کتیرایی از نظر فکری بسیار به مهندس بازرگان، آیت‌الله طالقانی و شهید مطهری نزدیک بود. کتیرایی پس از تصویب در شورای انقلاب و با حکم امام‌خمینی(ره)، وزیر مسکن شد.

مهندس مصطفی کتیرایی عضو دولت موقت انقلاب اسلامی درگذشت. او در یک دوره کوتاه عضو شورای انقلاب هم بود و در دولت موقت به ریاست مهندس بازرگان وزیر مسکن و شهر سازی بود.

کتیرایی از اعضای ارشد انجمن اسلامی مهندسین و از نزدیکان مهندس بازرگان بود و تا واپسین دم حیات او همواره در کنار او بود. نکته جالب این که درگذشت مهندس کتیرایی درست در سالروز معرفی مهندس بازرگان به نخست وزیری صورت پذیرفت.

به گزارش عصر ایران روزنامه شرق نیز به نقل از محمد توسلی از اعضای نهضت آزادی و نخستین شهردار تهران پس از انقلاب درباره او نوشت: «جناب آقای مهندس مصطفی کتیرایی در شهر ملایر متولد شد. او در سال ١٣٢٦ به تهران آمد و وارد دانشگاه تهران شد. در سال ١٣٣٠ در رشته راه و ساختمان از دانشکده فنی دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. مهندس کتیرایی از بدو ورود به تهران عضو انجمن اسلامی دانشگاه شد و عملا فعالیت‌های اجتماعی خود را آغاز کرد. از همان سال‌ها به موازات دانشجویی، فعالیت در امور فرهنگی و اجتماعی را شروع کرد. او بعد از فارغ‌التحصیلی در سال‌های ٣٢ و ٣٣ که با فعالیت‌های نهضت ملی نیز همزمان بود، با حضور شهید مطهری در تهران با آن مرحوم آشنا می‌شود و همکاری با او را شروع می‌کند. کتیرایی به تعامل فکری با شهید مطهری می‌پردازد و در زمینه طرح سؤال‌های فرهنگی و اجتماعی با او همکاری می‌کند. در سال ١٣٣٦ انجمن اسلامی مهندسان، بنیان‌گذاری می‌شود که یکی از اعضای اصلی آن کتیرایی بود.

از چپ به راست: مصطفی کتیرایی، داریوش فروهر، مهدی بازرگان، احمد صدر حاج‌سیدجوادی،علی شریعتمداری، یدالله سحابی، ابراهیم یزدی، ناصر میانچی

بر اساس اولین اساسنامه این نهاد، اعضای هیأت مؤسس معرفی می‌شوند که مهندس بازرگان و مهندس کتیرایی عضو آن بودند. انجمن از ابتدای تأسیس به فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی می‌پردازد که مهندس بازرگان، مرحوم آیت‌الله طالقانی و شهید مطهری هم در آن نقش پررنگی داشتند. اگر آثار شهید مطهری را بررسی کنیم درمی‌یابیم بیش از ٩٠ درصد آن مجموعه سخنرانی‌های ایشان در انجمن اسلامی دانشگاه تهران و انجمن اسلامی مهندسان بوده است. در سال‌ ٤١ که شرکت «کارآموز» تأسیس شد، عضو هیأت امنای آن بود؛ «کارآموز» در تمام سال‌های گذشته نقش پررنگی در تربیت تکنسین‌های فنی داشته است. او در جلسه روز سه‌شنبه هیأت امنای کارآموز شرکت کرد و پس از آن راهی بیمارستان شد و صبح چهارشنبه (١٤ بهمن) درگذشت. این به آن معناست که تا واپسین روزهای عمر خود نیز در فعالیت‌های اجتماعی حضور چشمگیری داشت.

مهندس کتیرایی از مدیران سازمان مسکن نیز بود اما بعدها که ساواک به فعالیت‌های او حساس شد، از کار برکنارش کرد اما مهندس کتیرایی پس از آن نیز به عنوان کارشناس به کار خود در سازمان مسکن ادامه داد. کتیرایی از قدیمی‌ترین کارشناسان راه و ساختمان و مسکن بود. پس از انقلاب به شورای انقلاب دعوت شد و از اعضای این شورا بود. کتیرایی از نظر فکری بسیار به مهندس بازرگان، آیت‌الله طالقانی و شهید مطهری نزدیک بود. کتیرایی پس از تصویب در شورای انقلاب و با حکم امام‌خمینی(ره)، وزیر مسکن شد. او نقشی اساسی در حل بحران‌هایی که اوایل انقلاب در زمینه اراضی در کشور به وجود آمد، داشت.

ابتدای پیروزی انقلاب که نیروهای انتظامی و اطلاعاتی منظمی شکل نگرفته بود، برخی به زمین‌های دیگران حمله می‌کردند. به یاد دارم که کتیرایی نقش بزرگی در تدوین قانون اراضی ایفا کرد و من با او همکاری نزدیکی در این زمینه داشتم. در سال‌های بعد از انقلاب، کانون فارغ‌التحصیلان دانشکده فنی راه‌اندازی شد... که در این نهاد نیز یکی از افراد اصلی و عضو شورای مرکزی آن، کتیرایی بود. کتیرایی پس از دولت موقت نیز فعالیت‌های خود را ادامه داد. در سال‌های دهه‌ ٦٠،٧٠ و ٨٠ در انجمن اسلامی مهندسان همچنان به امور اجتماعی و فرهنگی می‌پرداخت. خاطرات ایشان درباره انقلاب و آن دوران در رسانه‌ها منعکس شده که رجوع به این نوشتارها بسیار کارگشاست.»