صدام گفت: "یک «خائن» اطلاعات منجر به دستگیری مرا در اختیار آمریکایی ها قرار داده است. در حالی که این فرد به عنوان مهمان من نباید در مقابل نیروهای آمریکایی تسلیم می شد.نوه وی بعدها او را مسوول خواهد دانست و این قضیه را به نسل های آینده خواهد گفت."

عصر ایران؛ وحید جعفریان- صدام حسین، دیکتاتور سابق عراق، اندکی پس از دستگیری در دسامبر 2003، توسط ماموران سازمان FBI مورد بازجویی قرار گرفت.

خلاصه بازجویی ‌ماموران پلیس فدرال آمریكا از صدام ابتدا توسط یك موسسه مستقل غیر دولتی در آمریكا تحت عنوان «آرشیو امنیت ملی» منتشر شد و سپس روزنامه واشنگتن پست بخش‌هایی از آن منتشر کرد. ماموران آمریکایی در مجموع بیست مصاحبه رسمی و دست كم پنج گفت‌ و گوی غیررسمی با صدام داشته اند.

روزنامه گلف نیوز، جزئیات یکی از مصاحبه های FBI با صدام که در روز هفتم فوریه 2004 صورت گرفته را منتشر کرده است:

هفتم فوریه 2004
مرکز عملیات بغداد
بازجو: جرج ال. پیرو از ماموران ویژه پلیس فدرال آمریکا

صدام حسین روز هفتم فوریه در یک بازداشت گاه نظامی در فرودگاه بین المللی بغداد (BIAP) تحت بازجویی قرار گرفت.

صدام در ابتدای این بازجویی اعلام کرد: در یک مدت زمان بسیار طولانی به مردم عراق خدمت کرده است. او بزرگترین دستاوردهای خود را برنامه های اجتماعی عرضه شده برای عراقی ها و پیشرفت بخش های مهم اقتصادی از جمله بهبود آموزش، سیستم بهداشتی، صنعت، کشاورزی و سایر بخش هایی نامید که به گفته او عموماً شیوه زندگی عراقی ها را بهبود بخشید.

صدام گفت: در سال 1968 مردم عراق فاقد حداقل امکانات زندگی بودند، غذا کمیاب بود، هم در مناطق روستایی و هم در شهرها. زمین های کشاورزی مورد غفلت قرار گرفته بود و روش های کشاورزی ابتدایی و بدوی استفاده می شد، اقتصاد عراق وابستگی کامل به تولید نفت داشت و بخش عمده نفت عراق توسط شرکت های خارجی و بدون کنترل دولتی صادر می شد. عراق کالاهای بسیار معدودی تولید می کرد و اغلب کالاها وارداتی بود، سیستم بهداشتی قدیمی بود و نرخ مرگ و میر به ویژه در بین تهیدستان بسیار بالا بود. درصد سواد پایین بود و ...

صدام اعتقاد داشت همه این حوزه ها را متحول کرده و تاکید داشت: این بزرگترین دستاورد و «خدمت» به مردم عراق بوده است.

دیکتاتور سابق در پاسخ به سئوالی در رابطه با اشتباهات دوران حکمرانی خود گفت: "همه انسان ها اشتباه می کنند و تنها خداوند است که عاری از هرگونه لغزش می باشد."

صدام در عین حال اعتراف کرد که "همه تلاش های او از نگاه برخی مردم ، موفق ارزیابی نشده است."

زمانی که بازجو برای دومین بار با طرح موضوع اشتباهات صدام ، او را تحریک کرد ، او چنین پاسخ داد: "شما فکر می کنید من به دشمن خود می گویم که اشتباه کرده ام؟"

وی در عین حال توضیح داد که دشمن وی نه شخص بازجوست و نه مردم آمریکا، بلکه او سیستم دولتی آمریکا را دشمن خود می داند.

صدام گفت: "آنچه مردم درباره گذشته من می گویند یا می اندیشند ، مهم نیست بلکه موضوع مهم این است که مردم در 500 یا هزار سال آینده درباره صدام چه می گویند."

با این حال دیکتاتور معتقد بود: "مهم ترین چیز این است که خداوند چه نظری (درباره من) دارد. اگر خدا به چیزی معتقد باشد مردم را هم متقاعد می کند که به آن چیز باور بیاورند و اگر خداوند با چیزی مخالف باشد در این صورت مهم نیست که مردم چه می اندیشند."

صدام اضافه کرد: "یک «خائن» اطلاعات منجر به دستگیری مرا در اختیار آمریکایی ها قرار داده است. در حالی که این فرد به عنوان مهمان من و همچنین به عنوان یک عراقی نباید در مقابل نیروهای آمریکایی تسلیم می شد."

صدام حسین گفت: "نوه این فرد خائن بعدها او را مسوول خواهد دانست و این قضیه را به نسل های آینده خواهد گفت."

