چرا کشیده‌ شدن ناخن روی تخته گوش‌ خراش است؟

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این صدای ناخوشایند با صدای گریه نوزاد و جیغ انسان هم‌فرکانس است که به بقا مربوط می‌شود و محرکی برای واکنش متقابل است. این صدای خراشیده‌ شدن واکنشی مانند بالا رفتن ضربان قلب را به دنبال دارد و به‌جای پاسخ غیرارادی، باعث تجربه احساسی می‌شود.

صدابیزاری نوعی نفرت از صدا است که به‌واسطه آن، افراد واکنش‌های شدیدی به صداهای خاصی نشان می‌دهند که دیگران ‏تولید می‌کنند

به گزارش دیلی میل، برای اغلب افراد، حس عجیبی که پس از کشیده‌شدن ناخن روی سطح تخته‌سیاه در بدن به وجود می‌آید، بیگانه نیست. حتی فکر کردن به صدای کشیده شدن ناخن کافی است تا در ستون فقرات احساس لرزش کنیم. دانشمندان مدت‌های طولانی است که در شگفت‌اند چرا صدای کشیده‌شدن ناخن روی تخته‌سیاه باعث انقباض غیرارادی بدن و حس لرزش می‌شود.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این صدای ناخوشایند با صدای گریه نوزاد و جیغ انسان هم‌فرکانس است که به بقا مربوط می‌شود و محرکی برای واکنش متقابل است. این صدای خراشیده‌شدن واکنشی مانند بالا رفتن ضربان قلب را به دنبال دارد و به‌جای پاسخ غیرارادی، باعث تجربه احساسی می‌شود.

اغلب مردم کشیده‌شدن ناخن روی تخته گچی را احساسی ناخوشایند توصیف و از کلمات «لرزش» و «تنفر» در وصف آن استفاده می‌کنند.

دکتر فرانسیس فسمیر، برنده جایزه نوبل، در سال ۲۰۰۶ پژوهشی انجام داد و دریافت که فرکانس‌های واقع‌در میانه محدوده صوتی بسیار آزاردهنده و شبیه به فریادهای هشدار شامپانزه‌ها بودند. به باور محققان، واکنش ما به صداهای ناخوشایند از واکنش غریزی ما به دوری از شکارچیان در روند تکامل بازمی‌گردد. صداهای در محدوده فرکانس ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ هرتز باعث لرزش کانال گوش می‌شوند. گوش‌های ما در یک محدوده فرکانسی خاص در حساس‌ترین حالت قرار می‌گیرند. هنوز بحث‌های زیادی در این‌باره وجود دارد که چرا گوش‌های ما در این محدوده حساس‌ترند. این حساسیت شامل صدای فریادهایی می‌شود که ذاتا برای ما ناخوشایند است. با این حال، برخی افراد واکنش‌های حساس‌تری به صداهایی مانند جویدن با صدای بلند یا نفس‌کشیدن نشان می‌دهند و احتمالا اتصال مغزی «فوق‌حساس» دارند.

دانشمندان دانشگاه نیوکاسل در افرادی که به اختلال «صدابیزاری» (میسوفونیا) دچارند، افزایش ارتباط بین قشر شنوایی و نواحی کنترل حرکتی مربوط به صورت و دهان و گلو کشف کردند. صدابیزاری در واقع نوعی نفرت از صدا است که به‌واسطه آن، افراد واکنش‌های شدیدی به صداهای خاصی نشان می‌دهند که دیگران تولید می‌کنند. دکتر سوکبیندر کومار در این‌باره می‌گوید: «یافته‌های ما نشان می‌دهد در افرادی که دچار صدابیزاری‌اند ارتباط غیرطبیعی بین ناحیه شنوایی و حرکتی مغز وجود دارد که می‌توان آن را ارتباطی فوق‌حساس توصیف کرد.»

به گفته او، در واقع اولین بار است که چنین ارتباطی در مغز برای این شرایط کشف شده است.