با وجود تعداد بیشتر جشن ها ، چرا فرهنگ جامعه ما غمگین است؟

با وجود اینکه در جامعه ما جشن ها از جمله جشن های مذهبی فراوانی وجود دارد و حتی تعداد جشن های مذهبی در فرهنگ ما بیش از سوگواری هاست و از سوی دیگر در منابع اسلامی به زندگی شادمانه توصیه فراوانی شده است، اما فرهنگ جامعه ما فرهنگی غمگینانه است و به شادی و سرور چندان توجه نشده است.

یک کارشناس دینی می گوید: با وجود اینکه در جامعه ما جشن‌ها از جمله جشن‌های مذهبی فراوانی وجود دارد و حتی تعداد جشن‌های مذهبی در فرهنگ ما بیش از سوگواری‌هاست و از سوی دیگر در منابع اسلامی به زندگی شادمانه توصیه فراوانی شده است، اما فرهنگ جامعه ما فرهنگی غمگینانه است و به شادی و سرور چندان توجه نشده است.

به گزارش مبلغ حجت‌الاسلام علیرضا قبادی، جامعه‌شناس و کارشناس دین به مناسبت اعیاد شعبانیه یادداشتی با عنوان «فرصت ماه شعبان برای تقویت نشاط اجتماعی» نوشته است که بر اهمیت این ماه در شاد کردن جامعه تاکید دارد.

متن این یادداشت که در ایکنا منتشر شده است، در ادامه می آید:

عنوان اعیاد شعبانیه در ماه شعبان، چقدر بامسمی است؛ زیرا ولادت فرخنده سه معصوم، امام حسین (ع)، امام علی بن الحسین(ع) و میلاد امام زمان(عج) و همچنین، ولادت حضرت عباس(ع) و حضرت علی اکبر(ع) و ... در ماه شعبان قرار گرفته است. مشهور است که وفات یا شهادتی نیز در ماه شعبان واقع نشده است.

از این رو کاربرد اعیاد شعبانیه برای ماه سراسر شور و سرور، بسیار متناسب است. موالید خجسته در ماه شعبان را تهنیت و شادباش می‌گویم و به دلیل وقوع جشن‌های مختلف در ماه شعبان درباره ضرورت شادی و شادمانی در جشن‌های مذهبی گفتار کوتاهی تقدیم می‌شود.

شادی از مهمترین و اساسی‌ترین نیازهای انسانی است. ضرورت و کارکردهای شادی مورد وفاق اندیشمندان حوزه‌های روانشناسی، جامعه‌شناسی، فعالان رسانه‌ای و اجتماعی است. بسیاری از افراد معتقد هستند، بدون حداقلی از شادی حیات انسان امکان‌پذیر نیست. ایجاد شادی یعنی حرکت به سوی انسانی بهتر، مهربان‌تر و ....

افزون بر آنکه شاد بودن مؤلفه‌ای مؤثر در توسعه فردی و اجتماعی است و فقدان آن مانع توسعه یافتگی و اسباب دلمردگی و افسردگی است. توجه به موضوع شادی و به تبع آن برگزاری شادمانه جشن‌ها در جامعه ما که ادعا می‌شود میزان شادی در آن پایین است، دو چندان ضرورت دارد.

با وجود اینکه در جامعه ما جشن‌ها از جمله جشن‌های مذهبی فراوانی وجود دارد و حتی تعداد جشن‌های مذهبی در فرهنگ ما بیش از سوگواری‌هاست و از سوی دیگر در منابع اسلامی به زندگی شادمانه توصیه فراوانی شده است، اما فرهنگ جامعه ما فرهنگی غمگینانه است و به شادی و سرور چندان توجه نشده است.

اینکه چه دلایلی در ایجاد چنین وضعیتی نقش داشتند، بحث مستقلی را می‌طلبد. برخی از دلایل کلی آن را می‌توان به تصور نادرستی از شادی یا بدفهمی این مفهوم، عدم آشنایی با کارکردها و ضرورت آن در جامعه و ... نام برد البته یکی از دلایل مهم آن متوجه برنامه‌ریزان، متولیان و مجریان جشن‌های مذهبی است که نتوانستند متناسب با جشن‌های مذهبی، رفتارها و کنش‌های شادی‌آفرین ایجاد کنند و جامعه را از اساسی‌ترین نیازهای اجتماعی و سرمایه روح‌بخش زندگی اجتماعی محروم کردند.

ماه شعبان که ماه موالید ائمه معصومین(ع) و ماه سراسر شادی، سرور و شادمانی است، فرصت ذی‌قیمتی است تا سازمان‌ها، نهادها و افراد هر یک به سهم خویش در ایجاد برگزاری شادمانه جشن‌های مذهبی و ایجاد شادی و نشاط در جشن‌های مذهبی برنامه‌ریزی و تلاش کنند و در انجام مسئولیت تعویق افتاده و تأخیر شده گام عملی بردارند و جبران مافات کنند.

مجدداً ولادت باسعادت نمونه عالی بزرگواری، عزت‌مندی و شرافت انسانی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و الگوی وفاداری، ایثارگری و جانبازی حضرت ابوالفضل العباس(ع) و مبلغ شایسته و صبور پیام‌آور فرهنگ حسینی امام علی بن الحسین(ع) را تبریک و شادباش می‌گویم و شادکامی‌های معنوی را برای همه شما عزیزان در این ایام بسیار فرخنده آرزو می‌کنم.

این ایام مبارک، به نام روز پاسدار و روز جانباز نیز نامگذاری شده است؛ ارج‌گذار، ایثارگری و از جان‌گذشتگی پاسداران سلحشور و جانبازان عزیز هستیم.