نباید بین دانش‌آموزان ایران تبعیض باشد/ جنگل‌نشینان چشم‌انتظار خیران مدرسه‌ساز

عصر ایران،فاطمه صابری- «من معلم مدرسه عشایری انوار محله‌ی دشتَکی بالا، بخش حویق در 60 کیلومتری شهر تالش و 180 کیلومتری رشت مرکز استان گیلان هستم.»

مبین شریفی می‌داند که برای میلیون‌ها ایرانی از آدرس بالا نام رشت و استان گیلان آشناتر از تالش است و اسامی دیگر حتی در تالش هم چندان شناخته‌شده نیست. او می‌داند که بسیاری حتی نمی‌دانند در شمال ایران هم مدرسه عشایری دایر است. و از 392 هزار دانش‌آموز مدارس استان گیلان بیش از سه هزار کودک و نوجوان مشغول تحصیل در مدارس عشایری ییلاقات و روستاهای بالادست جنگلی و کوهستانی هستند.

فاصله اجتماعی به سبک آقای معلم

اما این همه باعث نشده که او وظیفه‌اش در قبال آموزش کودکان را فراموش کند. حتی در روزهایی که ویروس کرونا اکثر مراکز آموزشی در ایران و جهان را تعطیل کرده است.

طی روزهای گذشته نام مبین شریفی با عناوین و توصیفاتی مانند معلم وظیفه‌شناس،معلم مبتکر، فاصله اجتماعی به سبک آقای معلم در رسانه‌ها دست‌به‌دست شده است.

چند برداشت از یک عکس

ماجرای این مدیر-آموزگار از انتشار یک عکس آغاز شد؛تصویری که چند روز قبل مرتضی رفیع خواه عکاس نام‌آشنای مستند اجتماعی از او و دانش‌آموزانش در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد.

تصویر منتشرشده مردی ایستاده مقابل 4 کودک با لباس فرم مدرسه اما نشسته بر روی تخته‌پاره‌هایی در دل طبیعت را نشان می‌دهد.به‌جز لباس فرم، تابلوی بزرگی که یادآور کلاس‌های درس است هم در کادر وجود دارد. تابلویی که به دیوار کلاس نصب نیست و زیر آسمان ابری به یک درخت تکیه داده‌شده بود. نکات عجیب عکس فقط طبیعت خیره‌کننده و حتی دو بُزی که در همزیستی مسالمت‌آمیز در کنار این کودکان حضور داشتند نبود. تشکیل کلاس در روزهایی که هنوز ویروس کرونا دست از وحشت‌آفرینی برنداشته است می‌تواند شگفتی دیگری خلق کند.

مدیر-آموزگارانی برای چندپایه

مبین شریفی یک مدیر –آموزگار 27 ساله با 7 سال سابقه است. «البته 3 سال و نیم از دوران معلمی او به‌روزهای تحصیلش در دانشگاه فرهنگیان امام علی رشت مرتبط است و 2 سال هم در مدارس غیر عشایری تدریس کرده و طی  دو سال تحصیلی اخیر هم به‌عنوان یکی از معلمان ییلاقات تالش انتخاب‌شده است.

چند سالی است که وزارت آموزش‌وپرورش برای مدارسی که با کاهش تعداد دانش‌آموز مواجه هستند از مدیر –آموزگار استفاده می‌کند. یعنی یک فرهنگی هم مدیر مدرسه است و به‌طور هم‌زمان باید به چند دانش‌آموز که ممکن است در 5 پایه تحصیلی مختلف حضور دارند هم تدریس کند.

سال تحصیلی با کرونا تمام نشده است

این معلم وقتی مطمئن شد سایه ویروس کرونا تا قبل از امتحانات نهایی سال تحصیلی بر زندگی مردم سنگینی خواهد کرد بعد از تعطیلات نوروز 99 راهی مدرسه چوبی دشتکی بالا در حویق شد تا به 4 دانش‌آموز دختر و یک دانش‌آموز پسرش بگوید سال تحصیلی برایشان تمام نشده حتی اگر گوشی هوشمند ندارند و تعدادشان اندازه‌ی انگشتان یک دست است.

