عصر ایران - موضوع اعدام های تابستان 67 که طی آن، تعدادی از اعضای سازمان مجاهدین خلق(منافقین) اعدام شدند، چند هفته ایست که داغ شده است.
این که در آن تابستان پرماجرا، چه گذشت و چرا آن اعدام ها انجام شدند، موضوع این بحث نیست چه آن که هر کسی نظر خاص خود را دارد.
آنچه در این میان نباید مغفول واقع شود، این است که فارغ از درست یا نادرست بودن آنچه در تابستان 67 گذشت، باید دقت کرد که این بحث ها - که اتفاقاً برای شفاف سازی تاریخی می تواند مفید هم باشد - به زمینه ای برای سوء استفاده بقایای این سازمان تروریستی و افرادی مانند مریم رجوی و حامیان سعودی شان تبدیل نشود.
حتی اگر درباره اعدام های آن سال، ابهام یا انتقادی هم باشد، هرگز نمی توان در ماهیت تروریستی این سازمان که دستش به خون هزاران مرد و زن ایران آلوده هست، تردید کرد.
این نکته ای است که عموم موافقان و مخالفان اعدام های 67 بدان اذعان دارند و حتی در فایل صوتی که از آیت الله منتطری نیز منتشر شده، آن مرحوم تصریح می کند که بیشترین ضربه را منافقین به ایشان زده و حتی پسرش را همین ها به شهادت رسانده اند.
لذا موافقان و منتقدان، باید مراقبت کنند که بحث های امروزشان، باعث بهره مندی تروریست های دیروز و امروز نشود و آنها را به تطهیر چهره شان به ویژه در میان نسل جوان امیدوار نکند.