10 هزار نفر از پناه‌جويان افغان در خميني‌شهر زندگي مي‌کنند... اگر دعوا درست کنيم، آنها بيايند به يک فرد ديگر ايراني تجاوز کنند چطور جواب مي‌دهيد؟! همين سفير افغانستان که مي‌خواست بيايد خميني‌شهر، شما چه جواب مي‌دهيد؟ در کابل عليه نظام راهپيمايي کردند، شما چه جوابي مي‌دهيد؟ من حرفم اين است که يک مسئولي که وظيفه‌اش کنترل آلام و کم‌کردن استرس‌هاست، بايد خيلي حواسش جمع باشد که چه خبري را رسانه‌اي کند يا نکند.

روزنامه شرق با محمدجواد ابطحی در باره تجاوز به یک دختر در خمینی شهر مصاحبه کرده است.

بخشی از این مصاحبه را می خوانید:

شما درباره موضوع تجاوز به دختربچه افغانستاني در خميني‌شهر، نامه‌اي نوشته بوديد و انتقادهاي زيادي به اين نامه وارد شد؛ اما حالا پزشکي‌قانوني تجاوز را تأييد کرده است، توضيح شما چيست؟

پزشکي‌قانوني به‌هيچ‌وجه تأييد نکرده است. پزشکي‌قانوني مي‌نويسد ازاله بکارت صورت گرفته است؛ اما ازاله بکارت با تجاوز صورت گرفته يا با شيشه پپسي؟

‌با شيشه پپسي؟!

مثال مي‌زنم. به‌لحاظ حقوقي، پزشکي‌قانوني نمي‌تواند بگويد، پزشکي‌قانوني نظر کارشناسي‌اش را مي‌دهد؛ اين قاضي است که بايد تصميم بگيرد.

‌شما در نامه به موضوع مليت اشاره کرده بوديد که مليت معلوم نيست و... .

بحثم اين است که در بحث‌هاي اخلاقي و امنيتي...

‌اين بحث امنيتي بوده؟

خب اگر ما کنترل نکنيم، 10 هزار نفر از پناه‌جويان افغان در خميني‌شهر زندگي مي‌کنند... اگر دعوا درست کنيم، آنها بيايند به يک فرد ديگر ايراني تجاوز کنند چطور جواب مي‌دهيد؟! همين سفير افغانستان که مي‌خواست بيايد خميني‌شهر، شما چه جواب مي‌دهيد؟ در کابل عليه نظام راهپيمايي کردند، شما چه جوابي مي‌دهيد؟ من حرفم اين است که يک مسئولي که وظيفه‌اش کنترل آلام و کم‌کردن استرس‌هاست، بايد خيلي حواسش جمع باشد که چه خبري را رسانه‌اي کند يا نکند.

‌اما گفته‌نشدن آن هم کمکي به اصل موضوع نمي‌کند.

من نامه‌اي در چهار صفحه خطاب به ملت ايران نوشتم. در آن گفته‌ام.

‌به‌هرحال انگار صورت‌مسئله را پاک کرده‌ايد.

اصلا بحث صورت‌مسئله نيست. شما جوان هستيد، خاطرتان نيست. مجله‌اي بود به نام «گزارش هفته» که هر هفته چاپ مي‌شد. اول انقلاب مي‎آمد و عکس‌هاي فرح و... را کنار دريا و اينها به‌عنوان فساد مي‌زد؛ اما خب توقيف شد. چرا؟ خب اينکه به نفع ما بود.

چون اشاعه فحشا مي‌کرد يا روزنامه‌اي داشتيم به نام روزنامه حوادث؛ اين کارش انتشار اخبار دزدي و تجاوز و اينها بود. اما آن را بستند؛ چرا؟ چون قبح گناه و جرم را در جامعه مي‌شکست. آنهايي که دم از شفافيت مي‌زنند چرا کارهاي بزرگ را محرمانه مي‌دانند؟ برجام محرمانه، قرارداد بويينگ محرمانه، اما اينجا که به اخلاق جامعه مربوط است بايد شفافيت باشد؟! مي‌گويم اين مهم‌تر است، چون به نظام اخلاقي مربوط است. خداوند ستارالعيوب است.

‌اما بالاخره جرمي اتفاق افتاده.

باشد؛ ولي بايد ثابت شود. خب مثلا پدر معتاد است؛ آنها چه مي‌دانند که بچه چي بوده. بهاره را بهانه کردند و بولدش کردند. پس‌فردا اين دختر که عکس و فيلمش را در فضاي مجازي منتشر کرده‌اند، چگونه بايد در جامعه زندگي کند؟