خبری از تکنولوژی آموزشی در روستاهای جنگلی نیست

شریفی دراین‌باره به عصر ایران توضیح داد؛ از اسفندماه که مدارس تعطیل شد مشاهده می‌کردم که میلیون‌ها دانش‌آموزی که به تکنولوژی آموزشی دسترسی داشتند در کلاس‌های آنلاین حاضر بودند. اما دانش‌آموزان من نه‌تنها گوشی موبایل یا تبلت نداشتند که حتی اگر داشتند آنتنی برای اتصال به جهان خارج از روستای محل زندگی‌شان وجود ندارد یا تنها در چند نقطه روستا امکان گفت‌وگوی موبایلی است.

کلاس درس ییلاق نشینان در جنگل/ عکس از سایت آموزش و پرورش گیلان

این معلم می‌دانست که آموزش مجازی و آنلاین برای بچه‌های ییلاق‌نشین مفهومی ندارد. اما او اسفندماه در استان گیلان که یکی از کانون‌های کرونا در ایران بود حق انتخابی برای تشکیل کلاس‌ها حتی با رعایت فاصله اجتماعی نداشت.

«بعد از تعطیلات عید که کم‌کم آموزش مجازی به‌نوعی در ایران رسمیت پیدا کرد من هم مطمئن شدم که باید برای بچه‌هایم راهکاری پیدا کنم. درنتیجه بعد از تعطیلات نوروزی به مدرسه انوار رفتم و به دانش‌آموزانم گفتم که سر کلاس حاضر شوند. البته کلاس درس نه. چون هنوز خطر ویروس کرونا وجود داشته و دارد و من به دانش‌آموزانم هم مدام درباره فاصله اجتماعی و راه‌های جلوگیری از ابتلا به کرونا آموزش می‌دهم.»

آقای معلم در روزهای آفتابی دانش‌آموزان را با رعایت فاصله اجتماعی در حیاط وسیع و زیبای مدرسه نشاند و کم‌کم آموزش باقی‌مانده کتاب‌های درسی 5 پایه مختلف را شروع کرد.

مدرسه‌ای که روزهای بارانی تعطیل است

شریفی با اشاره به اینکه مدرسه انوار درواقع ساختمانی چوبی با یک اتاق است ادامه داد؛ما این امکان را نداریم که در روزهای بارانی هم‌ کلاس‌های درس را برپا کنم. چون امکان اینکه هر دانش‌آموزم در یک کلاس یا بافاصله در کلاسی بزرگ‌ حضورداشته باشند نیست.

به همین دلیل در روزهایی که هوا بارانی نیست بعد از پیمودن حدود 20 کیلومتر از محل زندگی‌اش در روستایی دیگر به دشتکی بالا عازم می‌شود. جایی که هرچند برق خورشیدی دارد اما خبری از جاده استاندارد،گاز و آب لوله‌کشی شده نیست.

 اگر هوا بارانی نباشد آقای معلم می‌تواند حدود 15 کیلومتر از محل زندگی‌اش تا مدرسه را با موتورسیکلتش طی کند اما 5 کیلومتر راه صعب‌العبور کوهستانی دیگر هم برای رسیدن به مدرسه باقی‌مانده که باید پیاده یا با اسب برود. «روزی دو ساعت در راه رفت‌وآمد به مدرسه انوار هستم.»

پایان فراموشی با ثبت یک عکس

 می‌گوید در یکی از روزهای اردیبهشت‌ماه که در حیاط مدرسه مشغول آموزش دانش‌آموزانم بودم، آقای مرتضی رفیع خواه عکاسی که به زیست‌بوم منطقه تالش علاقه‌مند است ما را در قاب دوربینش ثبت و در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد. عکسی که با موجی از تمجید و تشکر کاربران فضای مجازی از این معلم همراه شد و به فاصله کمی، تصویر این معلم با عناوین مختلف در شبکه‌های اجتماعی و همچنین خبرگزاری و سایت‌ها بازنشر شد.شبکه تلویزیونی باران در استان گیلان هم با حضور در این منطقه از شرایط کاری آقای معلم در روز‌های کرونایی گزارشی تهیه کرد و در روز معلم هم او به شبکه سراسری آموزش تلویزیون به تهران دعوت شد.

کلاس درس ییلاق نشینان در جنگل/ عکس از سایت آموزش و پرورش گیلان

توضیح می‌دهد که واقعا این واکنش‌ها برایم خیلی جالب و ارزشمند بود.چون قبلا تصور نمی‌کردم انجام وظیفه درست من در یکی از دورترین مناطق ایران نسبت به مرکز، برای رسانه‌ها و مخاطبانشان مهم باشد.

