چنانچه پارسه به عنوان واحد پول خرد ملی کشور در مجلس به تصویب برسد آیا نباید انتظار داشت که همین پول خرد ناچیز موجب فعال شدن گسل های قومی در کشور و وقوع تنش شود؟

عصر ایران؛ سید محمد مهدی شهیدی- آستانه تحریک پذیری قومی در جامعه ایران طی دو دهه گذشته پایین آمده است.

وقوع تنش در جوامع محلی در مقاطعی چون برنامه فیتیله ها، انیمیشنی که از جغرافیای قومی آن لباس عربی حذف شده یا از قلم افتاده بود، مسابقات فوتبال و ... نمونه هایی واضح از فعال بودن گسل های قومی در ایران است. پدیده ای که موجب شده پیوست هویتی برای اکثر برنامه ها و سیاست های کلان و ملی تهیه شود.

اگر به مجموعه بی تدبیری ها و کاستی های ناشی از مدیریت داخلی، اهداف و سیاست های تخاصمی دشمنان این مرز و بوم را هم بیفزائیم روشن می شود که چقدر باید مراقب باشیم که با یا بدون دلیل این گسل های قومی را تحریک نکنیم و از فعال شدن آنها پرهیز کنیم.

ورود به مساله گسل های قومی از آن رو ضرورت طرح یافت که روز گذشته دولت در طرحی که برای حذف 4 صفر از واحد پولی و تبدیل این واحد از ریال به تومان به مجلس عرضه کرد، نام "پارسه" را برای واحد پول خرد پیشنهاد داده است.

از آنجا که واحد پول یک کشور مقوله ای ملی است و گستره تاثیر گذاری آن سراسر کشور را در بر می گیرد برگزیدن نام یک گروه قومی برای آن در خوشبینانه‌ترین حالت نهایت بی سلیقگی است.

در شرایطی که مرکز گرایی ساختاری در کشور به عنوان میراث به جامانده از پهلوی اول به اندازه کافی مسبب انواع تنش های قومی و ایجاد احساسات منفی نسبت به فارس ها در کشور است، چه معیاری باعث شده که برای انتخاب واحد پولی کشور نامی انتخاب شود که در بهترین حالت موجب کاهش بیشتر آستانه تحریک پذیری قومی در جامعه است.

درست به همان اندازه که اگر نام یکی دیگر از اقوام ایرانی به عنوان واحد پولی از میان اقوام کرد، لر، ترک، بلوچ، عرب، ترکمن و ... انتخاب می شد وقوع تنش و اعتراض های گسترده از سوی رسانه های مرکز نشین قابل انتظار و پیش بینی بود، انتخاب پارسه نیز همانگونه است.

برابر دانستن ایران و پارس/فارس خطایی راهبردی است که احتمالا دلیل انتخاب این نام بوده است. خطایی که متاسفانه در بخش هایی از سطوح حاکمیتی، مدیریت اجرایی و حتی آکادمیک کشور به مثابه حقیقت پنداشته می شود و ورود برای نقد آن هدف این یادداشت نیست.

توصیه می شود دولت محترم با تجدید نظر در این واژه‌گزینی زمینه ی وقوع تنشی بی مورد و نابجا را منتفی کند.

و کوتاه سخن آنکه، هویت های قومی کشور را قربانی پول خرد نکنیم.