ویروس منحوص کرونا دشمنی رو در رو و مسنقیم در برابر مردم و جوامع بشری نیست بلکه چون این بیماری شناختی از آدم ها ندارد در بدست آوردن قربانیان خود بی درنگ اقدام می نماید و در آهنگ و نظم زندگی بشری بلاتکلیفی ، سردرگمی و آشوب ایجاد می کند ، و این اضظراب و آشوب قهراً در سیاست و اقتصاد جامعه اثر منفی دارد.

در هجوم بس ناجوانمردانه کرونا، مردمی که پریشان یا پریشان‌تر می‌شوند، به حمایت نیاز دارند و پیداست که کشور باید حامی آنها باشد و مهم این است که بدانیم آیا کشور تکلیف خود را با کرونا می‌داند؟ و سازمان‌ها -توقع هماهنگی کامل نیست- اندک هماهنگی‌ای با هم دارند و همکاری می‌کنند؟ و اگر دارند این همکاری به چه صورت است؟

قصه دردآور این است که هر روز خبری از قاچاق و احتکار لوازم بهداشتی و طبی منتشر می‌شود.

آیا سیاست پای خود را از ماجرا کنار کشیده است یا نمی‌تواند از عهده خلاف‌کاری‌ها برآید؟ وقتی سیاست پای خود را از بحبوحه بلا کنار بکشد و دستش را هرچه بتواند از ویروس کرونا دور نگاه دارد و حتی دخالتی در هماهنگ‌سازی سازمان‌ها نداشته باشد بر مشکل غلبه نمی‌توان کرد.

‌سازمان‌های اداری ما هرگز کارآمدی نداشته‌اند، پس اکنون هم اگر ندانند چه باید بکنند و چه می‌توانند بکنند گناهی ندارند ولی باید با تمام وجود و با تمام امکانات موجو کشوری و لشگری برای مبارزه و مقابله با این ویروس کرونا اقدام کرد و جامعه را از این بلای خانمان سوز نجات داد . هرچند همت بالایی نیاز است ولی با تفکر و اندیشه سیاسی می توان کرونا را شکست داد .

در کشورهای موسوم به جهان سومی به ویژه در کشور ما مدتهای طولانی است که نوع خاصی از این تفکر سیطره دارد. تفکر ایدئولوژیک زمانیکه اهرم های قدرت را در اختیار میگیرد در پی آن بر میآید که به هر وسیله ممکن دیگران را وادار کند دنیا را آنگونه ببینند که صاحبان قدرت میبینند.

وارد شدن ویروس کرونا به کشور ما با توجه به پیامدهای خاص اش موجب شد بخشی از حجاب ایدئولوژی کنار برود و چالشی آشکار میان برخی از اربابان قدرت و مردم چهره نماید. پیش از پرداختن به این موضوع حاد روز لازم است برای روشن شدن موضوع به مصداق های مشخصی از تبعات زیانبار تفکر ایدئولوژیک در کشورمان اشاره شود. زمانیکه به هر دلیلی رشد اقتصادی منفی می شود و داده های آماری حکایت از وضعیت رکودی دارد، مقامات و مسئولین مملکتی بدون هیچ توضیحی از انتشار داده هایی که در اختیار دارند خودداری می کنند.

وقتی به دلیل تورم مزمن دورقمی ارزش پول ملی طی زمان کاهش میی ابد و قیمت ارزهای خارجی در بازار رو به افزایش میگذارد، دست اندرکاران و مقامات مسئول از وفور منابع ارزی برای مردم سخن می گویند و تضعیف ارزش پول ملی را در برابر ارزش پول کشورهای توسعه یافته غربی و آمریکایی و حتی کشورهای منطقه ای ، توطئه دشمنان و سواستفاده و سودجویی برخی دلالان و کارشکنی های عوامل داخلی معرفی می کنند.

وقتی با اجماع کلیه نهادها و سازمان های مسئول ذیربط توافق هسته ای به نتیجه می رسد، جناحی از طبقه سیاسی مخالف پیشرفت های سیاسی و هسته ای در کشور و جهان به هر طریق ممکن در صدد کارشکنی بر میآید و می کوشد این موفقیت ملی را که همانا موفقیت ایران اسلامی در برابر دشمنان بین المللی و منطقه ای است ، شکست جلوه دهد. در چنین شرایطی است که کرونا از راه می رسد. نخستین عکس العمل تفکر ایدئولوژیک نسبت به پدیده ای که در ماهیت خود یک تنه به بلای آسمانی میزند، حکایت از انکار اهمیت آن و افشای سوءاستفاده بدکاران از خبرهای مربوط به آن دارد. فرضیه و تئوری توطئه ، محبوبترین تئوری نزد تفکر باورها و اندیشه های انسانی است چراکه با توسل به آن میتوان همه تقصیرها و قصورهای اربابان قدرت را از سر بازکرد. اما نفی واقعیتی که زندگی انسانها را به صورت ملموسی مورد تهدید قرار میدهد و مردم با گوشت و پوست خود آنرا احساس میکنند کار آسانی نیست.

