در روزگار عسرت مطبوعات چاپی نیز همچنان مجلات تخصصی و حرفه‌ای خواندنی‌اند و قافیه را به شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نباخته‌اند و اتفاقا آنها به بستری برای معرفی شان تبدیل شده‌اند.

عصر ایران- ماهنامۀ «تجربه» پس از 10 سال انتشار در عرصه ادبیات ( و در 18 سالگی خود) با همان رویکرد ادبی و هنری ولی با سردبیر جدید و تحریریه و شکل و شمایل تازه روی دکه‌ها رفته است.

تجربه در دورۀ جدید، ضمن پرداختنِ جدی به این حوزه‌ها، سه بخشِ تازۀ کودکی، مطالعات ایرانی و مطالعاتِ زنان را نیز افزوده و از ویژگی های این شماره بخش مربوط به افغانستان است که به خاطر حال و هوای این روزهای کشور همسایه می‌تواند اولین انتخاب در خواندن باشد.

چنان که از جلد پیداست، ویژه‌نامه‌ای برای اسطوره‌شناسِ فقید ایران جلال ستاری ترتیب داده شده و در آن پیمان طالبی نگاهی به کارنامۀ این اندیشمند بزرگ دارد. «فروغ اولاد» نیز مروری دارد بر دیدگاه او دربارۀ هزار و یک شب. با دکتر «ناصر فکوهی» نیز دربارۀ تاثیر استاد بر بازخوانی فرهنگ ایران گفت و گو شده است.

هم‌چنین، «فرشته نوبخت» مطلبی نوشته با عنوان «در جست‌وجوی ریشه‌ها». نقش جلال ستاری در هنرهای نمایشی مطلبِ دیگری است که «الهام احمدپور» نوشته و «گیسو فغفوری» نگاهی دارد به سال‌های مدیریت فرهنگی او و سرانجام «حسین گنجی» دربارۀ تاثیر او در هنرهای تجسمی نوشته است.

در بخش ادبیاتِ این شماره، به مناسبت درگذشتِ «صفدر تقی‌زاده» کارنامۀ این مترجم بررسی شده و شمیم شهلا و اسد امرایی هم مطالبی را دربارۀ او به رشته‌ی تحریر درآورده‌اند. گفت‌وگوی بلند فرشته احمدی با بلقیس سلیمانی دربارۀ رمان «تخم شر» از دیگر مطالب بخشِ ادبیات است و در نهایت «میلاد حسینی» دربارۀ رمان جدید «ایشی گورو» نوشته است.

در بخش موسیقی، «مهدی میرمحمدی» داستان پرپیچ و خم ارکستر سمفونیک تهران را بررسیده و در ادامه با «کیاوش صاحب نسق» در این باره سخن گفته است. گفت‌وگو با «صبا علیزاده» دربارۀ آلبوم جدید او نیز از دیگر بخش‌هاست.

«گیسو فغفوری» هم در گزارشی، وضعیت و چشم‌اندازِ سینمای ایران در دوران کرونا را بررسیده و عماد پورشهریاری، کیوان کثیریان، امیرحسین علم‌الهدی، غلامرضا موسوی، همایون امامی، سیدحسام‌ فروزان و رضا صدیق نیز هر کدام از منظری، به این موضوع پرداخته‌اند. گفت‌وگو با «ایرج تقی‌پور»‌ نیز از دیگر بخش‌های این پرونده است.

یادداشتی از «پوریا ذوالفقاری» دربارۀ فیلم «خون شد» آخرین اثر «مسعود کیمیایی» نیز در این شماره منتشر شده است. از دیگر مطالب این بخش یادداشت «احمد طالبی نژاد» خطاب به وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

در بخشِ سینمای جهان «ساسان گلفر» ترجمه‌ای از پشت صحۀ تازه‌ترین فیلم «جیمز باند» انجام داده است. گفت‌وگو با «شان پن» و «دیلان پن» و نقدی بر فیلم «واستیل واتر» و فیلم «خائن» به کارگردانی «مارکو بلوکیو» از دیگر مطالب این بخش است. «گلفر» هم‌چنین نگاهی به بهترین فیلم‌های جشنواره‌ی ونیز داشته است.

اما در بخش تئاتر «احسان زیور عالم» داستانِ تعطیلیِ کارگاه نمایش را روایت کرده و چگونگی بسته‌شدنِ این مکانِ تاثیرگذار را در گفتگویی با «محمدرضا ژیان» شاهد زنده‌ی تعطیلیِ کارگاه نمایش، مرور کرده است. نگاهی به نمایش «چهارراه» تازه‌‌ترین تجربه‌ی کارگردانی «بهرام بیضایی» نیز از دیگر سرفصل‌های بخش تئاتر این شماره‌ی مجله‌ی تجربه است.

«حسین گنجی» نیز در بخش هنرهای تجسمی، به حق و تکلیف هنر در عصر کرونا پرداخته و سعید باباوند، شهرزاد رویایی، حمیدرضا شش جوانی، شهروز نظری، آسیه مزینانی و سعید مزینانی یادداشت‌هایی در این خصوص نوشته‌اند. میزگردی با حضور سجاد باغبان ماهر، بهنام کامرانی و حسین محسنی بر سر کرونا و آنچه هنر از آن تأثیر گرفت، از جمله مطالب این بخش است.

در بخش مطالعات ایرانی، تحولات «افغانستان» مورد توجه قرار گرفته و نسبتِ این کشور با ایران و زبان فارسی تحلیل و ارزیابی شده است. گفت‌وگو با «نجیب بارور» چند روز بعد از هجرتش از کابل به تهران هم در این شماره منتشر شده است. یادداشتی منتشر نشده از «ناتل خانلری» درباره‌ی سفرش به افغانستان از دیگر بخش‌های این پرونده است.

در بخش کودکی نیز گفتگویی متفاوت منتشر شده با لیلی گلستان درباره‌ی نسبت کودکی و هنر.

سردبیری دورۀ جدید تجربه به مدیر مسؤولی کتایون بناساز را پژمان موسوی برعهده دارد که از روزنامه نگاران شناخته شده حوزه فرهنگ و ادبیات و هنر و منتخب آنان در تشکل صنفی است.

دبیری تحریریه‌ هم با سما بابایی است که در دورۀ پیش هم بود ونام مهدی میرمحمدی، میلاد حسینی، گیسو فغفوری، ساسان گلفر، احسان زیورعالم، حسین گنجی، الناز محمدی، حمیدرضا محمدی و مهدی حسنی نیز به عنوان اعضای شورای دبیرانِ آن در شناسنامه آمده است.

این توضیحات و نام ها آمد تا از عادت شیرین مجله خوانی بگوییم در روزگار عسرت مطبوعات چاپی و این که همچنان مجلات تخصصی و حرفه‌ای خواندنی‌اند و قافیه را به شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی نباخته‌اند و اتفاقا آنها به بستری برای معرفی شان تبدیل شده‌اند.