دیکتاتور عراق گفت: "من در آینده به نیکنامی و به عنوان مردی شناخته خواهم شد که با ظلم و ستم مواجه شده است!"

صدام گفت: "دست آخر، آنچه مردم عراق درباره او می اندیشند به خودشان بستگی دارد اما عراقی ها، رهبران عصر پیش از اسلام را با عصر اسلامی مقایسه نخواهند کرد."

وی افزود: "شهروندان عراقی این اختیار را داشته اند تا مشارکت سیاسی داشته باشند آنچنانکه در قانون اساسی داخلی در سال 1990 تصریح شد. این ممکن بود ، به خاطر آنکه مردم رهبری داشتند و دولتی که آنها را هدایت کند.

صدام خاطرنشان کرد: "به عقیده من «عراق نخواهد مرد» و یک ملت بزرگ باقی می ماند آنچنانکه در مقاطع مختلف در طول تاریخ پابرجا مانده است."

دیکتاتور معتقد بود: "ملت ها عموماً تنها یک بار «به اوج می رسند» اما عراق چند بار قبل و بعد از اسلام به نقطه اوج رسیده است و از این نظر در طول تاریخ جهان بی همتاست و این «هدیه» ای است که از جانب خداوند به مردم عراق اعطا شده است."

وی ابراز امیدواری کرد: "عراق در همه حوزه ها چه مالی، چه مذهبی و غیره پیشرفت کند"... و افزود: "به عنوان یک بشردوست (!) امیدوارم که همین قضیه برای مردم آمریکا تحقق یابد."

از صدام سئوال شد که آیا مردم عراق او را فراموش می کنند و دیکتاتور پاسخ داد: "خیر، و البته این در دستان خداوند است."

صدام ، هر شخص وفادار به عراق و به مردم این کشور را جزوی از حزب بعث نامید و گفت: "این حزب مسوول موفقیت ها و شکست هاست."

دیکتاتور از اعتقاد خود به احزاب سیاسی متعدد در عراق سخن گفت و مدعی شد که یک بار در سال 1989 و بار دیگر در سال 2002 تلاش های وی در جهت متقاعد کردن همکارانش به لزوم تشکیل احزاب سیاسی متعدد در عراق ناکام مانده است.

صدام افزوده بود: وجود تنها یک حزب برای عراق خوب نیست، کمااینکه تنها یک ایده در زندگی وجود ندارد و این فقط خداوند است که بی همتاست. با این حال یک سیستم سیاسی مشابه با آمریکا با احزاب متعدد موجب هرج و مرج بسیار زیادی برای مردم عراق خواهد شد. من آرزو دارم احزابی به جز حزب بعث نیز در عراق فعالیت کنند."

دیکتاتور عراق با نقل قولی از کتاب خود با عنوان «زبیبه و پادشاه» گفت: "من یک رهبر بزرگ هستم. شما باید از من تمکین کنید، فقط اطاعت کافی نیست شما باید عاشق من باشید."

صدام در پاسخ به این سئوال که آیا یک رهبر از طریق کار برای مردم به «بزرگی» می رسد یا از طریق ایجاد رعب و وحشت، اظهار داشت: "ایجاد ترس و واهمه باعث نمی شود یا دست کم کافی نیست که مردم را عاشق حکمران کند. عشق و دوست داشتن از طریق ارتباط حاصل می شود."

صدام معتقد بود: "مردم سال ها پس از مرگ به من عشق خواهند ورزید. مردم در مقابل اشغال عراق مقاومت کردند همچنانکه قبلاً این کار را زیر «پوسترهای» صدام انجام دادند."

دیکتاتور می گفت: "تنها تفاوت کار این است که او اکنون در قدرت نیست بلکه در زندان به سر می برد."

صدام اضافه کرد: "مردم تنها کسی را دوست خواهند داشت که به آنها خدمت کرده باشد."

وی سپس با یادآوری اقدامات خود به توافق صلح با بارزانی و کردها در سال 1970، ملی کردن صنعت نفت عراق در سال 1972، حمایت از جنگ علیه اسرائیل در سال 1973، دوام عراق در جنگ 8 ساله با ایران و اولین جنگ خلیج فارس متعاقب آن اشاره کرد.

دیکتاتور گفت: "حتی در آن زمان عراق، 13، 14 سال تحت تحریم قرار داشت."

صدام در این مصاحبه (2004) دنبال آن بود که بداند آیا تحریم ها همچنان پابرجاست که به وی گفته شد این تحریم ها منقضی شده است.

صدام مدعی بود: "به رغم همه تنگناها و مسائل موجود، 100 درصد مردم در انتخابات گذشته به او رای داده بودند" و به نظر او این بازتابی از این واقعیت بود که عراقی ها همچنان از رهبرشان حمایت می کردند.