آنجلوتی مادرید را به برزیل ترجیح داد

عصر ایران؛ اهورا جهانیان - قرارداد کارلو آنجلوتی و رئال مادرید، پریروز بالاخره تمدید شد و حالا مادریدی‌ها مطمئن‌اند که کارلتو تا پایان ژوئن 2026 روی نیمکت تیم آن‌ها خواهد بود.

شایعات مربوط به حضور آنجلوتی در تیم ملی برزیل، به دلیل فساد فدراسیون فوتبال برزیل و برکناری رئیس این فدراسیون، تحقق نیافت. اینکه آنجلوتی رئال مادرید را به تیم ملی برزیل ترجیح داد، دلیل دیگری بر اهمیت روزافزون لیگ قهرمانان اروپا در برابر جام جهانی است.

شاید اگر فدراسیون فوتبال ایتالیا پس از جدایی مانچینی از تیم ملی ایتالیا، نیمکت تیم ملی را به کارلتو تعارف می‌زد، آنجلوتی با رئال مادرید تمدید نمی‌کرد. اما ایتالیا در میانۀ راه رسیدن به یورو 2024 بود و آنجلوتی نیز تا پایان فصل با رئال مادرید قرارداد داشت. بنابراین ایتالیایی‌ها ناچار بودند به سراغ کس دیگری جز کارلتو بروند.

آنجلوتی با رئال مادرید دو بار قهرمان اروپا شده و احتمال اینکه تا پایان مدت قراردادش یکبار دیگر نیز با رئال فاتح چمپیونزلیگ شود، کم نیست. او برخلاف زیدان فروتن است و از اخراج شدن واهمه‌ای ندارد. به همین دلیل هیچ وقت رئال را ترک نکرده تا مبادا اخراج شود. اما زیدان دو بار چنین کاری کرده و همین تفاوت مشی کارلتو با زیزو، مایۀ آرامش خاطر مدیران رئال مادرید است.

آنجلوتی در پنج فصل مربیگری در رئال مادرید، ۱۰ عنوان قهرمانی کسب کرده است: ۲ لیگ قهرمانان، ۲ جام باشگاه‌های جهان، ۲ سوپرجام اروپا، ۱ لیگ، ۲ کوپا دل ری و ۱ سوپرجام اسپانیا.

در واقع او با رئال مادرید به همۀ افتخارات ممکن دست یافته ولی نفس کشیدن و قدم زدن در فضای بالاترین سطح فوتبال دنیا، عمیقا خوشایند است. علاوه بر این، آنجلوتی شاید در سال‌های پایانی مربیگری‌اش باشد.

 در ژوئن 2026 آنجلوتی 67 ساله خواهد بود. بعید است در آن سن و سال بخواهد سرمربی یکی از تیم‌های ملی دنیا شود. پایانی شکوهمند در رئال مادرید، در سن 67 سالگی، می‌تواند خوشایندترین پایان برای دوران پرافتخار مربیگری کارلو آنجلوتی باشد.

سازگاری و قابل پیش‌بینی بودن، دو خصلت مهم آنجلوتی است که در تداوم موفقیت او در سطح اول فوتبال اروپا نقش مهمی داشته. مورینیو فاقد سازگاری است و زیدان پیش‌بینی‌ناپذیر.

 علاوه بر این، آنجلوتی به مربیگری به عنوان یک "شغل" نگاه کرده. به همین دلیل طی 29 سال اخیر فقط سه سال بیکار بوده. اما مربیگری برای اسطوره‌ای مثل زیدان یک شغل نبوده. پس عجیب نیست که زیدان در این ده سالی که از ورودش به دنیای مربیگری گذشته، چهار سال بیکار بوده و هیچ پیشنهادی را قبول نکرده. اما آنجلوتی قبل از اینکه دوباره به رئال مادرید برگردد، دو سال مربی اورتون هم بود (2021-2019). تیمی که حتی جزو مدعیان قهرمانی لیگ برتر انگلیس هم نبود.

کارلتو با رئال مادرید یکبار قهرمان لالیگا شده (2022). او این فصل و دو فصل آینده را فرصت دارد که دست کم یکبار دیگر فاتح لالیگا شود. نقطه ضعف کارنامۀ مربیگری او، شاید این باشد که "مربیِ لیگ" نیست. او اگرچه در پنج لیگ اروپایی (ایتالیا، انگلیس، فرانسه، آلمان و اسپانیا) قهرمانی در لیگ را تجربه کرده، ولی در هیچ یک از این لیگ‌های معتبر اروپایی نتوانسته دو بار قهرمان شود.

