بسیاری از کارگران استان لرستان تن به قراردادهای کاری چندماهه می‌دهند درحالی‌که ماهیت شغلی آنها مستمر است. کارگران لرستانی با گسترش کرونا شرایط بدی را تجربه می‌کنند؛ اگرچه تمام کارگران استان لرستان از آثار گسترش کرونا در امان نبوده‌اند ولی آسیب‌پذیری کارگران ساختمانی نسبت به صنوف دیگر بیشتر بوده است.

به گزارش ایلنا، گسترش کرونا در کشور زندگی تمام آحاد جامعه را تحت تاثیر قرار داده و در این میان برخی از اقشار آسیب بیشتری دیده‌اند؛ کارگران جزو همین گروه‌ هستند. برخی از کارگران استان لرستان به دلیل ترس از بیکار شدن، ابتلای خود به کرونا را پنهان می‌کنند. آنها از مرخصی استعلاجی صرف نظر می‌کنند و به کار ادامه می‌دهند. اگرچه کارگران پروژه‌ای استان لرستان ۳ درصد حق بیمه بیکاری خودشان را پرداخت می‌کنند ولی با پایان پروژه از دریافت مقرری بیمه بیکاری محروم هستند.

محمدحسین موسیوند (دبیر اجرایی خانه کارگر لرستان) درباره وضعیت کارگران این استان گفت: کارگران لرستان وضعیت مناسبی ندارند و آسیب‌پذیرترین قشر جامعه در دوران کرونا هستند. وضعیت کارگران ساختمانی نسبت به کارگران صنوف دیگر بدتر است؛ این گروه از میان کارگران بیشترین آسیب را دیده‌اند. ۴۰ درصد از کل کارگران استان لرستان، کارگران ساختمانی هستند.

وی ادامه داد: متاسفانه مقرری بیکاری به کارگران ساختمانی تعلق نمی‌گیرد. دولت باید راهکار یا برنامه‌ای برای بیمه بیکاری آنها درنظر بگیرد. حدود ۷ هزار نفر کارگر ساختمانی بیمه شده، وضعیت مناسبی ندارند. در شرایط عادی بخشی از سهم بیمه این کارگران را دولت پرداخت می‌کند، اما از دولت می‌خواهیم که در دوران کرونا حق بیمه آنها را به تمامی پرداخت کند به دلیل اینکه این افراد در حال حاضر بیکار هستند.

دبیر اجرایی خانه کارگر خرم‌آباد درباره وضعیت کارگران صنوف دیگر توضیح داد: واحدهای صنعتی استان لرستان زیاد فعال نیستند. شرایط صنعتی استان مربوط به دولت فعلی نیست و به تمام دولت‌ها مربوط می‌شود. باید گفت سالهاست بیشتر کارخانه‌های استان تعطیل یا نیمه تعطیل هستند. واحدهای «نساجی بروجرد» و «شیر پگاه» فعال هستند ولی کارگران این کارگاه‌ها هم مشکلات خاص خودشان را دارند.

موسیوند افزود: حدود ۹۴۰ کارگر در بهترین کارخانه استان یعنی نساجی بروجرد کار می‌کنند ولی مشکل نقدینگی دارند. کارگران نساجی ۱ یا ۲ ماه دستمزد معوقه دارند. کارگران واحد «فارسیت دورود» مدت‌هاست که حقوق معوقه دارند. مشکل استان لرستان، نداشتن واحد تولیدی مناسب (سرپا) است تا دستمزد کارگران را کامل پرداخت کند.

او ادامه داد: مشکل اصلی تامین نبودن امنیت شغلی کارگران است. قراردادهای کاری ۱ یا ۳ ماهه در استان لرستان رایج شده است. بیشتر کارفرمایان با کارگران قرارداد کاری یک یا سه ماهه می‌بنند حتی اگر کار، ماهیت مستمر داشته باشد. کارگر پس از اتمام قرارداد بیکار می‌شود و در صورت تمایل کارفرما به کار بازخواهد گشت. قانون همیشه به نفع کارفرما است. قانون می‌گوید قرارداد کاری تمام شده است و کارگر دیگر نمی‌تواند کار کند.

موسیوند توضیح داد: کارگرانی که در پروژه‌ها کار می‌کنند، ۳ درصد حق بیمه بیکاری پرداخت می‌کنند. پس از اتمام پروژه به دلیل اینکه کمتر از یکسال در کارگاه مشغول به کار بوده‌اند شامل بیمه بیکاری نمی‌شوند. چرا وقتی به کارگران پروژه‌ای مقرری بیمه بیکاری پرداخت نمی‌کنند، از آنها ۳ درصد حق بیمه بیکاری می‌گیرند؟

او در پایان درباره وضعیت کارگران در روزهای کرونایی گفـت: کارگری که کرونا بگیرد، تحت پوشش تامین اجتماعی است و به مرخصی استعلاجی می‌رود اما کارفرما حقوق این یک ماه را پرداخت نمی‌کند به همین دلیل برخی کارگران از ترس بیکار شدن یا به دلیل نگرفتن حقوق در دوران استعلاجی، بیماری خود را پنهان می‌کنند. این یعنی برخی کارگران کرونا دارند ولی به محل کارخود می‌روند و کارگران دیگر را هم آلوده می‌کنند.