ترانه «دایه دایه وقت جنگه» ثبت شد

اگرچه این ترانه در بین اقوام لُر رواج داشته و از بستر این قوم برخاسته، اما با توجه به مفهوم و ماهیت آن، دیگر به جغرافیای لرستان محدود نمی‌شود و در سراسر ایران شناخته شده است و به وقت مبارزه و برای تقویت روحیه سلحشوری و مقاومت خوانده می‌شود.

عضو هیأت کارشناسی شورای ملی ثبت آثار میراث فرهنگی ناملموس از ثبت ترانه «دایه دایه وقت جنگه» و همچنین «ساز چگور» در فهرست ملی میراث ناملموس خبر داد.

بهروز وجدانی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به نتیجه جلسه کارشناسی شورای ملی ثبت آثار میراث فرهنگی ناملموس که سه‌شنبه یازدهم بهمن‌ماه در اداره کل ثبت و حریم آثار و حفظ و احیای میراث فرهنگی ناملموس و طبیعی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد، اظهار کرد: از حدود ۳۰ پرونده‌ای که از سوی پنج استان برای ثبت ارائه شده بود، دو پرونده «ترانه دایه دایه وقت جنگه» از استان لرستان و «شیوه ساخت و نواختن ساز چگور» از استان مرکزی به حوزه موسیقی ارتباط داشت که در فهرست ملی میراث ناملموس ثبت شد.

این پژوهشگر و مؤلف حوزه‌های مردم شناسی و موسیقی در اهمیت ترانه دایه دایه وقت جنگه، گفت: قدمت این ترانه بیش از یکصد سال بوده که ریشه آن به جنگ جهانی اول و زمان حضور قوای روس و انگلیس در ایران برمی‌گردد؛ زمانی که اقوام لُر در آزار اقوام خارجی قرار گرفته بودند و این ترانه را برای اتحاد و تقویت روحیه سلحشوری در قوم خود ساختند که نشان‌دهنده رشادت و مقاومت این اقوام بوده که معمولا هم با کمانچه، مهم‌ترین ساز اقوام لر اجرا می‌شود.

او اضافه کرد: ‌اگرچه این ترانه در بین اقوام لُر رواج داشته و از بستر این قوم برخاسته، اما با توجه به مفهوم و ماهیت آن، دیگر به جغرافیای لرستان محدود نمی‌شود و در سراسر ایران شناخته شده است و به وقت مبارزه و برای تقویت روحیه سلحشوری و مقاومت خوانده می‌شود.

این ترانه با صدای استاد رضا سقایی در فهرست آثار فاخر موسیقی ایران نیز ثبت شده است.

ساز چگور

وجدانی همچنین درباره ثبت ساز چوگور (چگور)، گفت: این ساز که پرونده شیوه ساخت و نواختن آن از سوی استان مرکزی ارائه شد، در بین اقوام عشایری ساکن در این خطه رواج دارد که در زمان ثبت نیز یک چگورنواز حضور داشت و این ساز را نواخت.