ما نمی‏‌توانیم جبهه ای مردم را به صحنه بیاوریم و برای رای دادن به یک فرد، تیم یا سبد سیاستی آنها را قانع کنیم و وقتی انتخابات تمام شد هرکسی به صورت انفرادی عمل کند. اما متاسفانه معمولا حرکت جبهه ای را کنار می‏‌گذاریم و این یک خطای استراتژیک است.

جهانگیری و روحانی باید یک مجموعه واحد باشند و در تمام این ماه‏‌های گذشته بعد از انتخابات به جهانگیری قاطعانه توصیه کرده‌ام که باید در دولت در کنار روحانی بماند و به هیچ بی‌‏مهری و بی‌‏وفایی هم نباید عکس‌العمل نشان دهد.

روزنامه سازندگی نوشت: اسحاق جهانگیری بعد از انتخابات ریاست جمهوری که به عنوان نامزد در کنار آقای روحانی حضور فعال در عرصه سیاسی داشت، ابتدا به نظر می‌‏رسید در این مسیر یک مشکل دارد، اما مشخص شد با دو مشکل مواجه است.

پیش‌بینی می‌‏شد که حاکمیت انتظار حضور سیاسی پررنگ اصلاح‌طلبانه‏ از او نداشته باشند و این موضوع در روابط جهانگیری با نهادهای بالادستی اختلال ایجاد کند؛ این پیش‌‏بینی درست و واقعی بود. چرا که خلاف انتظار حاکمیت، جهانگیری سیاسی ظاهر شد و شفاف حرف زد.

همچنین تصور می‌‏شد در جناح پیروز انتخابات در حوزه دولت و ریاست جمهوری تلقی منفی نسبت به حضور او در عرصه سیاسی که مردانه در کنار روحانی ایستاد وجود نداشته باشد. اما به نظر می‌‏رسد برای برخی از همراهان روحانی این حضور پررنگ و پایگاه اجتماعی و سیاسی جهانگیری خوشایند نبود و سعی کردند پاسخ حمایت‏‌های جهانگیری از روحانی را با نوعی بی‌‏مهری و فاصله گرفتن از او بدهند که این دومین مشکلی بود که با آن مواجه شد و البته قابل پیش‌بینی هم نبود.

عده‌‏ای از دوستان جهانگیری در نهادهای حاکمیت انتظارشان این بود در مقابل روحانی تا آخر ایستادگی کند و وارد رقابت شود، اما ایشان قاطع گفت که حتی اگر کنار رفتنم از رقابت‏‌های انتخاباتی به معنی بسته شدن پرونده سیاسی زندگی‌ام باشد من حتما به نفع روحانی کنار می‌‏روم.

با توجه به چنین برخوردی از سوی جهانگیری در انتخابات، انتظار نمی‌‏رفت افرادی که به روحانی نزدیک هستند همت خود را در دوره جدید ریاست جمهوری بر این بگذارند که نقش آقای جهانگیری را کمرنگ کنند و این خلاف انتظار بود.

معاون اول رئیس‌‏جمهور همچنان در دور جدید دولت در حال ایفای نقش است؛ پس دمیدن در اختلافات کوچک اصلا امر مبارکی برای کشور نیست. جهانگیری و روحانی و تمام کسانی که توانستند انتخابات اخیر را رقم بزنند باید کنار هم و در اختیار مردم باشند.

اکنون رئیس‌‏جمهور نسبت به دولت یازدهم حضور جدی‏تری دارد و جهانگیری هم در کنارش است و البته از این حضور پررنگ‏تر روحانی استقبال می‌‏کنیم و امیدواریم همه در کنار هم باشند و کشور رونق یابد.

اما ورای این مباحث باید گفت که جبهه ای حرکت کرد‏ه‏‌ایم و پیروزی در انتخابات 92، 94، 96 را مرهون این جبهه ای عمل کردنمان هستیم. بنابراین ما نمی‏‌توانیم جبهه ای مردم را به صحنه بیاوریم و برای رای دادن به یک فرد، تیم یا سبد سیاستی آنها را قانع کنیم و وقتی انتخابات تمام شد هرکسی به صورت انفرادی عمل کند. اما متاسفانه معمولا حرکت جبهه ای را کنار می‏‌گذاریم و این یک خطای استراتژیک است.

باید متذکر شد که اینگونه نیست اگر مردم از خاتمی رنجیدند و احساس کردند پشتیبانی از آنها نکرده است، حالا به روحانی گرایش پیدا می‌کنند و یا اگر از روحانی ناامید شدند به سمت جهانگیری می‌روند و یا اگر از جهانگیری بریدند به واعظی گرایش پیدا می‌کنند. اصولگرایان که خود را سرسخت‌تر از اصلاح‌طلبان مدافع نظام می‏‌دانند باید توجه کنند اگر مردم حتی از مجموعه اصلاح‌طلبان ناامید شوند به سمت اصولگرایان و جبهه پایداری نمی‏‌روند و مایوس شدن مردم در هر شرایطی از صندوق و نتیجه رای در واقع فاصله گرفتن از نظام سیاسی جمهوری اسلامی و رفتن به سمت بریدگان و اپوزیسیون نظام است.

در درون جبهه اصلاحات و اعتدال‏گرایان هم باید توجه داشته باشند، هر نوع ناامیدی نسبت به روحانی منجر به ناامیدی از خاتمی هم خواهد شد و هر نوع فاصله گرفتن از جهانگیری منجر به فاصله گرفتن از روحانی هم می‌‏شود و اگر دلسوز مردم و کشور و دارای خرد کافی هستیم، ما راهی نداریم جز اینکه باهم باشیم و خودخواهی و خطکشی‌‏ها و اختلافات را کنار بگذاریم و جبه‌ه‏ای و نیرومند عمل کنیم.

جناح‏‌های سیاسی بدانند هر اشکالی در مجموعه دولت به وجود آید همه ما باید هزینه‌‏اش را پرداخت کنیم و اینگونه نیست که دولتی را که کمک کرده‌ایم تا روی کار بیاید منافعش برای اصلاح‌طلبان باشد. هیچ کس نه اصلاح‌طلب نه اصولگرا منفعتی نمی‌‏برد.

در نهایت تاکید دارم که جهانگیری و روحانی باید یک مجموعه واحد باشند و در تمام این ماه‏‌های گذشته بعد از انتخابات به جهانگیری قاطعانه توصیه کرده‌ام که باید در دولت در کنار روحانی بماند و به هیچ بی‌‏مهری و بی‌‏وفایی هم نباید عکس‌العمل نشان دهد.