اگر دوران حضور او در رجانا و پارما را نادیده بگیریم (از 1995 تا 1998)، آنجلوتی از 1999 تا 2009 دو سال مربی یوونتوس بود و هشت سال مربی میلان؛ ولی طی این ده سال فقط یکبار موفق شد تیمش را به عنوان قهرمانی سری آ برساند (با میلان در سال 2004).

لیگ قهرمانان، فینال 2003

بنابراین کسب دومین و بلکه سومین عنوان قهرمانی در لالیگا با رئال مادرید تا سال 2026، نقطۀ عطفی در کارنامۀ مربیگری جنتلمن ایتالیایی خواهد بود.

 در حال حاضر رئال مادرید در پایان هفتۀ هجدهم لالیگا، با 45 امتیاز صدرنشین است و رقیب اصلی‌اش خیرونا است که این تیم هم 45 امتیاز دارد. اتلتیکو مادرید و بارسلونا با 38 امتیاز در رتبه‌های سوم و چهارم قرار دارند. بسیار محتمل است که آنجلوتی در اردیبهشت ماه سال آینده، با رئال قهرمان لالیگا شده باشد. در این صورت کارلتو می‌تواند تا سال 2026 به سمت سومین قهرمانی لالیگا نیز خیز بردارد و نشان دهد که صرفا "مربیِ تورنمنت" نیست.

کارلو آنجلوتی قطعا نابغه نیست. او در دوران حضورش در مستطیل سبز نیز بازیکنی پخته و مطمئن بود ولی جزو نوابغ میلان نبود. یعنی همردیف گولیت و فان‌باستن و بارسی و یکی دو نفر دیگر نبود.

نوابغ زود شکوفا می‌شوند. مثل مورینیو در پورتو و چلسی. اما معمولا نبوغشان، که مایۀ برتری چشمگیر آن‌ها به دیگران است، تا پیرانه‌سر تداوم نمی‌یابد. مثل مورینیوی ناکام ده سال اخیر. آنجلوتی برای اینکه مربی خوبی شود، پنج سال نه چندان موفقیت‌آمیز را در رجانا و پارما و حتی یوونتوس سپری کرد. او در یووه فقط جام کم‌اهمیت اینترتوتو را در سال 1999 کسب کرد.

اما در میلان شکوفا شد و دو بار توانست میلانی‌ها را قهرمان اروپا کند (2003 و 2007). اگر بدشانسی شب عجیب استانبول نبود، میلان آنجلوتی در فینال 2005 نیز قهرمان اروپا شده بود. ولی آن‌ها ظرف ده دقیقه 3 گل از لیورپول خوردند و در ضربات پنالتی مغلوب حریف شدند.

لیگ قهرمانان، فینال تلخ استانبول (2005)

خلاصه اینکه، آنجلوتی چون نابغه نبوده، هر چه سنش بیشتر شده، مربی بهتری هم شده. آنجلوتی فعلی حتی از آنجلوتیِ آن میلانِ رویایی هم بهتر است.

 زیدان به محض اینکه سرمربی شد، سه سال پیاپی با رئال مادرید قهرمان اروپا شد ولی آنجلوتی با اینکه اهل چنین اعجازهایی نیست، احتمالا نامش در تاریخ فوتبال به عنوان مربی‌ای بهتر و موفق‌تر از زیدان ثبت خواهد شد.  

باقی‌ماندن آنجلوتی در رئال مادرید، به سود لیگ قهرمانان اروپا و کلا فوتبال اروپا است. این روزها لیگ فوتبال عربستان مثل اختاپوس در حال بلعیدن غول‌های فوتبال اروپاست. از بازیکنان برجسته تا مربیان موفق. آنجلوتی هم می‌توانست مثل مانچینی یا بنزما راهی عربستان شود تا پول پارو کند ولی در اسپانیا و اروپا ماند.

آنجلوتی بخش مهمی از زیباترین خاطرات فوتبالی ما را در قرن بیست‌ویک رقم زده است. از فینال میلان و یووه در سال 2003 و فینال تراژیک استانبول گرفته تا رئال مادرید رویاییِ ده سال اخیر. زیدان با همۀ بزرگی و موفقیتش روی نیمکت رئال مادرید، از زیر شنل کارلتو بیرون آمد. کارلو آنجلوتی یکی از ممتازترین مربیان تاریخ فوتبال است.

آنهایی که انتخابات برایشان تمام نشده، هر روز پروژه‌ای جدید را کلید می‌زنند

بیشتر بخوانید:

جام ملت‌های آسیا؛ همه با هم علیه ژاپن!

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر