آقایان کاندیدا لطفاً صریح بفرمایید!

رئیس جشن مستقل سینمای مستند ایران با انتقاد از نامزدهای ریاست‌جمهوری در بی‌توجهی به مقوله فرهنگ و سینما، اعلام کرد:‌ با افتخار به سینماگران و مستندسازان مژده­‌ برپایی جشنی را می­‌دهم که فارغ از هر هنگامه و ماجرایی می‌­خواهد جلوه­‌گاهی برای آثار ارزشمند سینماگران مستند ایران‌زمین باشد؛ اهالی هنر و فرهنگی که هم حرفه‌­شان و هم خودشان، تا این‌جای کار و فعلاً، جایی در برنامه‌­های انتخاباتی نامزدها ندارند. مگر که گوشی بشنود و زبان به پاسخ گشوده شود.

به گزارش ایسنا، شهرام درخشان در یاداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده با اشاره به برگزاری جشن سینمای مستند نوشته است: «جشن دوازدهم مستند ایران، امسال درحالی برگزار خواهد شد که به دلیل فراگیری کرونا، درنگی یک‌ساله را پشت سر گذاشته است. جشنی که قرار بود مطابق روال هرساله در میانه تابستان سال ۹۹ برگزار شود مثل بسیاری از آیین‌­ها، به تعویق افتاد و البته که امسال با تجربه‌­اندوزی و عبرت­‌آموزی، آیین پایانی‌­اش را به تاریخ پانزدهم امرداد شاهد خواهیم بود.

این رویداد رقابتی برای اهالی سینما از اعتبار ویژه­‌ای برخوردار است چرا که هم جشنواره­‌ای صنفی و تخصصی به شمار می‌­آید و هم به معنای دقیق کلمه "مستقل" است. مستقل بودن مانند یک صفت در عنوان جشن جای گرفته و هم به آن بالیده می‌­شود. هیچ نهاد و ارگانی و هیچ وزارت­خانه و سازمانی پشت این جشنواره نیست و آن را دو صنف از سینماگران برپا می‌­کنند. تهیه­‌کنندگان و کارگردانان مستند سینمای ایران.

امسال با رویکردی خاص، جشن را برگزار خواهیم کرد. چراغ جشنی که برافروزندگان­‌اش نه ردیف بودجه­ دارند و نه کمک صدها میلیون تومانی و یا میلیاردی دولتی دریافت می­‌کنند، باید که به عشق و به حرمت سینما، فروزان بماند. به هیچ بهانه‌­ای نباید چنین رویداد فرهنگی- هنری منحصر به فردی را تعطیل کرد. همیشه این ثروت، قدرت و یا وجود اعتبار و بودجه هنگفت نیست که جشنواره­‌ای را برپا می‌­کند. گاهی عشق، لزوم حفظ استقلال و نگه­داشت عزت نفس، و هم اعلام حضور، دلایلی قانع­‌کننده برای روشنایی چراغ یک جشنواره‌اند.

در این هنگامه و با شرایط رنگارنگ کنونی، سینما به معنای خاص خود دچار تنش و ضعف شده است. نه فقط سینما که مجموعه فرهنگ و هنر چنین دچار بی‌اعتنایی شده. کمترین بها به آن‌ها داده شده و بیشترین هزینه را داده. همواره و به هر دلیل، همه چیز را بر آن مقدّم دانسته‌­اند. انگار هنر، موضع لوکس و بی‌ضرورتی است که از پس همه چیزها باید بیاید و باشد. حال آن که هنر، مثل هواست که باید باشد بی وقفه، برای نفس کشیدن و زنده ماندن. مثل آب و مثل عشق مایه زندگی است. موسیقی، تئاتر، شعر، و دیگر هنرها، جان جامعه و روح آن‌اند.

گذشته از بحث پر جدل برخورداری سلبریتی­‌ها و نیز دیگر بهره‌­مندان همیشگی رانت و موقعیت‌­های خاص (که پر بی‌راه هم نیست)، واقعیت این است که بدنه سینما از بزرگ‌ترین آسیب‌­دیدگان شرایط کنونی‌­اند. رنجور و افسرده در حاشیه‌­­ای ناخواسته قرار گرفته­‌اند. همیشه در وقایع عمومی‌­ای که یک جامعه را دچار تلخی، ایستایی و سختی می­‌کند این اهل فرهنگ و هنرند که بی‌­خریدار می­‌شوند و دمِ دست­‌ترین گروه برای نادیده گرفته شدن.

حالا، یک بار دیگر در یک بزنگاه تاریخی قرار گرفته­‌ایم: انتخابات ریاست‌جمهوری. نامزدهای احراز این مقام عالی خوداظهاری‌­ها را آغاز کرده­‌اند و مردم را تشویق به انتخاب خود می­‌کنند. سخنان­شان پر است از وعده‌­های انتخاباتی که حق‌­شان هم هست. برای این کار فرمول ساده­‌ای وجود دارد. اول وضع اسف­ناک مردم را تشریح می­‌کنند و متأسف می­‌شوند از این وضع وخیم و ناحق، و بعد هم نویدبخش مهار تورم، افزایش نرخ تولید، رفع مسائل بین‌­المللی و ... می‌­شوند. چندان هم نباید سخت باشد.

اما در این دوره یک نکته بیش از هر چیز توجه من و ما را به خود جلب کرده. چرا یک نفر از این آقایان برنامه­‌ای برای فرهنگ و هنر ندارد؟! چرا یک نفر حرفی نمی‌­زند از اعتلابخشی به وضعیت فرهنگ امروز و هنر این سرزمین؛ و هم بهبود شرایط هنرمندان و اهل فرهنگ؟ آیا اصلاً برنامه‌­ای در این‌­باره دارند؟ یا خفیف­‌تر این که اصلاً به فرهنگ و هنر، فکر هم می­‌کنند؟! دست­‌کم در ادوار پیشین، نامزدها گاهی شعارهایی در این مورد می­‌پراندند برای دلخوشی و پیدا کردن وجه‌ه­ای فرهنگی، ولی در این دور گویا هیچ‌­کدام از آقایان اعتقادی به این موضوع ندارند و انکارش هم نمی­‌کنند. این یا از تغافل و فراموشی اتاق­‌های فکر نامزدهای محترم است؛ و یا شاید خدای ناخواسته یک سیاست است. یک پیام! که البته در هر دو صورت جای نگرانی بسیار است برای جامعه ایران امروز و اهالی فرهنگ و هنرش.

پس ساده است که به عنوان یک فیلمساز، از یک به یک کاندیداها بخواهم که لطفاً موضع و برنامه خود را در موضوع هنر و فرهنگ و به خصوص سینما و ویژه‌­تر، درباره سینمای مستند بیان کنید. سینمایی که چندان مقبول اهل سیاست نیست مگر آن که بخواهند از آن بهره ببرند برای نمایش دستاوردهای بزرگ دولت خود! آقایان کاندیدا لطفاً صریح و روشن بفرمایید که ما قرار است با چه چیزی روبه­‌رو شویم؟ شرایطی بهتر از این یا بدتر؟

به هر روی من به عنوان یکی از اعضای جامعه سینمای ایران و هم به عنوان برگزارکننده دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران، از پس این پرسش­‌های بی‌پاسخ، با افتخار به سینماگران و مستندسازان مژده­‌ برپایی جشنی را می­‌دهم که فارغ از هر هنگامه و ماجرایی می‌­خواهد جلوه­‌گاهی برای آثار ارزشمند سینماگران مستند ایران‌زمین باشد. اهالی هنر و فرهنگی که هم حرفه‌­شان و هم خودشان، تا این‌جای کار و فعلاً، جایی در برنامه‌­های انتخاباتی نامزدها ندارند. مگر که گوشی بشنود و زبان به پاسخ گشوده شود.»

بیشتر بخوانید:

پوستر جشن مستقل سینمای مستند ایران رونمایی شد

تمدید انتشار فراخوان دوازدهمین جشن سینمای مستند

مهرداد اسکویی داور جشنواره مستند زاگرب شد

 انتشار فراخوان دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران

تماشاخانه

رسوایی اخلاقی در کلیساهای انگلستان / کسی که تاج شاه چارلز را بر سرش گذاشت چه کرد؟ (فیلم)

عروسک‌های پاپت به جای خانواده / اهالی یک روستا در ژاپن حسرت گذشته را به شکل عجیبی پر می‌کنند (فیلم)

فیلم های دیگر