مهاجرت سالانه 400 پرستار به خارج از کشور

در واقع پرستاران درد دوری از خانواده را تحمل می‌کنند و حتی به شهرها و کشورهای با فرهنگ خاص مهاجرت می‌کنند تا به کار آنها ارزش داده شود.

دبیرکل خانه پرستار از مهاجرت سالانه ۴۰۰ پرستار به خارج از کشور خبر داد.

محمد شریف مقدم در گفتگو با ایلنا‌، درخصوص موضوع مهاجرت پرستاران و پیامد های آن اظهار داشت: در بحث مهاجرت آمار دقیقی وجود ندارد، چراکه کانال های خروجی کشور متفاوت است و پرستاران به طرق مختلف مهاجرت می کنند.

وی افزود: برهمین اساس عده ای به سازمان نظام پرستاری مراجعه می کنند و تائیدیه می گیرند، اما امکان دارد تائییدیه برای همه کشورها قابل قبول نباشد. آماری وجود دارد مبنی بر اینکه پرستارانی که می خواهند به خارج از کشور بروند در سال حدود 400 نفر هستند.

وی ادامه داد: البته برخی پرستارانی که قصد مهاجرت دارند نیز به سازمان مراجعه نمی کنند و با استفاده از وکیل به طور مستقیم برای مهاجرت اقدام می کنند که البته بدون وکیل هم این اقدامات انجام می شود. در مجموع روش هایی که پرستاران برای مهاجرت استفاده می کنند، قابل آمارگیری دقیق نیست.

دبیرکل خانه پرستار با تاکید براینکه کل دنیا در حال حاضر با کمبود پرستار مواجه است، گفت: بر اساس آماری که آی تی ان (شورای بین المللی پرستاران) اعلام کرده و سازمان بهداشت جهانی آن را تایید کرده، اعلام شده است، بیشتر کشورهای دنیا نیاز به نیروی پرستاری دارند. کشورهایی مثل کانادا، استرالیا، آمریکا، انگلیس و آلمان نیاز به نیروی پرستاری دارند، اما بسته به سیاست دولت آنها این نیاز رفع می‌شود. به طوری که ارزشی که دولت‌ها برای ملت خود قائل هستند در خصوص رفع این نیاز مبنا قرار می‌گیرد. بنابراین با توجه به اهمیت و ارزشی که دولت‌ها برای سلامت مردم قائل هستند جذابیت‌هایی برای جذب پرستاران و مهاجرت‌های آنها ایجاد می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در واقع پرستاران درد دوری از خانواده را تحمل می‌کنند و حتی به شهرها و کشورهای با فرهنگ خاص مهاجرت می‌کنند تا به کار آنها ارزش داده شود به عنوان مثال پرستاران به شهرهایی مانند کبک با فرهنگ خاص هم مهاجرت می‌کنند. دولت‌ها در سراسر دنیا با توجه به اینکه سلامت مردم چقدر برای آنها اهمیت دارد و اعتقاد به محوریت سلامت مردم دارند جذابیت‌های برای جذب پرستاران ایجاد می‌کنند که این جذابیت‌ها شامل مشوق های مالی، شان و منزلت و مسائل اجتماعی می‌شود. و این موضوع به شکلی است که برخی پرستاران به راحتی کشور را رها می‌کنند.

شریفی مقدم با بیان اینکه دولت و سیاست‌گذاران در حوزه سلامت بخصوص وزارت بهداشت کاری های بسیاری کرده اند که موجب بی انگیزگی پرستاران در داخل کشور شده است، افزود: به عنوان مثال در دنیا می گویند به ازای هزار نفر جمعیت تعدادی پرستار مشخص می‌شود. در کشورهای اروپایی به ازای هر هزار نفر جمعیت بالای 10 نفر کادر پرستاری دارد. حتی در کشورهایی که با ما همسایه هستند هم وضع به همین شکل است. ایسلند بازای هر هزار نفر جمعیت 13 کادر پرستاری دارد. استرالیا، سنگاپور و آفریقای جنوبی هم به همین شکل است. در واقع در آفریقای جنوبی هم به ازای هر هزار نفر جمعیت 7.5 درصد کادر پرستاری وجود دارد. ما کشورهایی مثل ارمنستان و گرجستان را داریم که به ازای هر هزار نفر پنج الی شش پرستار دارند، اما کشور ما به ازای هر هزار نفر جمعیت یک و نیم کادر پرستاری داریم.

وی اضافه کرد: عدم وجود نیروی کافی در کادر پرستاری به دلیل کمبود نیروی انسانی نیست. در کشور بیش از هزار نفر نیروی فارغ التحصیل بیکار داریم. یعنی به رغم اینکه وزارت بهداشت شعار کمبود کادر پرستاری را می‌دهد قدرت جذب پرستاران را ندارد. در واقع پرستاران در هنگام فارغ‌التحصیلی در مرحله گذراندن طرح قرار می‌گیرند. در حال حاضر هزاران نفر پرستار منتظر طرح داریم، این پرستاران که بیشتر از قشر نیروی جوان هستند به کار گرفته نمی‌شوند. بیمارستان‌های ما به شدت در جذب پرستار با مشکل مواجه هستند.

شریفی مقدم خاطرنشان کرد: شرایط بیمارستان‌های ما به شکلی است که مردم خدمات مورد نیاز درمانی خود را دریافت نمی‌کنند و خسارت‌های جانی و مالی می‌بینند. وزارت بهداشت هیچ گونه اراده‌ای برای حل مشکلات پرستاران ندارد.پرستاران مشغول به کار هم موانع زیادی پیش رو دارند. به طوری که وزارت بهداشت ورود پرستاران را به عرصه کار مشکل کرده است و پرستاران طرحی را به کار نمی‌گیرد و آنها را تمدید طرح نمی‌کند. ضمن اینکه استخدام وسیع صورت نمی گیرد و شرکتی‌ها هم تعدیل می شوند.

وی در پایان با انتقاد از سیاست های غلط در عرصه تعدیل نیرو گفت: نیروهایی که اخیرا تعدیل می‌شوند نیروهای جوان و تازه نفس هستند، در این صورت بیمارستان می‌ماند با نیروهایی که باسابقه هستند، اما فشار بی‌امان مشکلات بیمارستانی هم روی آنهاست و خستگی‌های حاد و مزمن گریبانگیرشان می‌شود و حتی دچار بیماری‌های شغلی می‌شوند. در نهایت هم از کارافتاده خواهند شد. به عقیده من در حال حاضر وزارت بهداشت با سیاست‌های تعدیل نیروی انسانی یا نمی‌داند. استانداردهای ما در سطح کشورهای عقب افتاده جهان است.