متاسفانه فیلم‌ها و سریال‌هایی بوده‌اند که در آن افرادی که این لباس معروف به «لباس بلوچی» بر تن دارند غالبا قاچاقچی مواد مخدر و خلافکار نشان داده شده‌‌اند.

عصر ایران ؛ نهال موسوی - در نوزدهمین جشن حافظ که شامگاه پنجشنبه ۲۰ تیر در برج میلاد برگزار شد، نرگس آبیار و امین زندگانی برای اهدای جایزه بهترین کارگردانی تلویزیونی روی صحنه آمدند.

از نکات جالب توجه حضور امین زندگانی با «لباس بلوچی» بود که نرگس آبیار، کارگردان فیلم «شبی که ماه کامل شد»، در این‌باره گفت: «خیلی خوشحالم که آقای زندگانی لباس بلوچی پوشیدند و جا دارد که یادی کنیم از قوم خوب بلوچ.»

امین زندگانی هم در این‌باره گفت: «یک خیاطی در شهر قلعه‌گنج (جنوب کرمان) از من قول گرفت که این لباس را بپوشم» البته با توجه به حاشیه‌هایی که اخیرا در نقد فیلم «شبی که ماه کامل شد» برنامه هفت رخ داد، این اقدام امین زندگانی به گونه‌ای در حمایت از مردم سیستان و بوچستان و علی الخصوص طایفه ریگی صورت گرفته است.

فارغ از این قضیه باید اذعان داشت که کشور ایران مهد تنوع‌ قومیت‌های مختلف است که اتفاقا هر قومیتی لباس‌های مخصوص به خود را دارد از کُردها در غرب گرفته تا خراسان و سیستان و بلوچستان در شرق، از گیلان و مازندران شمال گرفته تا خوزستان، بوشهر و بندرعباس در جنوب.

متاسفانه در سابقه تصویری ما فیلم‌ها و سریال‌هایی بوده‌اند که در آن افرادی که این لباس معروف به «لباس بلوچی» بر تن دارند غالبا قاچاقچی مواد مخدر و خلافکار نشان داده شده‌‌اند و این قضیه به گونه‌ای دلخوری مردمان سیستان و بلوچستان را در پی داشته است چون تصویری که از آنها به نمایش گذاشته شده واقعیت مردمان این دیار نیست.

قطعا هر کدام از ما در حافظه خود فیلم یا سریال‌هایی از این دست را به یاد داریم و نمی‌توان آن را انکار کرد و البته که یک اجحاف بزرگ در حق هر قوم و ملتی است که بخواهیم بنابر موقعیت جغرافیایی (مثلا در مورد مردم سیستان و بلوچستان مجاورت با افغانستان) و یا شکل و فرم لباس آنها یک برچسب غلط و کلی بر آنها بزنیم.

اتفاقا پوشیدن این لباس توسط امین زندگانی از این جهت حائز اهمیت است که از دل همین سینما و تلویزیون باید به زدودن چنین تصوراتی دست زد و طبیعتا چنین رویکردی هم تاثیر گذارتر و خوشایندتر است.

چنین کارهایی چون خاستگاه مردمی دارد قدر مسلم بر دل و جان مردم سیستان و بلوچستان هم خوش‌تر می‌نشیند و به دور از اقدامات فرمایشی و یا دلجویی‌های از سر ناچاری است.

در سراسر جهان هیچ قوم یا ملتی وجود ندارد که ما بگویم صد در صد آنها آدمهای شریف و درستی هستند و یا اینکه برعکس انسانهای خلافکار و نادرستی اند، به قول معروف در همه جای دنیا انسانهای خوب و بد وجود دارد و طبیعتا در میان مردم سیستان و بلوچستان همانند فارس‌ها، آذری‌ها، عرب‌ها، کردها و ... هم انسانهای محترم، اصیل و باشرف وجود دارد و هم عاری از تبهکار، مجرم، بزه‌کار و ... نیستند.

حال با وجود چنین واقعیتی اگر به هر دلیلی مردم سیستان و بلوچستان احساس کرده باشند که در حق آنها بی‌انصافی صورت گرفته است یکی از بهترین راه‌های جبران این رنجش، دست زدن به کاری چون امین زندگانی است که بدون شعار و حرف‌های کلیشه‌ای با عمل خودش احترام یکی از اعضا سینما و تلویزیون را به این لباس و مردمان آن دیار نشان داد.

قطعا هر کسی که لباس معروف به «لباس بلوچی» بخشی از زندگی و وجودش باشد با دیدن این اقدام او حضور در مراسم جشن حافظ با چنین لباسی هم به آن لباس افتخار کرده و هم احترام آن هنرمند را نسبت به جامعه خودش درک کرده است و چه زیباست این احساس.

و در آخر باید گفت چه ظرفیت و پتانسیل استفاده نشده‌ای در این لباسهای محلی و اقوام ایرانی وجود دارد که تا به حال مغفول مانده است.

هزاران افسوس و تاسف برای زمان‌هایی که می‌بینیم به جای استفاده خلاقه از این هنر اصیل و زیبای کشورمان از لباسهای سلبریتی‌های خارجی در مت گالا یا فشن شوهای لندن، نیویورک، پاریس و ... به شکلی زشت و غیر قابل تحمل تقلید و کپی می‌کنند. برای مثال لباس لباس الهام حمیدی که برگرفته شده از لباس جنل مونی خواننده معروف آمریکایی در مت گالا است و با هیچ معیاری چنین انتخابی را درک نمی‌کنم.

البته نکته جالب توجه دیگر در همین جشن حافظ پوشش خانم فاطمه گودرزی همراه با پسر و عروسش بود که از تکه‌های سوزن دوزی بلوچی در مانتوهای خانم‌ها و کت پسرش استفاده شده بود.