«قطار پیشرفتِ» آقای رییسی و کوپه‌هایی با یاد سهراب و خاطرۀ سوزن‌بانان

اگرچه مطالب حاوی ناسزا را منتشر نمی کنیم اما چون بیان گر ادبیاتی است که وضع را به اینجا رسانده گاهی باید کامنت ها یا نظراتی از این دست را منتشر کرد. به جای فحاشی می توانید بگویید با بند دوم یا جمله سوم در بند چهارم موافق نیستم. وقتی مدام فحش بدهید آنگاه دیگرانی هم پیدا می‌شوند و فحش می دهند... طبعا سایت نظرات دیگران در قبال این توهین را منتشر نمی کند ولی از آرای مثبت و منفی می توانید دریابید که لحن تان زیبا بوده یا نه. چرا دوست دارید همه "خفه شوند" و مدام انگ می زنید؟ چرا دست از این عادت زشت برنمی دارید؟ چرا تصور می کنید حقیقت آیینه ای است که تنها نزد شماست؟ بیاییم تکه های مختلف حقیقت را کنار هم بگذاریم. فحش ندهید. چون اگر فحش دهید نمی توانید بر دیگران خرده بگیرید که چرا فحش می دهید.

همیشه میان واقعیت و آرمان فاصله است اما دربارۀ دو رییس جمهوری پیشین ایران ( سید محمد خاتمی و حسن روحانی) دو نکته را باید لحاظ کنیم: نخست این که هر دو برآمده از انتخابات رقابتی ( ولو با اعمال نظارت استصوابی) بودند و شما نمی توانید انتخابات سال های 76 و 80 و 92 و 96 را که به روی کار آمدن و ابقای خاتمی و روحانی انجامید با 1400 مقایسه کنید که رقبای آقای رییسی پیشاپیش حذف شدند. حتی یک رییس مجلس با هر دو نایب رییس (علی لاریجانی و علی مطهری و مسعود پزشکیان) را حذف کردند. 

نکته دوم هم این که به گواه کارشناسان اقتصادی بهترین عملکرد اقتصادی دولت‌ها مربوط به سال های 80 تا 84 است که برای اولین بار درآمد سرانه به سال 56 نزدیک شد و دوره دوم هم از حیث کنترل نرخ تورم در 94 تا 97 که هر چند رکود هم بود اما از نظر کنترل تورم کارنامه آن سه سال و نه دولت دوم مثبت ارزیابی می شود و  با خروج ترامپ از برجام البته داستان تغییر کرد.

بله، مصطفی ملکیان هم می گوید انسان گوشت و خون دار مهم است مه مفاهیم جدای انسان ها.