمنی به دقت بافته‌شده، جواهرات استخوانی، ماسک‌های اهریمنی، تاج‌های پردار و سازهای پیچیده، هر نقطه از آن منظره‌ای تماشایی است. بسیاری از اجراهای جشنواره تاریخ هر قبیله را نشان می‌دهد و اغلب ادای احترامی به اجدادشان است.

تاریخچه جشنواره مونت‌هاگن

جشنواره فرهنگی مونت‌هاگن در سال ۱۹۶۱ آغاز شد و مراسمی برای متحد کردن قبایل مختلف منطقه قبل از استقلال و به رسمیت شناخته شدن کشور است. این رویداد طی دو روز (هفدهم و هجدهم آگوست ۲۰۲۴) برگزار می‌شود و با رقص وایپا Waipa dance یا پرش بزرگ در روز پایانی به اوج خود می‌رسد که نمایشی جذاب از اتحاد است و شامل پای‌کوبی دسته‌جمعی و زنجیره دست در دست مردان قبیله می‌شود که منظره‌ای هیجان‌انگیز و منحصربه‌فرد در پاپوآ گینه‌نو به‌وجود می‌آورد.

پاپوآ گینه‌نو، کشوری در ارتفاعات و یکی از متنوع‌ترین مناطق جهان از نظر فرهنگی و جغرافیایی است که در عین حال کمتر مورد کاوش قرار دارد. فستیوال مشهور جهانی مونت‌هاگن در این کشور نمایشی پر زرق و برق از غرور فرهنگی و شادی آن محسوب می‌شود که اتحاد قبایل بومی کشور را جشن می‌گیرد.

این جشنواره گروه‌های قبیله‌ای منحصربه‌فردی هم‌چون قبیله اسکلتی (مردمی نقاشی‌شده به شکل اسکلت وهم‌آور)، هولی ویگمن (مردمی با تزئینات پیچیده پرها) و آسارو مادمن‌ها (مردمی با ماسک‌های گلی ترسناک) را به نمایش می‌گذارد.

هر قبیله به طرز چشمگیری متفاوت است، تاریخ هر یک به هزاران سال قبل باز می‌گردد و فرهنگ آن‌ها به شدت و با افتخار حفظ شده است. هر سال طی دو روز از ماه آگوست، صدها نفر از این قبایل در مونت‌هاگن، سومین شهر بزرگ پاپوآ گینه‌نو، در جشنی از جنس موسیقی، پای‌کوبی، هنر و صنایع دستی گرد هم می‌آیند و اتحاد خود را جشن می‌گیرند.

مردم اسکلتی Skeleton People

به دلیل انزوا، اطلاعات کمی در مورد ساکنان چیمبو وجود دارد، اما اعتقاد بر این است که ۶۰ هزار نفر از آن‌ها در ارتفاعات زندگی می‌کنند. آن‌ها را می‌توان از بدن نقاشی‌شده به شکل اسکلتشان در جشنواره شناخت.

هولی ویگمن Huli Wigmen

هولی‌ها با جمعیتی بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار نفر، بزرگ‌ترین گروه قومی ساکن در ارتفاعات هستند. آن‌ها را می‌توان از روی سرشانه‌های منحصربه‌فردشان شناخت که با زمان، حوصله و توسط یک «ارباب کلاه‌گیس» ساخته شده است. این سنت که در طول نسل‌ها تمرین به کمال رسیده است.

هولی‌ها یکی از متمایزترین قبایل در فستیوال مونت‌هاگن هستند و سر خود را با پرها و اشیا دیگر تزئین و چهره‌شان را با رنگ‌های پویای قرمز، زرد و سفید در طرح‌های مختلف نقاشی می‌کنند.

آسارو مادمن Asaro Mudmen

بدون شک یکی از قبایل بسیار متمایز جشنواره مونت‌هاگن آسارو مادمن است. آن‌ها ساکن منطقه بسیار دور افتاده‌ای از گینه‌نو، روستای پوگلا هستند که بدن‌های خود را با گل و ماسک‌هایی با ویژگی‌های اهریمنی می‌پوشانند. ماسک‌های گلی بزرگ، رنگ سفید روی بدن و چوب‌های بلند بامبو که به انگشتانشان متصل شده‌اند، بی‌تردید از سنت‌های فرهنگی خاص این قبیله منشأ می‌گیرد.

مشخص کردن آغاز دقیق این رسم دشوار است، اما طبق افسانه‌ها نخستین بار توسط مردی برای ترساندن دشمنان خود در مبارزه با ارواح استفاده شد. در این افسانه آمده است که مردم این قبیله توسط کولی‌ها مجبور به ترک سرزمین خود شدند، بنابراین لباس شیاطین را پوشیدند تا غاصبان را بترسانند و خانه خود را پس بگیرند. رقص روح این قبیله نسل به نسل منتقل شد و برای دعوت از اجدادشان برای کمک به آن‌ها در مواقع مشکل مورد استفاده قرار گرفت.

شرکت در جشنواره‌ها مونت‌هاگن با غرق شدن در فرهنگ‌های جذاب و رنگارنگ و به‌دست آوردن درکی عمیق از آداب و رسوم پاپوآ گینه‌نو همراه است اما بسیار فراتر از شناخت و تجربه زندگی مردم محلی این کشور و فرهنگ آنهاست، چراکه بزرگ‌ترین زیبایی طبیعی بکر جهان از نظر گیاهان و حیوانات، از پرندگان بهشتی تا صخره‌های مرجانی وسیع، در سراسر پاپوآ گینه‌نو یافت می‌شود و شرکت در جشنواره حاضر فرصت مناسبی برای لذت بردن از این زیبایی‌ها به شمار می‌رود.

فستیوال مونت‌هاگن مجموعه‌ای درهم‌تنیده از نمایشگاه، مسابقه و جشن است که تنوع غیرقابل توصیف و ثروت فرهنگی پاپوآ گینه‌نو را به‌عنوان «سرزمین غیرمنتظره‌ها» به نمایش می‌گذارد.