وحشتناک‌ترین زندان جهان که زندانیان اجساد پوسیده می‌خورند! (+عکس)

در یک زندان آفریقایی که از آن تحت عنوان "جهنم روی زمین" یاد می‌شود زنداینان شرایط وحشتناکی را تجربه می‌کنند و مجبور هستند بوی گوشت پوسیده را تحمل کنند. آنان به دلیل وجود مشکلات فاضلاب مجبور به عبور از روی مدفوع خود می‌شوند و به لیل ازدحام جمعیت بیش از حد سرپا می‌ایستند.

اینجا زندان "گیتاراما" در رواندا است و زندانیان در آنجا برای زنده ماندن مجبور به خوردن اجساد سایر زندانیان می‌شوند. برخی از خشن‌ترین جنایتکاران آن کشور از جمله متجاوزین، سارقان و قاتلان در داخل آن زندان پرازدحام خوابیده اند.

به گزارش فرارو به نقل از میرر، این نگرانی وجود دارد که تعداد کمی از بازداشت شدگان در آن زندان افرادی کاملا بیگناه باشند. محل این زندان در حومه کیگالی پایتحت رواندا واقع شده است. ساختمان آن زندان در سال ۱۹۶۰ میلادی با هدف اقامت کارگران بریتانیایی حاضر در رواندا ساخته شده بود، اما بعدا به زندان تبدیل شد و برای نگهداری بیش از ۴۰۰ زندانی در یک زمان طراحی شد.

درون وحشتناک‌ترین زندان جهان که زندانیان اجساد پوسیده می‌خورند

شرایط وحشتناک و کمبود جا در آن زندان اغلب زندانیان را وادار می‌سازد تا ساعات طولانی سرپا بایستند. حدود ۸ هزار زندانی در آن زندان نگهداری می‌شوند علیرغم آن که ظرفیت زندان بین ۱۳۰۰ تا ۳ هزار نفر است. در طول دوره نسل زدایی در رواندا در اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی آن زندان نزدیک به ۵۰ هزار نفر را در شرایطی غیر قابل توصیف در خود جا داده بود و از هر وجب از دیوار آنجا برای نگهداری افراد استفاده می‌شد.

گفته می‌شود که تنها در سال ۱۹۹۵ میلادی بیش از ۱۰۰۰ مرد زندانی در گیتاراما جان خود را از دست داده اند. حتی امروزه نیز گفته می‌شود که بوی بد مدفوع و گوشت پوسیده تا یک مایلی آن زندان قابل استشمام است. این ادعا مطرح شده که چندین نفر در هر روز به دلیل شرایط بیرحمانه در زندان گیتاراما جان شان را از دست می‌دهند. بنابر گزارش‌ها به دلیل فقدان سیستم فاضلاب در آن زندان زندانیان با پای برهنه درون مدفوع خود راه می‌روند.

سازمان‌های حقوق بشر در طول دهه‌های متمادی نسبت به شرایط اسفناک درون آن زندان اعتراض کرده اند با این وجود، اقدام عملی‌ای در این باره صورت نگرفته است. برخی در آن زندان به مدت ۱۶ سال بدون تعیین تاریخ محاکمه نگهداری شده اند. سرهنگ "چارلز کایونگا" رئیس گیتاراما در اواسط دهه ۱۹۶۰ میلادی با ناراحتی اعتراف کرد که ممکن است برخی از زندانیان نگهداری شده در آنجا بیگناه باشند. با این وجود، او اشاره کرده بود که اکثر زندانیان قاتل هستند.