این روزها برخی از مردم ما بیشتر از مردم ایالات متحده پیگیر اخبار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند و اگر می‌توانستند یک رای هم می‌دادند تا بایدن رییس جمهور ینگه دنیا شود.

عصرایران؛ مصطفی داننده- تحریم تسلیحاتی شورای امنیت علیه ایران به پایان رسید و جمهوری اسلامی می‌تواند زین پس اسلحه متعارف بخرد و بفروشد. این لغو تحریم که به واسطه برجام به دست آمد، یک دستاورد بزرگ در عرصه دیپلماسی برای ایران و دولت روحانی است. این تحریم‌ها در حالی برداشته شد که ترامپ تمام تلاشش را کرد که با تصویب قطعنامه‌ای علیه ایران، این تحریم‌ها ادامه پیدا کند که موفق نشد.

این پیروزی دیپلماتیک اما بازتاب زیادی در بین مردم نداشت. یکی از دلایل این کم توجهی به پوشش صداوسیما بر می‌گردد. شک نکنید اگر رییس جمهور به غیر از روحانی به چنین دستاوردی رسیده بود، رادیو و تلویزیون تا مدت‌ها به چشن و پایکوبی می‌پرداخت و حتی کارشناسنان آن پیشنهاد می‌دادند 27 مهر سال 99 را روز اسلحه بنامیم!

دلیل دیگر که بسیار مهم است این معناست که مردم در این زمانه فقط به دنبال اخباری هستند که وضع زندگی‌شان را تغییر دهد. این روزها برخی از مردم ما بیشتر از مردم ایالات متحده پیگیر اخبار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند و اگر می‌توانستند یک رای هم می‌دادند تا بایدن رییس جمهور ینگه دنیا شود.

مردم به دنبال خبری هستند که به آنها ثبات هدیه دهد. روز تصویب برجام یادتان هست؟ برجام تنها پدیده‌ای بود که بعد از فوتبال توانست مردم را به خیابان بکشاند. جامعه ایران می‌دانست با توافق هسته‌ای رنگ آرامش را خواهد دید که البته تا قبل از خروج دولت ترامپ از برجام، ثبات را تجربه کرد.

شاید الان به خاطر فشار دلار 32 هزار تومانی سکه 16 میلیونی، آن روزها را فراموش کرده باشیم اما تاریخ فراموش نخواهد کرد که حداقل برای 4 سال شاهد افزایش قیمت‌ها نبودیم. آنقدر همه چیز ثابت مانده بود که اهالی تجارت از رکود بازار حرف می‌زدند. مردم خرید نمی‌کردند که شاید اجناس ارزان تر شود، درست برعکس امروز که فروشندگان نمی‌فروشند که شاید کالای‌شان گران‌تر شود.

نفس‌های مردم به شماره افتاده است. خیلی‌ها دیگر تاب شرایط اقتصادی کشور را ندارند. در همین یک هفته بسیاری از قیمت‌ها دو برابر شده است. دلار همچنان بالا می‎‌رود و به ریش همه ما می‌خندند.

کرونا هم شده است «قوز بالای قوز»! به قول تهرانی‌ها زِرت مردم حسابی قمصور شده است.

مردم به جایی رسیده‌اند که دیگر حرف آن دولتی و این مجلسی را باور نمی‌‌کنند. آنقدر که وعده داده شده و عمل نکرده دیده‌اند که دیگر زیر بار حرف نمی‌روند. جامعه ایران وقتی تلاشی را باور می‌کند که آن را ببیند. اینکه دلار به زودی پایین می‌آید یا در حال نظارت بر بازار هستیم، حرف است. باید با چشم ببیند که دلار پایین آمده است یا قیمت‌ها در بازار ثابت مانده است.

مردم دریافته‌اند بهبود وضعیت اقتصادی و معیشتی و رفاه و توسعه با سیاست داخلی و خارجی نسبت دارد و به خاطر همین اقتصاددانان هم منتظر تحولات سیاسی در داخل و خارج‌اند و دیگر به سیاست به چشم امر انتزاعی نگاه نمی کنند و می دانند در زندگی آنان تأثیر مستقیم دارد.

هرکسی هم عزم ریاست جمهوری در سال 1400 دارد باید بداند که باید برنامه عملی برای وضعیت اقتصادی کشور ارائه کند. بگوید وقتی رییس جمهور شدم قیمت دلار را مثلا به 20 هزار تومان یا زیر آن می‌رسانم.

خبر خوش فعلا برای مردم بهبود وضعیت اقتصادی است و لاغیر و هرکسی می‌خواهد در قلب مردم بنشیند باید به آنها آرامش و ثبات اقتصادی هدیه دهد.