این بلای آسمانی و جهانشمول ، «خودی» و «غیرخودی» نمیشناسد و دامن هرکسی را که به منطق رفتاری آن بی اعتنا باشد ممکن است بگیرد. در روزهای اخیر رفتارهایی از مردم سر زده که مورد انتقاد برخی از مسئولان و رسانه ها قرار گرفته است.

اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان بر این رای هستند که موثرترین راه مقابله با اپیدمی کرونا، در حال حاضر، ماندن در خانه و امتناع از رفت و آمدهای غیر ضروری است. عدهای از مردم تعطیلی های اجباری را غنیمت شمرده و از این فرصت پیش آمده استفاده کرده و یا سواستفاده نموده راه مسافرت و انتقال این بیماری از نقطه ای به نقطه ی دیگر کشور می شوند ، و چه در بسیاری از این شهر و استان ها مردم برای ورود این مسافران مشکل درست می کنند که در جای خود بسی جای تشکر و ستایش دارد تا جایی که در سایه این تفکر ساده و سنتی ، جامعه و افکار عمومی دچار انواع نگرانی و تنش می شود. وجه مشترک این دو گروه و تفکر از مردم بی اعتمادی و بی اعتنایی به گزارشها و توصیه های مسولان مختلف دولتی و غیر دولتی است که هیچ وقت این آمار و ارقام از یک منبع مشخص و متقن صادر نگردیده تا افکار عمومی در قبول و پذیرش این اطلاعات یقین داشته باشند و قطعا مقصر دانستن و سرزنش کردن یک سویه این دو گروه از مردم از روی عدالت و تفکر انصاف نیست، باید علت این بیماری و این معضل خطرناک را با تکیه بر علم و دانش متفکرانه از جمیع جهات چاره کرد. وقتی در نخستین روزهای خبر رسانی رسمی درباره شیوع اپیدمی در ایران، اهمیت مساله از سوی رسانه رسمی کشوری به سخره گرفته میشود و گزارشی تایید آمیز از بی اعتنایی مردم در شب عید به این «شایعه» یا «توطئه اجنبیان» به نمایش گذاشته می شود، چه انتظاری از مردمان عادی میتوان داشت که در روزهای بعدی به گزارشها و توصیه هایی با مضمون کاملا متفاوت با اولی اعتماد کنند؟

مسئولان وزارتخانه در پایتخت آماری از اپیدمی میدهند که با آمار نمایندگان همان وزارتخانه در استانها و یا نمایندگان دیگر نهادها متفاوت است و هیچکس درباره این مغایرت ها توضیح نمیدهد.

وقتی برخی مدعیان طب سنتی با ارائه راه حلهایی برای مبارزه با کرونا موجب وهن فرهنگ ملی ایران در انظار جهانیان میشوند و هیچ مقام مسئولی این مدعیان را مواخذه و وادار به پاسخگویی نمی کند چه انتظاری از مردمان عادی می توان داشت؟ مردم شریف ایران اسلامیدر جای جای این کشور پهناور به چه کسی یا نهادی باید اعتماد کنند و چرا؟ اما شک نباید کرد که کرونا آزمونی سخت برای کاسبان تفکر ایدئولوژیک است که تاکنون توانسته اند در مقاطع سرنوشت ساز، با استفاده از گفتاری عوام فریبانه و تکیه بر اقلیتی از «خودی های» گوش به فرمان، رویکردهای علمی و کارشناسانه را تحت الشعاع قرار دهند و منافع ملی و کشوری را که همانا منافع هشتاد میلیون ایرانی است قربانی خواسته های نامشروع و جناحی و خودسرانه خود نمایند. ظاهرا آنطور که معلوم است با این همه اطلاع رسانی و رسانه ای ، کشور و مردم ما از بهت و حیرت ناشی از هجوم و حمله این بیماری که البته چندان ناگهانی هم نبوده است بیرون نیامده‌اند.

بلا و مصیبت آمده است اما بلا و مصیبت به خودی خود آزمون نیست بلکه وقتی به آزمون تبدیل می‌شود که آزمایشگری وجود داشته باشد و قصد آزمایش کند و کاش اگر قرار است آزمونی صورت گیرد آنکه مسئولیت بیشتر دارد در صدد آزمایش برآید.

زیرا اوست که باید کار کشور را سروسامان بدهد. مردم و صاحب نظران هم می‌توانند این قبیل پیشامدها را آزمایش کنند. اما مهم آزمایش متصدیان امور است. این آزمایش را چندان آسان نباید گرفت. زیرا برای حکومت دشوار است که در آنچه می‌گوید و در درستی کاری که می‌کند شک روا دارد و پیداست که هر آزمایشی مسبوق به شک و پرسش و طلب است و باید در برابر این بیماری جهانشول ایستادگی کرد و الا دامنه گستره آن از تفکر و اندیشه ها فراتر خواهد رفت .

و امید است دولت محترم و همه دست اندرکاران بخش های دولتی و خصوصی بتوانند در سال جهش تولید که توسط مقام معظم رهبری نامگذاری شده است بتوانند در تمام زمینه ها ، علی الخصوص تولید داخل و ریشه کردن ویروس منحصوص کرونا که بدون هر گونه ابزار و پاسپورتی به همه جای دنیا سفر می کند ریشه کن نمایند .
به امید این روز