شهد این پیروزی بیشتر به کام هوادارانی خوش آمد که در روزهای تلخ هم وفادار ماندند و یادشان نرفت که تاوان هواداری از یک تیم، ایستادن کنارش در روزهای شکست است.

عصرایران؛ احسان محمدی- استقلال در شبی که بخش بزرگی از مردم خوزستان و لرستان، نگران خطرات سیل و بی‌خانمانی با چشم باز خوابیدند، توانست الهلال عربستان را با نتیجه 2-1 شکست دهد و یک بار دیگر به جدول لیگ قهرمانان آسیا برگردد. جایی که آخرین کورسوی امید آنها برای افزودن یک جام به کلکسیون افتخارات و پایان دادن به سریال ناکامی هاست.

آنها با گل‌های علی کریمی و پژمان منتظری که در نتیجه دو ارسال هوشمندانه به ثمر رسید توانستند از سد حریفی بگذرند که بازیکنان نامداری در اختیار داشت. گرچه برخی از کارشناسان و مجریان ورزشی مدام به این امتیاز تیم‌های عربی به شکلی که انگار یک عیب و نقص است اشاره می‌کنند اما این موضوع امری پذیرفته شده در دنیاست.

بارسلونا و لیورپول و منچستریونایتد و رئال مادرید و منچسترسیتی و بایرن مونیخ و ... هم انبوهی از ستارگان دنیا را که غیربومی هستند در اختیار می‌گیرند و نمی‌شود آنها را تحسین کرد اما وقتی مقابل یک تیم عربی قرار می‌گیریم مدام با طعنه و اشاره به رخ‌شان بکشیم که موفقیت‌شان را مدیون یکی-دو بازیکن خارجی هستند. اینکه ما به هزار و یک دلیل قادر به جذب بازیکنان طراز اول نیستیم گناه آنهاست؟ یا انتظار داریم شیوخ ثروتمند که باشگاه‌های بزرگ را هم می خرند در راستای همدردی با ما بازیکن خارجی استفاده نکنند؟

استقلال سال 98 را با تلخی آغاز کرد. شکست مقابل رقیب دیرینه در دیداری که شانس کسب امتیاز داشتند، از دست دادن دو امتیاز مقابل سایپا و دور شدن رویای فتح لیگ برتر آنها را در موقعیت شکننده‌ای قرار داد، به شکلی که در هفته گذشته موجی علیه وینفرد شفر و بعضی بازیکنان شکل گرفت و «حیا کن و رها کن» شنیده شد.

از این منظر پیروزی مقابل الهلال عربستان که یکی از قابل احترام‌ترین تیم‌های فوتبال آسیاست ارزشی فراتر از یک بازی داشت. شهد این پیروزی بیشتر به کام هوادارانی خوش آمد که در روزهای تلخ هم وفادار ماندند و یادشان نرفت که تاوان هواداری از یک تیم، ایستادن کنارش در روزهای شکست است وگرنه هوادار تیم همیشه برنده بودن کار آسانی است!

«مهمترین بازی، بازی بعد است». این جمله اگرچه شاید زیادی کلیشه ای به نظر برسد اما واقعیت دارد. زندگی پیش روست و استقلال مثل یک ققنوس حالا از خاکستر برخاسته است و برخی از هواداران جاه طلبش با امیدواری حتی به ادامه لیگ نگاه می‌کنند.

ذوب آهن با علیرضا منصوریان همه را در آسیا غافلگیر کرد و حالا با کسب 7 امتیاز از سه مسابقه بالاتر از الوصل امارات، الزورای عراق و النصر عربستان قرار گرفته است. موفقیتی که با توجه به نمایش نه چندان درخشان آنها در این فصل لیگ برتر باورکردنی نیست. اما آنها با شایستگی اینجا ایستاده اند و فارغ از هر نتیجه‌ای که در ادامه رخ دهد، فوتبالی سزاوارانه و تحسین‌برانگیز به نمایش گذاشتند. اوساگونا، ارسلان مطهری و حمید بوحمدان با سه گلی که به ثمر رساندند علیرضا منصوریان را وادار به زانو زدن و بوسیدن چمن کردند تا خاطراتش تلخش از لیگ قهرمانان را اندک اندک پاک کند.

اگر پرسپولیس امشب بتواند مثابل حریف سرسخت خود امتیاز کسب کند باز هم می‌توان گفت فوتبال یک بار دیگر کام تلخ بخش بزرگی از ایرانیان را در این روزهای دشوار شیرین کرد. بیچاره فوتبال که همیشه به تنهایی باید این مسئولیت دشوار را بر دوش بکشد!