عصرایران؛ مصطفی داننده- نمایندگان مجلس یازدهم به دنبال طرحی برای محدود کردن شبکههای اجتماعی در ایران هستند. علی عسگری رئیس صداوسیما هم چندی پیش گفت:« نهضتی در جهان در مقابل اینترنت آمریکایی در حال شکل گیری است. در چین این اتفاق افتاده، روسیه در حال شکل دادن به اینترنت روسی است حتی اروپایی ها هم اینترنت آمریکایی را بر نمی تابند. ایران در حال برنامه ریزی است برای اینکه شبیه قدرت های بزرگ، اینترنت خودش را داشته باشد.»
اینکه اروپا، اینترنت آمریکا بر میتابد یا نمیتابد را نمیدانم و آقای علی عسگری باید بگوید بر اساس چه دادههایی این حرف را زده است اما قطعا روسیه و چین به دنبال اینترنت ملی خود هستند. اینترنتی که قطعا زیرساختهای آن آماده است و با اینترنت به اصطلاح آمریکایی رقابت میکند.
اما آیا ما آماده این تغییر هستیم؟ آیا زیرساختهای ما توان برابری با شبکههای اجتماعی بینالمللی را دارند؟ هنوز فراموش نکردیم که بعد از فیلتر شدن تلگرام خیلیها از جمله صداوسیما به مردم توصیه کردند که به پیام رسانهای داخلی بروند و نهایت کار به جایی رسید که الان همه توصیه کنندگان خود در تلگرام کانال دارند.
نکته بعدی این است که الان معیشت بخشی از مردم با این شبکههای اجتماعی گره خورده است و این محدود کردن میتواند بعد از کرونا دوباره نان آنها را آجر کند.
شبکههای اجتماعی جدا از معیشت، امروز بخشی از زندگی روزمره مردم شده است و در روزهایی کرونایی بار بیحوصلگی آنها را به دوش میکشد.
وقتی چین و روسیه به سراغ اجرای طرح اینترنت ملی میروند، مردمانشان دچار مشکلات اقتصادی نیستند. با گرانی دست و پنجه نرم نمیکنند. فکرشان پیش واکسن کرونا نیست. القصه که مثل ما ذهن درگیر معاش ندارند. روا نیست درمیان این همه مشکل، روان مردم را با مسئله اینترنت ملی مخدوش کرد.
به اندازه کافی نگران گرانی و تورم هستیم. به خدا جایی برای فکر کردن به تلگرام و اینستاگرام نداریم. بهتر است مجلس حالا که دولت جدید و همفکر او به قدرت رسیده است به جای طرحهای این چنینی که میشود در زمان بهتری به آن رسید و نظرات مردم را هم جویا شد به فکر معیشت مردم باشند.
الان دغدغه مردم نان است. شک نکنید اگر چنین طرحی در مجلس قبل که اصلاح طلبان و اعتدالیون در آن حضور داشتند صورت میگیرد، همین دوستانی که الان نماینده هستند فریاد سر میدادند که مردم نان ندارند و اینها به فکر اینترنت هستند.
امیدوارم نمایندگان مجلس این روزها یار شاطر باشند نه بار خاطر و ذهن جامعه را بیش از این درگیر مشکلات عدیده نکنند.