روی نیمکت دو تیم، دو بازیکن خاطره انگیز تیم ملی نشسته بودند. علیرضا منصوریان که سالها شماره 7 تیم ملی را به تن می کرد و با استایلی شبیه کلارنس سیدرف سر و سینه اش را بالا می گرفت و پاس های دقیق می داد، مثل همیشه پر انرژی تمام مدت کنار خط شاگردانش را راهنمایی کرد.

در آن سوی میدان هم فولادی ها نعیم سعداوی را داشتند که نامش آشکارا از خوزستانی بودنش خبر می دهد. مدافعی که سالها برای پرسپولیس و تیم ملی در سمت راست استارت های بلند می زد و البته سانترهایش کمتر به مهاجمان می رسید! سعداوی بیشتر به یک بازیکن کارگر شبیه بود، دونده و زحمتکش که انگار عادت کرده بود در پرسپولیس و تیم ملی پرستاره آن روزها، زیر سایه نام های بزرگ باشد.

گل های بازی را دو «انصاری» به ثمر رساندند. جابر انصاری که در خط حمله استقلال خوب گل می زند و البته هنوز هم انگار استقلالی ها به خاطر بی حاشیه بودنش خیلی او را نمی بینند و ساسان انصاری که هدیه برانکو ایوانکویچ به فولاد بود. یک ناسپاسی بزرگ در حق بازیکنی که حالا با پنج گل زده اشتباه آشکار برانکو در هبه کردنش به سعداوی را مشخص می کند. اینکه او چطور سه اوکراینی کم توان و فربه را به خدمت گرفت اما حاضر شد انصاری خوش تکنیک را از دست بدهد یادآور بی میلی اش به سیدجلال حسینی است که سال پیش او را به نفت واگذار کرد. خط دفاع پرسپولیس در فصل گذشته به پنیر سوئیسی شبیه بود، آنها آنقدر بد عمل کردند که امسال دوباره دست به دامان سیدجلال شد! آیا برانکو دوباره ساسان انصاری را به پرسپولیس برمی گرداند؟

هدیه برانکو قلب استقلال را نشانه رفت

فولاد خوزستان در خط حمله با بهره گیری از اسماعیل شریفات،عبدالله ناصری و ساسان انصاری یکی از زهردارترین مثلث های هجومی لیگ را تشکیل داده است که می تواند هر تیمی را از پا در بیاورند. آنها اگر بتوانند فضای معمولاً خالی پشت هافبک های مشتاق به پیشروی شان را پرکنند می توانند با جاه طلبی حتی به عنوان یک مدعی به صدر جدول نزدیک شوند. فوتبالی که فولاد به نمایش گذاشت شایسته تحسین است.

اظهارات اغراق شده مدیرعامل در مورد مقایسه سبک بازی استقلال با بارسلونا دستمایه شوخی های مکرر از طرف هواداران پرسپولیس شد اما استقلال علیرضا منصوریان در چند بازی اخیر تلاشی ستودنی در ارائه بازی تکضرب، تشکیل مثلث ها و مربع های متعدد در میان میدان و استفاده از جوانان کم نام و نشانی دارد که آبی ها را به آینده این تیم امیدوار کرده است.

قلب تپنده استقلال اما همچنان سید مهدی رحمتی است. گرچه درخشش مکرر یک دروازه بان اتفاق خوبی برای یک تیم نیست و نشان از تحت فشار قرار گرفتن آن تیم و ضعف خط دفاعی دارد اما در دیدار با فولاد خوزستان یکبار دیگر واکنش های رحمتی نشان داد که دروازه بان تا چه اندازه می تواند در ناکامی یا موفقیت یک تیم نقشی کلیدی ایفا کند. استقلالی ها باید امیدوار باشند که رحمتی هرگز مصدوم نشود.

دیدار استقلال – فولاد علاوه بر دو گل زیبا، نمایش دلپذیر، پرهیز دو تیم از دفاع اتوبوسی و بازی شجاعانه رو به جلو، تشویق تمام وقت هوادارن را به همراه داشت. چیزی که در هفته پیش با پرتاب سنگ و فحاشی فوتبال را به خون بازی شبیه ساخته بود. یعنی باور کنیم هیچکدام از آن سنگ اندازان در ورزشگاه غدیر نبودند؟ یا بودند و پیشمان از کرده ها فقط تیم محبوب شان را تشویق می کردند؟

خوشحال باشیم این بار فوتبال نه خون بازی که توپ بازی بود.