به گزارش ایسنا از تک اکسپلوریست، نحوه شکل گیری منظومه شمسی قرن هاست همانند یک معما برای دانشمندان بوده است. اکنون به نظر می‌رسد که دانشمندان بالاخره توانسته‌اند دریابند چه عواملی باعث ظهور منظومه شمسی شده است.

طبق یک مطالعه جدید احتمالا پدیده برخورد کهکشانی(galactic collision) باعث وقوع زنجیره‌ای از وقایع شده ست که گمان می‌رود این پدیده ممکن است منجر به تولد منظومه شمسی و زمین شده باشد. کاملاً مشخص است که یک کهکشان کوتوله به نام "کمان"(Sagittarius) بارها و بارها با دیسک کهکشان راه شیری برخورد کرده است زیرا مدارهای آن در اطراف هسته کهکشان به دلیل نیروهای گرانشی محکم شده است. اکنون محققان با بررسی داده‌های بدست آمده از تلسکوپ فضایی گایا آژانس فضایی اروپا کشف کردند که تأثیر کهکشان کوتوله کمان بر کهکشان راه شیری ممکن است حتی بیشتر از آن چیزی باشد که پیشتر تصور می‌شد.

به نظر می‌رسد که موج‌های حاصل از برخورد ، قسمت‌های قابل توجهی در شکل گیری ستاره را فعال کرده است که یکی از آنها به طور کلی با زمان شکل گیری خورشید در حدود ۴.۷ میلیارد سال پیش مطابقت دارد.

"توماس رویز-لارا"(Tomás Ruiz-Lara) محقق اخترفیزیک "موسسه اخترنجوم"(IAC) در جزایر قناری اسپانیا، گفت: از مدل‌های موجود مشخص شده است که کهکشان "کمان" سه بار به کهکشان راه شیری برخود کرده است و اولین برخورد آن نیز حدود پنج الی شش میلیارد سال پیش و دومی حدود دو میلیارد سال پیش و آخرین برخورد نیز یک میلیارد سال پیش رخ داده است. وقتی داده‌های گایا در مورد کهکشان راه شیری را مورد بررسی قرار دادیم، سه دوره افزایش شکل‌گیری ستاره را مشاهده کردیم که نخستین تشکیل ۵.۷ میلیارد سال قبل، دومی ۱.۹ میلیارد سال پیش و آخرین برخورد نیز یک میلیارد سال قبل رخ داده است و این مربوط به زمانی است که تصور می‌کنیم کهکشان کمان از دیسک کهکشانی عبور کرده است.

توماس رویز-لارا گفت: در ابتدا شما یک کهکشان راه شیری را دارید که نسبتاً ساکت است. پس از یک دوره خشن اولیه شکل‌گیری ستاره که بخشی از آن توسط یک ادغام قبلی آغاز شده است، کهکشان راه شیری به حالت متعادلی رسیده بود که در آن ستاره‌ها در حال شکل گیری مداوم بودند. به طور ناگهانی شما متوجه برخورد کهکشان کمان می‌شوید که این تعادل را مختل می‌کند و باعث می‌شود همه گاز و غبار موجود در کهکشان بزرگتر مانند موج‌های روی آب بچرخد. این موج‌ها باعث افزایش غلظت بیشتر گرد و غبار و گاز در برخی از مناطق کهکشان راه شیری می‌شوند. چگالی بالای مواد در آن مناطق باعث شکل گیری ستاره‌های جدید می‌شوند.

"کارم گالارت"(Carme Gallart) نویسنده مقاله از موسسه اخترنجوم گفت: به نظر می‌رسد که نه تنها کهکشان کمان ساختار کهکشان راه شیری را شکل داده بلکه بر پویایی نحوه حرکت ستاره‌ها در کهکشان راه شیری نیز تأثیر گذاشته و منجر به تشکیل آن شده است.

دانشمندان در اوایل دهه ۱۹۹۰ توسط داده‌های مربوط به مأموریت ماهواره "یپارکوس" (Hipparcos) آژانس فضایی اروپا برخی از زمان‌های تشکیل ستاره در کهکشان راه شیری را متوجه شده بودند اما این نخستین باری است که آنها تاریخچه دقیق شکل‌گیری ستارگان کهکشان راه شیری را متوجه می‌شوند. این موضوعات نشان دهنده قدرت علمی تلسکوپ فضایی "گایا" است. ماهواره "هیپارکوس" ماهواره‌ای بود که در هشتم اوت ۱۹۸۹ توسط سازمان فضایی اروپا با استفاده از موشک آریان ۴ به فضا پرتاب شد. وزن آن در هنگام پرتاب حدود ۵۰۰ کیلوگرم و مدار ابتدایی آن مدار زمین ثابت بود، ولی به علت مشکلی در پرتاب گر در مدار بسیار بیضوی مورد استفاده قرار گرفت. مأموریت اصلی این ماهواره اندازه‌گیری محل قرارگیری ستارگان بود. آزمایش تیکو یکی دیگر از ماموریت‌های این ماهوراه بود که در آن تصاویر دو رنگ نورسنجی از حدود ۴۰۰ هزار ستاره با دقت بالا تهیه شد. این ماهواره همچنین فاصلهٔ ستارگانی را که احتمالاً می‌توانستند دارای سیاره باشند را اندازه‌گیری کرد. بررسی تغییر شکل کهکشان راه شیری یکی دیگر از دستاوردهای این مأموریت بود.

تماشاخانه