کشف قدیمی‌ترین دایناسور آفریقا

این دایناسور که احتمالاً همه‌چیزخوار بوده، گیاهان، حیوانات کوچک و حشرات را می‌خورد و به گونه خزنده‌پاریختان (sauropodomorph) تعلق داشت؛ یعنی همان نسبی که بعداً شامل دایناسورهای گردن‌دراز بزرگ شد.

دیرینه‌شناسان موفق شدند بقایای قدیمی‌ترین دایناسور آفریقا را در زیمبابوه کشف کنند. اسکلت این دایناسور همه‌چیزخوار تقریباً کامل است و این برای اکتشافات بعدی دانشمندان اهمیت دارد.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری فیز (phys)، دانشمندان در زیمبابوه بقایای قدیمی‌ترین دایناسور آفریقا را کشف کرده‌اند که حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش در زمین پرسه می‌زد.

براساس اظهارات تیم بین‌المللی دیرینه‌شناسان، قد این دایناسور که بیرساروس راتی (Mbiresaurus raathi) نام دارد، حدود یک متر بود و دم بلندی داشت. وزنش تا ۳۰ کیلوگرم بوده و روی دو پا می‌دوید و سر نسبتاً کوچکی داشت.

یک تیم از پژوهشگران اهل زیمبابوه، زامبیا و آمریکا، اسکلت این دایناسور را طی دو مأموریت اکتشافی در سال های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ کشف کردند.

بقایای دایناسورهای متعلق به آن عصر، قبلاً فقط در آمریکای جنوبی و هند یافت شده بود.

دیرینه‌شناسان محاسبه کردند که وقتی همه قاره‌ها در یک توده خشکی به نام پانگه‌آ (کهن‌قاره) به هم متصل شدند، سایت زیمبابوه تقریباً در همان عرض جغرافیایی یافته‌های قبلی در آمریکای جنوبی امروزی قرار داشته است و سپس این مکان را برای حفاری انتخاب کردند.

کشف فسیل قدیمی‌ترین دایناسور آفریقا در زیمبابوه

دایناسور کشف‌شده به طور شایان توجهی به بعضی از دایناسورهای همان عصر شباهت دارد که در برزیل و آرژانتین کشف شده‌ بودند؛ این موضوع این احتمال را تقویت کرد که آمریکای جنوبی و آفریقا در اواخر دوره تریاس بخشی از خشکی پیوسته بودند.

وجه تسمیه این دایناسور کشف فسیل آن در بخش بیر (Mbire) در شمال شرقی زیمبابوه توسط دیرینه‌شناسی به نام مایکل رات (Michael Raath) است.

این کشف، دامنه‌ای را که دیرینه‌شناسان می‌دانستند دایناسورهای اولیه در آن زندگی می‌کردند، گسترش می‌دهد و به همین دلیل برای آن‌ها اهمیت دارد؛ ضمن اینکه اسکلت بیرساروس تقریباً کامل است و برای یافته‌های آینده مفید خواهد بود.

نمونه‌های دیگری نیز در این منطقه کشف شدند که همه در موزه تاریخ طبیعی زیمبابوه، در بولاوایو (Bulawayo)، دومین شهر بزرگ این کشور، نگهداری می‌شوند.

تیم پژوهشی حاصل یافته‌هایش را در مجله طبیعت (Nature) منتشر کرده است.