عصرایران؛ احسان محمدی- دروازه‌بان ایرانی فقط 90 دقیقه برای تحمیل خودش به فوتبال اروپا زمان نیاز داشت. فقط 90 دقیقه برای اینکه سایت امتیازدهی هواسکورد به عنوان برترین دروازه هفته لیگ اروپا نامش را در تیم منتخب بنویسد. علیرضا بیرانوند کماکان غافلگیرکننده است. مسیری که او در زندگی طی می‌کند به هیچ وجه طبیعی نیست!

وقتی مورینیو در چلسی داشت خودش را به عنوان یک «آقای خاص» به فوتبال دنیا معرفی می‌کرد، بیرانوندِ نوجوان در تهران داشت به عنوان رفتگر، دستفروش و کارگر کارواش خیابان‌های تهران را گز می‌کرد و گاهی حوالی میدان آزادی می‌خوابید. شب گذشته اما همان بیرانوند با مهارهایش، ژوزه را بارها حرص داد و در پایان بازی با هم سلفی گرفتند.

در شبکه‌های اجتماعی سر به سرش گذاشته‌اند که از همین دیدار، چند برنامه تلویزیونی خاطره تعریف خواهد کرد. نیش‌هایی از این دست جز حسادت و حقارت معنای دیگری ندارند و عجب ما در چزاندن هم و تحسین بیگانه و غریبه هنرمندیم! بیرانوند به اولین دروازه‌بان تاریخ فوتبال ایران تبدیل شد که در لیگ اروپا بازی کرده است، حتی اگر از بعضی رفتارها و حاشیه‌های او خوشمان نیاید باز هم نمی‌توانیم کیفیتش را نادیده بگیریم.

دروازه‌بانی با اعتماد به نفس رابطه مستقیمی دارد. تنها بازیکنی که درون زمین لباس متفاوت می‌پوشد، تنها بازیکنی که می‌تواند توپ فوتبال را با دست بگیرد، تنها بازیکنی که حین بازی نمی‌تواند پستش را عوض کند و ... برای دروازه‌بان شدن جز فیزیک مناسب باید چیزهای دیگری هم داشت. وقتی او مقابل تاتنهام درون دروازه ایستاد کسی انتظار گلزنی نداشت، تنها وظیفه‌اش این بود که گل نخورد. دفاع تیمش آنتورپ مقابل انگلیسی‌ها شبیه پنیر پرسوراخ سوئیسی بود. بیرانوند دو گل دریافت کرد ولی با مهارهای درخشان به عنوان بهترین بازیکن آنتورب شناخته شد و شاید هم بهترین بازیکن زمین بود اما عرف نیست به دروازه‌بان تیم شکست خورده این عنوان را بدهند.

او بعد از 8 تیر 99 که با لباس پرسپولیس مقابل پیکان بازی کرد قریب به 150 روز بود که به دلیل ترانسفر به اروپا، مصدومیت و البته دشواری جایگزین شدن به جای دروازه‌بان اصلی از بازی رسمی به دور بود و این نمایش بعد از ماهها دوری بسیار قابل تحسین است و خیلی‌ها را امیدوار کرد که سرمربی آنتورب بیشتر به او اعتماد کند.

در این مدت امیرعابدزاده از فرصت استفاده کرد و به شماره یک دراگان اسکوچیچ تبدیل شد. او در لیگ پرتغال هم سری میان سرها درآورده و کارهایی می‌کند که پدرش در بازی با استرالیا می‌کرد و به نظر می‌رسید بیرانوند برای پس گرفتن پیراهن تیم ملی کار دشواری در پیش دارد.

بیرانوند به‌جز امیر عابدزاده که همیشه انگار سایه سنگین پدر را هم همراه دارد، رقبای جدی مثل پیام نیازمند، رشید مظاهری، سیدحسین حسینی و حتی حامد لک دارد که برای پوشیدن پیراهن تیم ملی بعید است به کسی رحم کنند اما او دیشب فقط 90 دقیقه زمان نیاز داشت تا به امیر عابدزاده و بقیه دروازه‌بان‌ها نشان بدهد که کُت تن کیست. گرچه دروازه‌بان پست شکننده‌ای و ممکن است با یکی دو اشتباه یک دروازه‌بان برای همیشه به خاطره‌ها بپیوندد اما این علیرضا بیرانوندی که ما دیدیم بعید است به این زودی‌ها بخواهد جایش را به کسی بدهد.

بیرانوند از امیر عابدزاده یک سال بزرگتر است، در ۲۹ سالگی بیش از ۴۰ بازی برای تیم ملی انجام داده؛ ۳۵ بازی بیشتر از امیر. تجربه حضور در جام‌جهانی، جام ملت‌ها، فینال لیگ قهرمانان آسیا و لیگ اروپا را دارد و حالا با صدای بلند به اسکوچیچ پیام داد که در بازی بعدی تیم ملی پیراهن شماره یک را می‌خواهد.

برای ما اتفاق مبارکی است که این روزها در تیم ملی این همه دروازه‌بان خوب و ممتاز داریم، اما درخشش هرکدام از آن‌ها برای دیگری تهدید به شمار می‌آید. امید که به همین تهدیدهای خوشایند ادامه بدهند!