زمانی كه ساعت هشت شب میشه
و تصویر حرم امام رضا همراه آهنگ "ای حرمت"
از تلویزین پخش میشه؛ سكوت خونه مونو می‌گیره
و ما با اشک توچشامون خیره شدیم به تلویزیون و دلمون ...‏!‏
یا امام رضا خودت خوب می‌دونی چقد دلامون هواتو کرده؛ ما رو بطلب هرچند لایق نیستیم‏!‏

_____________________________

هر چند تو را ضامن آهو خوانند
ای ضامن صد قافله دل ادرکنی

_____________________________

سلام بر سلطان خراسان؛ او که غبار قدمگاهش، سرمه دیدگان ماست
رضا جان عمریست که گوشه نشین محبتم
این گوشه را به وسعت دنیا نمی‌دهم یا امام الرئوف

_____________________________

بر روی رضا شمس امامت صلوات
بر شافع ما روز قیامت صلوات
در شام ولادتش که شادند همه
بفرست بر این روح کرامت صلوات صلوات
تولد امام رضا مبارررررررک

_____________________________

تو بزن نقاره زن، اسیر آهنگ توام...
به امام رضا (ع) بگو بدجوری دلتنگ توام...

_____________________________

امام رضا قربونت برم که این همه آدم میاد پا بوست
هیچ کسو دست خالی نمیفرستی خونشون... میلادت مبارک

_____________________________

کبوترم هوایی شدم ببین عجب گدایی شدم
دعای مادرم بوده که منم امام رضایی شدم

پنجره فولادتو دوای هرچی درده
کسی ندیدم اینجاکه نا امیدبرگرده

_____________________________

به توکل نام اعظمت

آمده‌ام، آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی، ز گناهم بده

ای حرمت، ملجأ درماندگان
دور مران از درو راهم بده

لایق وصل تو که من نیستم
اذن به یک لحظه نگاهم بده

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا (ع)

_____________________________

عاشقای امام رضا وقتی میرن پابوس آقا
برای کسب حاجت، آقا رو قسم میدن به جان جواد (ع)

الهی دعوت بشن به کاظمین روبه روی دو گنبد طلا
قسم بدن موسی بن جعفر (ع) و به جان امام رضا

علی بن موسی الرضا میلادتان فرخنده

_____________________________

روز ولادت تو غزل آفریده شد
مفعول و فاعلات و فعل آفریده شد

پلکی زدی و معجزه‌ای را رقم زدی
از برق چشمات زحل آفریده شد

از شهد غنچه لب پر خنده شما
در چشمه بهشت عسل آفریده شد

سینه به سینه ؛ شکرخدا عاشق توایم
این عشق پاک روز ازل آفریده شد

ولادت حضرت علی بن موسی الرضا (ع) تبریک و تهنیت باد

_____________________________

یا امام رضا
جذر آمده و حال مرا مد کرده

بغض آمده از حنجره ام رد کرده
من این چمدان تو ساکها را بردار

بد جور دلم هوای مشهد کرده

_____________________________

هر کی که حاجت روا شد گدا اومد پادشا شد

عاشق "آقام رضا" شد "خادم" آقا شد
منم اومدم گدا شم کفتر گنبد طلا شم

ایشالله حاجت روا شم خادم آقا شم
خوردم آب و دونه‌ات که شدم دیونه‌ات

آب زمزم کجا؟ آب سقا خونه‌ات
سالروز فرستادن هشتمین فرشته به زمین مبارک

_____________________________

بر روی رضا شمس امامت صلوات

بر شافع ما روز قیامت صلوات

در شام ولادتش که شادند همه

بفرست بر این روح کرامت صلوات صلوات

_____________________________

ز آستان رضا سرخط امان دارم٬ رخ نیاز بر این پاک آستان دارم

اگر چه کم ز غبارم، به شوق نکهت گل همیشه جای، در این طرفه بوستان دارم

ز تیر حادثه مرغی شکسته بال و پرم درین چمن به صد امید آشیان دارم

_____________________________

در باغ ولایت گل خوشبوست رضا
سروچمن گلشن مینوست رضا

نومید مشو زدرگه احسانش
زیرا به جهان ضامن اهوست رضا

میلاد هشتمن نور ولایت، تبریک و تهنیت

_____________________________

کبوتر می‌گفت:
عاشق آسمان است!
اما همیشه
روی گنبد تو می‌نشست...

آسمانی‌تر از شما مگر پیدا می‌شود؟
سلام آسمان هشتم
امام رضا جان

_____________________________

میلاد عالم آل محمد، هشتمین حجت سرمد، نگین
درخشان وطن، السلطان ابا الحسن، حضرت رضا (ع) مبارک باد

_____________________________

ای آستان قدس تو تنها پناه من
ای چلچراغ چشم تو، خورشید راه من
ای مظهر عنایت حق هشتمین امام
ای خاک پاک مرقد تو بوسه گاه من
میلاد امام رضا علیه السلام مبارک باد

_____________________________

خدایا پناهم باش که جز پناه تو پناهی نمی‌خواهم
بر روی رضا شمس امامت صلوات
بر شافع ما روز قیامت صلوات
در شام ولادتش که شادند همه

_____________________________

حاجیان مكه روند و فقرا سوی تو آیند، جان به قربان رضا كه تو حج فقرایی
ولادت شمس الشموش، خسرو اقلیم طوس اقا امام رضا علیه السلام مبارک

_____________________________

باز هم زائرتان نیستم، از دور سلام!
تو زندگی حرفهایی هست که فقط و فقط،
باید بر روی "باب الجواد"...
کلمه‌ها را دانه کنی، دانه‌های اشک
بکشانی شان دنبال هم، شبیه یک تسبیح،
بچرخانی شان توی صورتت، ذکر بگیری و بعد،
انگار که تسبیح پاره بشود،
دانه‌ها بیایند تا بچکند روی سنگ‌های حرم...
باز هم در به در شب شدم،
"ای نور سلام"
باز هم زائرتان نیستم، "از دور سلام"
اَلسَّلامُ عَلَیک یا علی ابن موسَی الرِّضا (ع)