تبعیض، تبعیض است، حتی شما قهرمان عزیز

عصر ایران ؛ مصطفی داننده - مبینا نعمت‌زاده، دارنده مدال برنز بازی‌های المپیک پاریس، از رئیس‌جمهور درخواست کرده است، اجازه بدهد بدون کنکور وارد دانشگاه تهران شود. ظاهراً او علاقه‌مند به تحصیل در رشته پزشکی است و دوست دارد در آینده، یک تکواندوکار پزشک شود.

مبینا عزیز مردم است و کار بزرگی انجام داده است. کسب مدال برنز در رقابت‌های المپیک، به‌ویژه در بخش بانوان، بسیار دشوار است و همه ما قدردان او هستیم. ما حمایت می‌کنیم که دولت محترم جوایز مالی قابل توجهی به او اختصاص دهد و حتی پیشنهاد می‌کنیم، این پاداش‌ها افزایش یابد تا ورزشکاران ما بتوانند بدون دغدغه به تمرینات و رقابت‌های خود بپردازند.

اما درخواست ورود به دانشگاه تهران بدون کنکور، نوعی تبعیض است، چه بخواهیم و چه نخواهیم. مبینا درست می‌گوید که برای المپیک درس خواندن را رها کرده است، اما نباید فراموش کند، بسیاری از کسانی که امروز بر کرسی‌های دانشجویی دانشگاه تهران، به‌ویژه در رشته پزشکی، تکیه زده‌اند، نیز از علاقه‌های خود گذشته‌اند. شاید یکی از آن‌ها اگر کنکور نمی‌داد، امروز یک ورزشکار موفق بود.

آیا شما قبول می‌کنید، یک دانشجوی پزشکی به دلیل موفقیت‌های تحصیلی و علاقه، عضو تیم ملی تکواندو شود؟ آدم‌ها آینده خود را انتخاب می‌کنند؛ برخی درس را به ورزش ترجیح می‌دهند و برخی دیگر ورزش را تا رسیدن به المپیک و مدال پیگیری می‌کنند. اما نمی‌توان به دلیل رسیدن به علایق خود، به دنبال بی‌عدالتی بود.

احتمالاً خانم نعمت‌زاده می‌داند، تحصیل در رشته پزشکی یعنی تعطیل شدن زندگی؛ یعنی شب و روز درس خواندن. آیا ممکن است هم به‌طور حرفه‌ای ورزش کرد و هم درس‌های پزشکی را به بهترین شکل ممکن خواند؟ همین الان می‌گویم، نمی‌شود.

مبینا نعمت‌زاده می‌تواند یک دکتر موفق شود، اما نه در رشته پزشکی بلکه در رشته‌ای مانند تربیت بدنی، و هیچ‌کس هم به او اعتراضی نخواهد کرد، چرا به دنبال بی‌عدالتی یا بهتر بگویم، رانت است.

شاید عده‌ای بگویند، چرا بخیل هستید؟ در جواب آن‌ها باید گفت، افرادی که با استفاده از سهمیه‌های مختلف در حال تحصیل در رشته پزشکی هستند نیز اشتباه می‌کنند. امیدوارم دولت مسعود پزشکیان بتواند به حضور دانشجویان سهمیه‌ای در دانشگاه‌های برتر کشور پایان دهد. رشته‌هایی مانند پزشکی باید به دانشجویانی برسد که به آن علاقه دارند و برای رسیدن به این رشته تلاش کرده‌اند.

خانم نعمت‌زاده بدون تلاش به مدال برنز المپیک نمی‌رسید و از او بعید است بخواهد بدون تلاش به دانشگاه برسد. اگر او به پزشکی علاقه دارد، می‌تواند پس از پایان دوران ورزش حرفه‌ای، کنکور بدهد و در آینده یک پزشک شود.

البته نباید فراموش کنیم، سید محمد خاتمی، رئیس‌جمهور پیشین ایران، با درخواست علیرضا دبیر برای ورود به دانشگاه بدون کنکور موافقت کرد، آنهم زمانی که رقابت برای ورود به دانشگاه‌های معتبر کشور از رقابت در المپیک سخت‌تر بود. دبیر در دانشگاه، مدیریت بازرگانی خواند.

رئیس‌جمهور پزشکیان هنوز واکنشی به این درخواست نشان نداده است. امیدوارم او که خود یک پزشک است، زمینه تحصیل خانم نعمت‌زاده در رشته تربیت بدنی را فراهم کند تا هم دانشجویان پزشکی حس تبعیض نداشته باشند و هم خود مبینا بتواند هم درس بخواند و هم ورزش کند.

ناگفته نماند، در صورت حضور مبینا به‌عنوان دانشجوی رشته پزشکی در دانشگاه، دیگر دانشجویان به او نگاه منفی خواهند داشت، مانند کسی که بدون صف، 10 نان بگیرد.

فراموش نکنیم، کوچک‌ترین تبعیض‌ها می‌تواند پتک بزرگی بر سر کسانی باشد که برای آینده خود برنامه‌ریزی کرده‌اند.

بازهم تأکید می‌کنیم، مبینا نعمت‌زاده و امثال او، افتخار ایران هستند و باید برای موفقیت آن‌ها در عرصه ورزش تلاش کرد. امیدواریم به زودی شاهد موفقیت‌های بیشتر او در عرصه جهانی تکواندو باشیم.