برخی اقلام مثل لاستیک، زیره کفش، انواع چسب و ... کالاهایی هستند که برای تولید کفش داخلی به آن‌ها نیاز داریم اما امروز ممنوعیت واردات آن‌ها کار کفاشان را دچار اخلال کرده است.

صدای اعتراض بازار از کفش فروش‌ها و کفاشان شروع شد. صنفی که برای حدود 70 هزار نفر فقط در پایتخت اشتغال مستقیم و غیر مستقیم ایجاد کرده و محصولات آن کاملا تولید ملی است. رسول شجري رئيس اتحاديه كفاشان دستدوز شهرستان تهران درباره مشکلات این صنف می‌گوید: مشکلاتی که صنف کفاشان تهران دارد جدا از مشکلات اصناف دیگر نیست. ما هم مانند سایر اصناف از رکود، سیستم بانکی فاسد، فشار مالیاتی، بیمه و مواد اولیه گران و ... رنج می‌بریم. با این تفاوت که ممنوع کردن واردات برخی اقلام ما را بیش از پیش زمینگیر می‌کند.

چرا کفاشان اعتراض بیشتری به شرایط موجود دارند؟

به عقیده او، علت سر و صدای زیاد این صنف در اعتراضات اخیر تعداد بالای آن‌ها و تجمع‌شان است. « از بازار صف و سعدی گرفته تا گذر مستوفی همه کفاشاند و تولید کننده. این صنف ساختار صنفی تجمعی دارد و از اتحاد خوبی برخوردار است. مجموعه این عوامل باعث می‌شود که صدای آن‌ها شاید بلندتر از بقیه اصناف باشد.

شجری می‌گوید: اگرچه فقط 30 درصد فقط مواد اولیه تولید کننده‌های کفش از خارج از کشور وارد می‌شود اما در عمل 70 درصد مواد داخلی هم برای تولید به خارج از کشور و واردات وابسته اند. برخی اقلام مثل لاستیک، زیره کفش، انواع چسب و ... کالاهایی هستند که برای تولید کفش داخلی به آن‌ها نیاز داریم اما امروز ممنوعیت واردات آن‌ها کار کفاشان را دچار اخلال کرده است.

او می‌گوید: بسیاری از مشکلات اصناف ریشه در گذشته دارد اما امروز نوسانات بازار ارز و به تازگی ممنوعیت واردات برخی اقلام اوضاع را از پیش خراب‌تر کرده است. مثلا در بحث صنایع چرم مصنوعی همه تولید وابسته به ارز است.

رییس اتحادیه کفاشان ادامه می‌دهد: برای رفع مشکلات کفاشان تهران، تاکنون اقدامات بسیاری انجام داده‌ایم که مثمر ثمر نبوده است.

ارز دولتی نگرفته‌ایم!

شجری می‌گوید : طبق قول و قرار‌های دولت با اتحادیه اصناف، قرار است که ارز دولتی به کفاشان داده شود تا کنون عموم کفاشان ارز دولتی نگرفته‌اند و در بازار اثری از گرفتن دلار 4200 ایی دیده نمی‌شود.

طغیان تولید‌کننده

وقتی بیماری های جدیدی به پیکر یک مریض نیمه‌جان اضافه شود چه اتفاقی می‌افتد؟ شجری می گوید: سال گذشته تولید کننده ما نتوانسته مخارج خود را پوشش دهد. امسال دولت بدون توجه به وضعیت بیمار تولید در سال گذشته، 5 درصد مالیات را اضافه می‌کند. 19.5 درصد دستمزد کارگر را اضافه می‌کند و هیچ حمایتی از تولید‌کننده نمی‌کند. این‌ها را بگذارید کنار نوسان ارز و محدودیت واردات. نتیجه هم همین روزهایی است که می‌بینید. تولید کننده به طغیان می‌رسد. اگرنه همه مشکلات مربوط به سال‌های اخیر نیست و بسیاری از آن‌ها ریشه در گذشته دارد.

فرصت عظیم اشتغالزایی

در شرایطی که بیکاری تبدیل به یکی از ابربحران‌های کشور شده است، بر اساس اعلام رییس اتحادیه کفاشان، بیش از 4 هزار واحد تولیدی فقط در تهران مشغول به کارند که هرکدام ظرفیت اشغالزایی به طور میانگین برای 15 نفر را دارند. به عبارتی برای بیش از 60 هزار نفر، در حوزه تولید کار ایجاد شده . از طرفی، بیش از 2 هزار واحد فروشگاهی مشغول به توزیع و فروش کفش هستند که در هرکدام از آن‌ها به طور میانگین، 2 تا 3 نفر مشغول به کارند. با احتساب سیستم‌های حمل و نقل و ... می‌تواند ادعا کرد که نزدیک به 70 هزار نفر در کشور، از طریق تولید، حمل و نقل و فروش کفش ارتزاق می‌کنند.