هیولای گرسنه در قلب یک کهکشان زیبا

در تصویر جدیدی از تلسکوپ فضایی جیمز وب، کهکشان نزدیکی به نام مسیه ۱۰۶ دیده می‌شود که یک کهکشان مارپیچی بسیار درخشان است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب تصویر یک کهکشان زیبا را با یک هیولای گرسنه در قلب آن ثبت کرد.

به گزارش ایسنا، در تصویر جدیدی از تلسکوپ فضایی جیمز وب، کهکشان نزدیکی به نام مسیه ۱۰۶ دیده می‌شود که یک کهکشان مارپیچی بسیار درخشان است. این کهکشان در فاصله ۲۳ میلیون سال نوری از ما که با استانداردهای کهکشانی نسبتا نزدیک محسوب می‌شود، قرار گرفته و به دلیل منطقه مرکزی شلوغش که هسته فعال کهکشانی نامیده می‌شود، مورد توجه ستاره شناسان است.

به نقل از دیجیتال‌ترندز، تصور می‌شود که سطح بالای فعالیت در این منطقه مرکزی به دلیل هیولایی باشد که در قلب کهکشان پنهان شده است. مانند بسیاری از کهکشان‌ها از جمله کهکشان ما، مسیه ۱۰۶ دارای یک سیاه‌چاله عظیم به نام سیاه‌چاله کلان جرم در مرکز خود است. با این حال، سیاه‌چاله بسیار پرجرم در مسیه ۱۰۶ به طور خاصی فعال است و موادی مانند غبار و گاز را از محیط اطراف به درون خود می‌کشد. در واقع، این سیاهچاله به قدری ماده می‌خورد که در حین چرخش، دیسک گاز را در اطراف خود منحرف می‌کند و جریان‌های گازی را ایجاد می‌کند که از این منطقه مرکزی به بیرون پرتاب می‌شوند.

هیولای گرسنه در قلب یک کهکشان زیبا

ستاره شناسان وب توضیح می‌دهند: این کهکشان یک ویژگی قابل توجه دارد. دو بازوی اضافی غیرعادی در طول موج‌های رادیویی و پرتو ایکس در آن قابل مشاهده است که در نور مرئی قابل رؤیت نیستند. برخلاف بازوهای معمولی، این بازوها به جای ستارگان از گاز داغ تشکیل شده‌اند. ستاره‌شناسان بر این باورند که این بازوهای اضافی ناشی از فعالیت سیاهچاله است که یک اثر بازخوردی به حساب می‌آید که در دیگر کهکشان‌ها نیز دیده می‌شود. آنها احتمالا ناشی از خروج موادی هستند که در اثر کوبیده شدن شدید گاز در اطراف سیاهچاله ایجاد می‌شود و پدیده‌ای مشابه موجی که از اقیانوس در هنگام برخورد با صخره در نزدیکی ساحل ایجاد می‌کند، شکل می‌گیرد.

در نسخه کامل تصویر که با استفاده از دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) گرفته شده است، می‌توانید هسته فعال کهکشانی را در مرکز به رنگ‌های سفید مایل به آبی مشاهده کنید که توسط مناطق نارنجی و قرمز احاطه شده است که گاز گرم را نشان می‌دهند. مناطق سبز و زرد بازوهای اضافی کهکشان هستند که در اثر خروج گازهای چشمگیر ایجاد شده‌اند. همانطور که در نور مادون قرمز دیده می‌شود، مرکز کهکشان به خوبی می‌درخشد، زیرا ماده‌ای که توسط سیاهچاله خورده می‌شود، باعث می‌شود گاز به سمت آن به شکل مارپیچی حرکت کند و اصطکاکی ایجاد کند که آن را چنان داغ می‌کند که می‌درخشد.