عصرایران؛ احسان محمدی- گاهی بعد از سوت پایان یک بازی لیگ‌برتر فوتبال، بیننده احساس می‌کنند، اگر انتخاب با بازیکنان بود، توپ را روی همان نقطه وسط زمین می‌گذاشتند بعد گوشی‌هایشان را در می‌آوردند، سلفی می‌گرفتند، لایو می‌رفتند یا در فضای مجازی می‌چرخیدند. گل نزدن و گل نخوردن به هدف اول بسیاری از تیم‌ها تبدیل شده است، جز دو، سه تیم که برای قهرمانی تقلایی می‌کنند بقیه انگار رسالتی جز کسب مساوی بدون گل برای خودشان تعریف نمی‌کنند. تعداد گل‌های به ثمر رسیده در دو هفته گذشته و در 16 مسابقه لیگ برتر فقط 18 گل به ثمر رسیده. یک آمار فاجعه.

بیش از هر زمان دیگری به مهاجمان خرده گرفته می‌شود که گلزن نیستند. کسانی هم البته با اشاره به مهدی طارمی، علی علیپور، کریم انصاری‌فر، سردار آزمون، مهدی ترابی، کاوه رضایی، شهریار مغانلو و ... می‌گویند بهترین گلزنان ایران به خارج از کشور رفته‌اند و این افت طبیعی است. اما بد نیست نگاهی به ادوار لیگ برتر بیندازیم.

بهترین گلزن تاریخ لیگ برتر غلامرضا عنایتی با 147 گل زده است. او در 13 دوره لیگ‎‌برتر لباس 7 تیم استقلال، صبا، ابومسلم، مس، پدیده، سیاه‌جامگان و سپاهان را پوشیده و سه بار فاتح عنوان آقای گل لیگ شده است.

پشت سر او مهدی رجب‌زاده قرار دارد. 115 گل برای سه تیم ذوب‌آهن، فجرسپاسی و مس در 15 دوره حضور در لیگ به ثمر رساند. یک بار به صورت مشترک با دنی اولروم آقای گل شد. این در حالی‌است که او بسیاری اوقات به عنوان مهاجم به کار گرفته نمی‌شد.

آرش برهانی هم 115 گل برای پاس و استقلال زد. 13 دوره در لیگ بازی کرد، یک بار آقای گل شد و احتمال دو، سه برابر این تعداد گل مسلم را هدر داد.

در ادامه این لیست فریدون فضلی با 85 گل برای صبا، استقلال اهواز، ابومسلم، تراکتوسازی، لوسیانو ادینهو با 82 گل برای مس و تراکتور و یک دوره آقای گلی، جلال رافخایی یا 78 گل برای ملوان و ذوب آهن و یک دوره آقای گلی، کریم انصاری‌فر با 74 گل زده برای تراکتور و سایپا و پرسپولیس و دو دوره آقای گلی و .... قرار دارند. او این گل‌ها را در هفت دوره زد و یکی از بهترین میانگین‌ها را بین ایرانی‌ها در اختیار دارد.

در میان 26 بازیکنی که 50 گل بیشتر زده‌اند، نام علی دایی، مهدی طارمی و سردار آزمون وجود ندارد. اولی فقط 4 دوره در لیگ با لباس پرسپولیس، صبا و سایپا بازی کرد و گرچه یک بار آقای گل شد اما به حد نصاب 50 گل نرسید، طارمی هم قریب به چهار فصل در پرسپولیس بود، دو بار آقای گل لیگ شد و زود رفت و سردار در لیگ ایران اصلاً دیده نشد.

اما در لیست 50 گل‌ به بالا، به جز بازیکنانی مثل محمد غلامی، سیاوش اکبرپور، عماد رضا، مهدی سیدصالحی، میلاد میداودی، محسن بیاتی‌نیا، سعید دقیقی، ابراهیم توره، رضا نوروزی، ایمان رزاقی‌راد، علیرضا عباسفرد، داود اصغری و داود حقی که دیگر در سطح اول بازی نمی‌کنند نام بازیکنانی چون لوسیانو پریرا با 74 گل، محمدرضا خلعتبری 72 گل، محمد قاضی 70 گل، مرتضی تبریزی 63 گل و محمد نوری با 58 گل دیده می‌شود که هنوز این شانس را دارند تا آمارشان را بهتر کنند.

نکته جالب اما سهم این بازیکنان در تیم ملی است. آمار برگرفته از 19 دوره لیگ برتر است از سال 81-80 تاکنون. در این برهه میروسلاو بلاژویچ، برانکو ایوانکوویچ، امیر قلعه‌نویی، علی دایی، افشین قطبی، کارلوس کی‌روش و مارک ویلموتس با تفکرات متفاوت سرمربی تیم‌ملی بودند اما گلزنان لیگ داخلی (به جز مهدی طارمی و اندکی کریم انصاری‌فر) سهم چندانی در گلزنی تیم‌ملی نداشتند. علیرغم ترافیک مهاجمان کارلوس کی‌روش به سراغ رضا قوچان‌نژاد رفت و حتی علی ‎علیپور که 50 گل برای پرسپولیس زد و یک بار آقای گل شد هم نتوانست به ترکیب تیم ملی راه پیدا کند.

نکته دیگر اینکه در 19 دوره برگزار شده دنیل اولروم، عماد رضا، ادینیو، کیروش استنلی، لوسیانو پریرا و شیخ دیاباته به عنوان بازیکن خارجی بهترین گلزن لیگ شده‌اند. شیخ استقلال سال پیش با 15 گل بهترین گلزن لیک شد. 3 گل از این تعداد را از روی نقطه پنالتی زد و 22 بار در ترکیب استقلال بود. شیمبا و کی‌روش هم با 16 گل در فصل پیش آقای گل شدند. این آمار نشان می‌دهد که در دو فصل گذشته خارجی‌ها این عنوان را برده‌اند. گرچه استقلال و پرسپولیس در عقد قرارداد با مهاجمان بی‌کیفیت خارجی کارنامه شاهکاری دارند، امسال که بازیکن خارجی جدیدی به لیگ نپیوسته بهترین فرصت برای مهاجمان ایرانی است تا کیفیت‌شان را نشان بدهند. اما حتی در این فقر گلزنی باز گادوین منشا در صدر ایستاده، کنار او طالب ریکانی قرار دارد که سه گل از چهار گلش را از روی نقطه پنالتی زده است.

مهاجمان ایرانی اگر کفش طلای لیگ را می‌خواهند باید دست از بهانه‌جویی بردارند، این فصل بهترین زمان برای آنهاست تا نشان بدهند گل زدن را بلد هستند، البته برخی از آن‌ها معتقدند وقتی گل نخوردن هدف اول سرمربی تیم است، کسی رو کار هجومی و موقعیت‌سازی وقت نمی‌گذارد، در نتیجه گل‌زدن از کوه کندن هم دشوارتر است!