آمریکا میکروب جاسوس می‌سازد!

بخش تحقیق و توسعه وزارت دفاع ایالات متحده، آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (دارپا)، در حال بررسی استفاده از میکروب ها برای ردیابی بی صدای فعالیت های دشمن و هشدار به نیروهای آمریکایی در صورت شناسایی آن ها است.

برنامه Tellus امکان طراحی سنسورهای میکروبی را فراهم می کند، جاسوسان نامرئی که در حالت خفته باقی مانده و اگر دشمنان فعالیت خاصی انجام دهند، یک سیگنال مخفی را ارسال خواهند گذاشت. این موارد می تواند شامل عبور تانک ها از مرز، راه اندازی نیروگاه هسته ای و موارد دیگر باشد.

دارپا، آژانسی که پشت ابداعات بزرگی مانند واکسن های RNA و اینترنت قرار دارد، اکنون می خواهد قابلیت توسعه سریع میکروب ها برای ردیابی نیروهای دشمن را داشته باشد. براساس بیانیه مطبوعاتی این آژانس، پروژه تلوس (به معنای زمین) که به افتخار الهه رومیِ زمین نامگذاری شده، “به دنبال ایجاد طیف وسیعی از سیگنال های شیمیایی و فیزیکی است که دستگاه های میکروبی می توانند شناسایی کنند، شرایط محیطی که می توانند تحمل کنند و انواع سیگنال های خروجی که می توانند تولید شوند”.

به گفته این آژانس، سیگنال های شیمیایی شامل مواد سمی یا رادیواکتیو و آلاینده های فلزات سنگین است. سیگنال های فیزیکی شامل نور، جریان الکتریکی و میدان های مغناطیسی می شوند. مزیت دیگر این پروژه این است که میکروب ها خود به خود تقویت می شوند و نیازی به منبع تغذیه خارجی یا حتی توجه یا مراقبت ندارند.

زمانی که میکروب ها یک فعالیت را تشخیص دهند، می توانند سیگنال های شیمیایی یا فیزیکی خود از جمله “نور، ترکیبات آلی غیر سمی یا جریان الکتریکی” را تولید کنند. این سیگنال ها کاملاً واضح اما کاملاً طبیعی خواهند بود و تنها به اندازه ای قابل مشاهده هستند که هشدار دهند، تا از اطلاع دشمن از تحت نظر بودن جلوگیری شود.

نامزدهای پروژه تلوس شامل باکتری ها، قارچ ها و ریزجلبک ها هستند. میکروب ها می توانند در محیط های مختلفی، حتی محیط های خشن، از جمله فضای باز در سطح دریا، زیر زمین، زیر آب با تغییرات زیاد دمایی و قرار گرفتن در معرض گرما، سرما و دیگر عناصر زندگی کنند. جاسوس های زیادی نمی توانند چنین قابلیت هایی داشته باشند.

یک جاسوس میکروبی فعال چگونه می تواند نیروهای آمریکایی را از فعالیت دشمن آگاه کند؟ در سطح تاکتیکی، آمریکا ممکن است میکروبی را مهندسی کند که در صورت رد شدن چیزی از روی آن، زیست تابی از خود نشان دهد و آن را در مرز بین متحد آمریکا و یک کشور متخاصم قرار دهد تا برایش جاسوسی کند. اگر کشور متخاصم به متحد آمریکا حمله کند، به ویژه در یک مکان دور افتاده، میکروب های زیست تاب مسیر حرکت دشمن را روشن می کنند – مسیری که مستقیماً به نیروی مهاجم منتهی می شود.

فناوری تلوس همچنین می تواند در سطح استراتژیک مفید باشد. تصور کنید کشوری یک رآکتور هسته ای با هدف تولید سوخت برای سلاح های هسته ای می سازد؛ رآکتور را در مجاورت یک دریاچه می سازد، با این هدف که از آب برای خنک کردن رآکتور استفاده کند. استفاده از آب دریاچه به عنوان خنک کننده دمای دریاچه را افزایش می دهد. پنتاگون می تواند این دریاچه را با میکروب هایی که ممکن است در صورت افزایش دمای دریاچه شروع به پمپاژ متان کنند، بذرپاشی کند. سپس می توان انتشار متان را توسط ماهواره های سنجش از دور در فضا تشخیص داد.

دارپا می خواهد در پایان یک تلاش ۲.۵ ساله توسعه، نمونه اولیه “دستگاه های میکروبی” و همچنین برآوردی از سرعت طراحی و استقرار دستگاه های جدید داشته باشد.

ایده این است که قابلیت ایجاد دستگاه های جدید را در هر لحظه داشت، تا به موقعیت های جدیدی که در حال حاضر حتی نمی توانیم تصور کنیم، پاسخ داد. به لطف دارپا، حتی راه رفتن دشمنان زمینی آمریکا روی زمین هم می توانند به جاسوسی از آن ها منجر شود.

منبع: روزیاتو

بیشتر بخوانید:

میکروب های چاق کننده

تماشاخانه

بحران آب در شمال شرقی سوریه: اتهامات سنگین علیه ترکیه / بی‌برقی و بی‌آبی برای یک میلیون سوری (فیلم)

تراژدی در یک دریاچه، از فریاد کمک تا حبس ابد / مادری که دو بچه‌اش را کشت حالا چه می‌خواهد؟ (فیلم)

فیلم های دیگر