الگادو در دهه ۱۹۹۰، خسته از مستند کردن قتل عام وحشیانه رواندایی‌ها، به خانه خود در منطقه‌ای بومی از برزیل بازگشت، که زمانی پوشیده از جنگل‌های سرسبز استوایی بود. اما دیدن خشک و خالی شدن این منطقه از درختان و حیات وحش، او را متعجب و ویران کرد. با این حال همسرش معتقد بود که می‌توانند جنگل را به شکل سابقش برگردانند.

به گزارش سازمان غذا و کشاورزی آمریکا، ۱۲۹ میلیون هکتار جنگل، یعنی مساحتی تقریبا برابر با آفریقای جنوبی، از سال ۱۹۹۰ برای همیشه از بین رفته است؛ و مساحتی تقریبا به اندازه کشور پاناما هم هر سال از بین می‌رود.

با توجه به اینکه حدود ۱۵ درصد از کل انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از جنگل زدایی است، و گونه‌های بی شماری از گیاهان و جانواران هر روز زیستگاهشان را از دست می‌دهند، جنگل‌زدایی عامل بسیار ویران کننده‌ای برای این سیاره است و به راحتی نمی‌توان از آن‌ گذشت.

اما در مقابل چنین قتل عام محیط زیستی بزرگی چه می‌توان کرد؟ شاید فکر کنیم ما کوچکتر و ناتوان‌تر از آن هستیم که بتوانیم تاثیرگذار باشیم. اما آیا واقعا می‌توانیم کاری کنیم که کمی تغییر ایجاد شود؟ عکاس برزیلی «سباستیائو سالگادو» و همسرش «لیلیا دلویز» تصمیم گرفتند نشان دهند که چطور گروه کوچکی از افراد مشتاق و متعهد می‌توانند تحولی بزرگ ایجاد کنند و سپس فرآیند احیای جنگل را آغاز کردند.

الگادو شخصیت شناخته‌شده‌ای دارد، او برنده جوایز مهم متعددی در عکاسی خبری شده و چندین کتاب منتشر کرده است. الگادو در دهه ۱۹۹۰، خسته از مستند کردن قتل عام وحشیانه رواندایی‌ها، به خانه خود در منطقه‌ای بومی از برزیل بازگشت، که زمانی پوشیده از جنگل‌های سرسبز استوایی بود. اما دیدن خشک و خالی شدن این منطقه از درختان و حیات وحش، او را متعجب و ویران کرد. با این حال همسرش معتقد بود که می‌توانند جنگل را به شکل سابقش برگردانند.

زن و شوهری که در عرض 20 سال جنگل مرده را احیا کردند

او در مصاحبه با گاردین گفت: «زمین هم مثل من بیمار بود، همه چیز نابود شده بود. تنها حدود ۰/۵ درصد از درختان باقی مانده بودند. اما همسرم پیشنهاد کرد جنگل را دوباره احیا کنیم؛ و وقتی شروع به این کار کردیم، همه حشرات و پرندگان و ماهی‌ها به آن برگشتند و به لطف این اتفاق من هم دوباره متولد شدم، این مهم‌ترین لحظه زندگی من بود.»

سباستیائو و لیلیا موسسه «ترا» را تاسیس کردند، سازمان کوچکی که از آن زمان حدود ۴ میلیون نهال کاشته و جنگل مرده را احیا کرده است. نکته مهم درباره احیای جنگل این است که از درختان بومی استفاده کنید و بعد از مراقبت کامل و اطمینان از اینکه همه چیز بومی منطقه است، جنگل بعد از ۲۰ سال دوباره آباد می‌شود، حیات وحش به آن بازمی گردد و سروصدای پرندگان و حشرات جای سکوت مرگبار آن را می‌گیرد.

در کل، حدود ۱۷۲ گونه پرنده، ۳۳ گونه پستاندار، ۲۹۳ گونه گیاه، ۱۵ گونه خزنده و ۱۵ گونه دوزیست به این جنگل بازگشته اند و اکوسیستم آن از ابتدا بازسازی شده است.

این پروژه الهام بخش و یک الگوی واقعی از فعالیت اکولوژیکی مثبت برای میلیون‌ها نفر شد و نشان داد که با نگرش درست و مناسب چگونه می‌توان مخیط زیست را به سرعت بهبود بخشید.

منبع: برترین‌ها