سکوت همزاد تلخی است که در اینجا نفس می کشد
تا سنگینی سال ها نبودنت را پیشاپیش بر شانه هایم احساس کنم
_________________________________
ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﻋﺮﻭﺳﮏ می شویم جلوی معشوق
نه حرف می زنیم ، ﻧﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ می کنیم ، ﻓﻘﻂ ﺳﮑﻮﺕ می کنیم
_________________________________
سکوت با من …
بی من …
همه لحظه هایم سکوت است …
درد هایم از سکوت است
اشک هایم از وجود سکوتیست که تمام روشنی های زندگم را تیره کرده
کاش نبود
نبود ومن می توانستم ان را در هیچ قسمتی از زندگیم نبینم
_________________________________
من سکوت خویش را گم کرده ام
لاجرم در این هیاهو گم شدم
من ، که خود افسانه می پرداختم
عاقبت افسانه ی مردم شدم
ای سکوت ، ای مادر فریادها
ساز جانم از تو پر آوازه بود
تا در آغوش تو ، راهی داشتم
چون شراب کهنه ، شعرم تازه بود
در پناهت برگ و بار من شکفت
تو مرا بردی به شهر یادها
من ندیدم خوشتر از جادوی تو
ای سکوت ، ای مادر فریادها
گم شدم در این هیاهو ، گم شدم
تو کجایی تا بگیری داد من؟
گر سکوت خویش را می داشتم
زندگی پر بود از فریاد من
_________________________________
سکوت کـــن …
فــریادها راه به جایی نمــی برنــد
فقــط طبل رُسوائیت را می کوبــنــد
_________________________________
سکوت می کنم
بگذار حرف ها آنقدر یکدیگر را بزنند تا بمیرند !
_________________________________
برای زندگی کردن بهانه ای نمی خواهم
برای نفس کشیدن تقلایی نمی کنم
و برای گفتن نگفتنی هایم هم چاره ای نمی جویم
سکوت و تنها سکوت!
و دیواری از نشدن و نرسیدن و باز هم سکوت
و قلبی تنها با احساسی عجیب و نگاهی عمیق
با حسرتی همیشگی و آهی تمام نشدنی برای تمام طول زندگی
_________________________________
عشق عجیبی است میان من و او
بودنم در کنارش به شرط نگفتن
_________________________________
سکوت می کنم
و تو از چشم هایم فریاد قلبم را بخون
_________________________________
گاهـــــی ســکــوت یـعـنـــی کــلــی حــرف !
کــه حـــال زدنــش رو نــــداری
مـــی خـــواهــم ســـکــوت کــــنـــم دیـــگــر نـــای حـــرف زدن نــــدارم