شریفی می‌گوید البته من و دانش‌آموزانم وقتی خوشحال‌تر می‌شویم که ساختمان مدرسه انوار حویق وضعیت بهتری پیدا کند.

از استاندارد آموزشی تا مدرسه چوبی غیراستاندارد

دانش‌آموزانی که هرچند کم تعدادند اما علی‌رغم کمبود شدید امکانات و اینکه به‌جز درس خواندن باید در کارهای روزمره زندگی روستایی هم به خانواده‌هایشان کمک ‌کنند، از نظر تحصیلی با تمجید آقای معلم مواجه هستند؛«من و دانش‌آموزانم آرزو داریم که خیرانی داوطلب شوند و مدرسه جدیدی برای روستا ساخته شود یا به وضعیت همین مدرسه سامان داده شود. چون در حال حاضر این کلاس با هیچ معیاری برای آموزش و تحصیل، استاندارد نیست.مدرسه‌ای چوبی که برق ندارد و  وسایل گرمایشی و سرمایشی آن‌هم کافی و استاندارد نیست.

کلاس درس ییلاق نشینان در جنگل/ عکس از سایت آموزش و پرورش گیلان

شریفی درباره کم تعداد بودن دانش‌آموزان هم می‌گوید؛به دلیل مهاجرت و یا کوچ خانواده‌ها به ییلاقات هم‌جوار به خاطر دام‌هایشان، تعداد دانش‌آموزان در مناطق عشایر نشین گیلان کم شده است. اما همچنان آموزش‌وپرورش خود را ملزم می‌داند که علی‌رغم مشکلات موجود مدارس این مناطق را تعطیل نکند.

سال گذشته 6 دانش‌آموز در کلاس‌هایش حاضر بودند و سال قبل‌تر از آن 7 دختر و پسر آموزش ابتدایی را نزد او آموختند.

شریفی درباره حقوق اولیه دانش‌آموزان مبنی بر بهره‌مند شدن از فضا و تجهیزات مناسب آموزشی هم به عصر ایران می‌گوید:نباید در توزیع امکانات بین دانش‌آموزان سراسر ایران تفاوت و تبعیضی وجود داشته باشد. اما در حال حاضر، دانش‌آموزان زیادی به آموزش‌های مجازی و به‌ویژه اپلیکیشن رسمی «شاد» دسترسی ندارند.

اپلیکیشنی که به گفته او به زمان بیشتری برای افزایش کیفیت آموزشی نیازمند است؛ چون در حال حاضر تعدادی از معلمان تجربه آموزش آنلاین را نداشته و اصلا برای آن آموزش ندیده‌اند و هم دانش‌آموزان به تدریس کاملا حضوری عادت کرده‌اند.

به همین دلیل باید زمان بگذرد و برروی فناوری‌های آموزشی تحقیق و بررسی‌های بیشتری صورت بگیرد تا بهترین متد و ابزار برای آموزش چند میلیون دانش‌آموز ایرانی مورد استفاده قرار بگیرد.

مبین شریفی و دانش‌آموزانش منتظرند که نتیجه انتشار یک عکس زیبا فقط به کامنتهای تمجید آمیز و یا حضور مدیران دولتی در محل و اهدای چند هدیه به دانش‌آموزان ختم نشود. آن‌ها انتظار دارند خیران مدرسه‌ساز ساختمان مدرسه عشایری دشتَکی بالا در بخش حویق شهر تالش را بازسازی یا نوسازی کنند.موضوعی که حتی می‌تواند مشوقی برای کودکان بازمانده از تحصیل منطقه برای ادامه تحصیل و بازگشت به مدرسه باشد.

بیشتر بخوانید:

آموزش مجازی و دانش آموزانی که اینترنت و تلفن همراه ندارند

غافلگیری آموزگار گیلانی در روز معلم از سوی شاگردانش (فیلم)

وزیر آموزش و پرورش: برای برگزاری حضوری امتحانات در انتظار اجازه وزارت بهداشت هستیم

تماشاخانه

بحران آب در شمال شرقی سوریه: اتهامات سنگین علیه ترکیه / بی‌برقی و بی‌آبی برای یک میلیون سوری (فیلم)

تراژدی در یک دریاچه، از فریاد کمک تا حبس ابد / مادری که دو بچه‌اش را کشت حالا چه می‌خواهد؟ (فیلم)

فیلم های دیگر