چین در ماه نوامبر گذشته روزانه 600 هزار بشکه نفت خام از ایران وارد کرده که در مقایسه با ماه اکتبر رشد 40 درصدی داشته است.
به گزارش عصرایران به نقل از "اویل پرایس"، دولت چین ماه گذشته (نوامبر- آبان) پس از اعطای سهمیه واردات اضافی به پالایشگاه های مستقل برای خریدهای سال 2021، خرید نفت خام ارزان ایران را افزایش داد.
به گفته شرکت "کپلر" که اطلاعات بازار نفت را رصد می کند، چین در ماه نوامبر تقریبا 18 میلیون بشکه نفت از ایران وارد کرده است که معادل حدود 600 هزار بشکه در روز است.
این میزان تقریبا 40 درصد نسبت به اکتبر افزایش یافته و بیشترین حجم نفت وارداتی ایران از ماه اوت (مرداد 1400) محسوب می شود.
بر اساس این گزارش، واردات نفت چین از ایران ممکن است در ماههای آینده بنا به دلایلی چون محدودیتهای ناشی از شیوع سویه "اُمیکرون" ویروس کرونا و نیز تلاش برای کاهش آلودگی هوا پیش از برگزاری بازیهای المپیک زمستانی پکن، کاهش یابد.
پالایشگاههای مستقل چین که به قوریها معروف هستند، قبل از پایان سال جاری میلادی برای استفاده از تخصیص واردات جدید که در اواسط اکتبر دریافت کرده بودند، خرید نفت از ایران را افزایش دادند.
این مجوز شامل خرید نفت خاور دور روسیه (موسوم به نفتESPO ) و نفت خام شناور ایران که در کشتی های اطراف سنگاپور و مالزی ذخیره شده است، می شود.
بر اساس اعلام تاجران بازار نفت، محموله های نفت خام شناور ایران با تخفیف حداقل 4 دلار در هر بشکه نسبت به قیمت نفت برنت فروخته می شود.
ارقام ارایه شده از سوی شرکت "کپلر" با دادههای رسمی دولت چین در تضاد است؛ آمارهایی که نشان میدهد چین از دسامبر 2020 به بعد نفت خام از ایران وارد نکرده است.
دلیل این تفاوت آماری در مبدا عرضه است؛ بیشتر نفت عرضه شده ایران به دلیل دور زدن تحریم های آمریکا در آمارهای رسمی چین با مبدا عمان و یا مالزی وارد این کشور می شود.
پالایشگاه های خصوصی چین موسوم به قوری ها انعطافپذیری لازم برای خرید نفت ارزان ایران را دارند؛ زیرا بسیاری از این پالایشگاه ها بر خلاف سایر پالایشگاههای آسیایی، قراردادهای بلندمدتی با سایر تولیدکنندگان خاورمیانه ندارند.
این پالایشگاه های مستقل، محمولههای نفت ایران را از طریق اشخاص ثالث خریداری میکنند؛ اشخاص ثالثی که معمولا داراییهایی در آمریکا ندارند که نگران تحریم ها باشند.
دولت چین با تحریمهای آمریکا علیه ایران مخالفت کرده و واشنگتن را متهم کرده که فراتر از صلاحیت ملی خود در تجارت بین المللی بین دولت ها مداخله می کند.