در اینجا به یک اشتباهی اعتراف می‌کنم و آن اینکه پیام رسانان خارجی همچون تلگرام که زمام و افسار آن همچون سگی هار در دستان بیگانگان باشد جای مناسبی برای طرح حرف‌های حسابی و و مذاکرات عالمانه نیست.

حجت الاسلام و المسلمین زادهوش در جوابیه‌ای درباره‌ی «شائبه‌های پیش آمده از ایده کشور قم» با بیان این که برداشت درستی از طرح او نشده، نوشت: «البته امیدوارم بعد از دوران گذار و فهم دقیق از اصل ایده، کسانی به تدوین طرح و اقدام و اجرای آن اهتمام نمایند».

به گزارش سایت محلی قم پرس، متن کامل این جوابیه در پی می‌آید:

در طلیعه ماه شعبان المعظم ایده و پیشنهادی را با هدف بهره مندی حوزه مقدسه علمیه از ظرفیت های بین المللی برای ارتقاء تاثیرگزاری و نشر بیشتر معارف اهل بیت علیهم السلام درقالب یادداشتی کوتاه در برخی از گروه های طلبگی منتشر کردم. در زمانی بس کوتاه صدها تایید و رد و نقد و طنز و سوال بطور خصوصی و عمومی و در رسانه های داخلی و خارجی پیرامون این پیشنهاد مطرح شد. نظر به اینکه امکان پاسخ های جداگانه برای همه این نظرات و بویژه سوالات میسور نبود بنابه پیشنهاد دوستان عزیزم توضیحی البته کوتاه در چند گزاره مینگارم:

۱ . عنایت داشتم که این یادداشت صرفا با نام شخصی و حقیقی خودم باشد ولی بعدا متوجه شدم مدیر محترم کانال ” نامه های حوزوی” که این یادداشت را بازنشر دادند عنوان حقوقی و مسوولیت بنده را نیز اضافه کرده اند. (البته اطمینان دارم که ایشان خواسته اند مطلب بیشتر دیده شود.) همین کانال بلافاصله بعد از انتشار نوشته بنده، دو نقد غیر مقبول را منتشر کرد و علیرغم تاکید و اصراری که بنده و دیگران کردیم از درج و نشر مطالبی که در توضیح و دفاع بود خودداری کرد.

۲ . همانگونه که در اصل یادداشت بطور شفاف و روشن آمده، سخن و پیشنهاد نویسنده ناظر بر استقلال شهر مقدس قم و یا حوزه علمیه به معنای عام و گسترده نبوده تا کسانی سراسیمه سخن از تجزیه و غیره بزنند. (و البته بنده نیز تا اندازه‌ای به فهم مخاطبین اکتفا کردم که گویا در باره‌ی بعضی از آنها اشتباه کرده‌ام.) سخن حقیر از ارتقاء نهاد مدیریتی و نهادهای مرکزی و اقماری حوزه علمیه در تراز بین المللی بود تا آنجا که بتواند با صدای بلندتر و حضور پررنگ‌تری صلای دین و ولایت را به گوش مخاطبان جهانی خود برساند. چرا که از یکسو حوزه علیمه صانها الله عن الحوادث با همه ظرفیت‌ها و توانمندیهای علمی و معنوی و مدعای سراسر حقیقت خود هنوز درون گراست و با اینکه در تعریف ماموریت خویش عرصه‌های جهانی را مدنظر دارد ولی عملا عزم خود را برای ورود کامل و نقش آفرینی در این عرصه جزم نکرده است و از سویی نیز انفعال و ضعف نمایندگی‌های سیاسی و فرهنگی جمهوری اسلامی در سایر کشورها بگونه‌ای است که نه تنها به صدور انقلاب و تبلیغ معارف اسلام ناب محمدی ص اهتمامی ندارند بلکه گاهی سد راه نیز می‌شوند.

۳ . برای تقریب به ذهن مثالی به واتیکان زدم و چون مخاطب اصلی بنده فضلای محترم بودند آنها می‌دانستند که “التشبیه یقرب من جهه و یبعد من جهات” تشبیه انسان را از یک جهت به واقعیت نزدیک و از جهاتی دور می‌کند. برخی تا آنجا پیش رفتند که طول و عرض و مساحت این شهرک تشریفاتی را هم اندازه گرفتند. بنده سفرهای متعدد به واتیکان و ملاقات‌ها و گفتگوهای مهمی با مقامات ارشد کلیسایی و مطالعات و شرکت در مراسم مختلف آنها (در کشورهایی مانند ایتالیا – فرانسه – آلمان – فیلیپین – آمریکا و برزیل) داشته‌ام و هرگز خاک پاک فیضیه را با مجسمه‌های زرین کلیسای سن پیترو و کتاب ولایت فقیه امام راحل قدس سره را با محرفات مزامیر و زعامت ابراهیم گونه رهبر حکیم و فرزانه انقلاب روحی له الفداء و نفسی له الوقاء را با پاپ‌های ویترینی مقایسه نمی‌کنم تا کسانی خوف از واتیکانیزه شدن قم و سکولاریزه شده روحانیت شیعه داشته باشند.

۴ . البته یادداشت بنده صرفا طرح یک ایده و پیشنهادی کلی بوده و برخی از عزیزان انتظار داشتند که بمثابه طرحی تفصیلی و همه جانبه، کلیات و جزئیات و راهبردها و … در آن ذکر شود و البته امیدوارم بعد از دوران گذار و فهم دقیق از اصل ایده، کسانی به تدوین طرح و اقدام و اجرای آن اهتمام نمایند.

۵ . در اینجا به یک اشتباهی که حقیر مرتکب شدم اعتراف می‌کنم و آن اینکه پیام رسانان خارجی همچون تلگرام که زمام و افسار آن همچون سگی هار در دستان بیگانگان باشد و فضای کثیف و آلوده آن جولانگاه لوده‌گان و نامحرمان باشد جای مناسبی برای طرح حرف‌های حسابی و و مذاکرات عالمانه نیست.

۶ . در پایان ضمن تشکر مجدد از همه‌ی خیراندیشان و صاحب نظران ارجمندی که اظهار لطف فرمودند تشکر می‌کنم. از روحانیون عزیزی که بخاطر طرح این موضوع و طنزپردازیهای زشت و زیبا و طعن‌های پیرامونی آزرده خاطر شدند اعتذار می‌جویم و قدم و قلم مجاهدان گمنامی را که از حوزه‌های علمیه به خاور و باختر هجرت کرده‌اند و بمقتضای کریمه‌ی: انما اعظکم بواحده ان تقوموا لله مثنی و فرادی، در کمال اخلاص و نهایت عسرت به نشر و تبلیغ معارف الهیه می‌پردازند بوسه می‌زنم.

امیدوارم تحقق کامل این وعده‌ی حتمی را در همین زمان شاهد باشیم که فرمودند: ” …. دانش دین از شهر قم می‌جوشد و به سایر شهرها می‌رسد تا آنجا که مستضعفی در دین باقی نمی‌ماند. اهل قم جانشینان حضرت حجت (سلام الله علیه هستند) و این اتفاق زمانی است که ظهور قائم ما نزدیک است.”

کسانی که مایل به مشارکت در تحقق این وعده الهی و تبلیغ جهانی دین هستند می‌توانند نهادهای دینی همچون «جامعه المرتضی ع» را یاری دهند.

والسلام. احمد زادهوش سوم شعبان المعظم ۱۴۳۹، قم المقدسه عش آل محمد (ص)