در جدیدترین اختراعاتی که در حوزه الکترونیک و فناوری اطلاعات صورت گرفته است، یک شرکت فعال دانش بنیان در کره جنوبی، قطب راهبردی آی تی آسیا، توانسته است یک فناوری عجیب را عرضه کند. گرفتن شارژ برای اتصال به اینترنت از طریق یک پارچه!

روز به روز که می‌گذرد، دنیای فناوری اطلاعات و ارتباطات و علوم میان رشته ای، غوغایی در خلق محصولات و خدمات دانش بنیان به پا می‌کنند تا سبک زندگی دیجیتالی ما، روز به روز رنگ تازه تری به خود بگیرد. در جدیدترین اختراعاتی که در حوزه الکترونیک و فناوری اطلاعات صورت گرفته است، یک شرکت فعال دانش بنیان در کره جنوبی، قطب راهبردی آی تی آسیا، توانسته است یک فناوری عجیب را عرضه کند. گرفتن شارژ برای اتصال به اینترنت از طریق یک پارچه! شارژ کردن ابزارهای الکترونیکی هوشمند مشکل ساز است. یک شرکت کره ای پارچه ای ساخته که در آن، از فناوری نانو ژنراتور، فناوری تبدیل انرژی مکانیکی یا گرمایی به انرژی الکتریکی در ابعاد کوچک، استفاده شده است. این وسیله قابل پوشیدن است و برق در آن در اثر الکتریسیته تماسی، یعنی فرایندِ تماس فیزیکی دو مادهٔ ناهم‌جنس ایجاد می‌شود.

گرفتن انرژی از پارچه برای اتصال به اینترنت!

(اینترنت اشیاء، به سرعت در حال گسترش و نوآوری در جهان امروز هست)

این پارچه که از فناوری خاصی بهره می‌گیرد، می‌تواند به کاربرش، امکان دریافت شارژ لازم جهت اتصال به اینترنت را بدهد و هیچ خطر و آسیبی هم برای سیستم بدنی فرد، به همراه نداشته باشد. این برای چندمین بار هست که دریافت انرژی از اشیا برای اتصال به اینترنت مورد استفاده قرار می‌گیرد و دنیای اینترنت چیزها یا Internet of Things را بار دیگر، متحول می‌کند. غول‌های فناوری دانش بنیان در کره جنوبی که معمولاً در تجاری سازی پروژه‌های دانشگاهی فعال هستند، امروزه در عرصه اینترنت نیز، به خلاقیت‌ها و نوآوری‌های گسترده ای دست زده‌اند تا دنیای قرن بیست و یکم فهمانند دنیای قرن بیستمی، مملو از محصولات و خدماتی از چشم بادامی‌های شرق آسیا شود.

(دانشگاه‌های کره جنوبی، در زمینه توسعه فناوری "اینترنت اشیا" بسیار فعال هستند)

کره جنوبی که خود، یکی از قطب‌های اقتصادی و تولید علم در آسیا و جهان می‌باشد، یکی از پر سرعت‌ترین دسترسی‌های اینترنت را در جهان در اختیار دارد و به همین دلیل، شرکت‌های کره ای تلاش می‌کنند تا با ارائه محصولات جدید، فرصت‌های بیش تری را در اختیار کاربران میلیونی اینترنت در این کشور صنعتی ارائه دهند. دسترسی به اینترنت پر سرعت، از طریق ابزارهای هوشمند، گاهی با کمبود شارژ همراه می‌شود. اما این پارچه جدید، به شما امکان می‌دهد حتی تا در یک جنگل تاریک، بتوانید شارژ مورد نیاز جهت اتصال به اینترنت را داشته باشید. یورونیزو، اخیراً گزارش داد که این پارچه، می‌تواند بستر را برای گسترش ساخت محصولاتی که تولید شارژ و انرژی می‌کنند، گسترش دهد. حس گرهای هوشمند، به نظر می‌رسد در توسعه دنیای وب و جذب شمار بیش تری از علاقمندان به دنیای کاربران جامعه اطلاعاتی امروز دنیا، مؤثر باشد.

کیم سانگ وو، استاد دانشگاه سونگ کونکوان می‌گوید: «مردم سعی می‌کنند الکتریسیته ساکن را از زندگی روزمره‌شان حذف کنند و بصورت، تقریباً محدود از آن، به‌عنوان منبع تأمین انرژی استفاده می‌کنند. ما این تحقیقات را انجام دادیم تا الکتریسیته ساکن را تبدیل به منبعی برای تأمین انرژی کنیم.» محققان متوجه شده‌اند که در اثر مالش این پارچه به فیلم پلیمری ساخته شده از مواد آلی، الکتریسیته تولید می‌شود. کیم سانگ وو می‌گوید: «با این الکتریسیته می‌توان برق یک نمایشگر آل ای دی وال سی دی را تأمین کرد، بدون اینکه نیاز به منبع دیگری باشد.

همچنین می‌توان از آن برای ابزار کم مصرفی مثل حسگرها هم استفاده کرد.» طراحان کره ای می گویند این پارچه هوشمند مردم را با وسایل مورد استفاده روزمره، مرتبط می‌کنند. کیم سانگ وو می‌گوید: «چنانچه فناوری‌های مربوط به اینترنت در آینده بیشتر پیشرفت کنند، حسگرهایی خواهیم داشت که با پوست انسان در تماس مستقیم هستند و این پارچه می‌تواند تبدیل به منبعی برای تأمین انرژی این حسگرها شود.» این پارچه به راحتی تا می‌شود و ممکن است روزی بتوان از آن برای شارژ کردن تلفن همراه به هنگام راه رفتن استفاده کرد.

گفتنی است، اینترنت اشیا (Internet of Things) (یا IOT به اختصار) به طور کلی اشاره دارد به بسیاری از اشیا و وسایل محیط پیرامونمان که به شبکه اینترنت متصل شده و بتوان توسط اپلیکیشن‌های موجود در تلفن‌های هوشمند و تبلت کنترل و مدیریت شوند. معماری آن در Auto-ID Center در مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) طراحی شد.

در سال 2015 واژهٔ معادل "چیز نت" برای این زمینه توسط پیمان جعفری طائمه پیشنهاد شد. عبارت اینترنت اشیا، برای نخستین بار در سال ۱۹۹۹ توسط کوین اشتون مورد استفاده قرار گرفت و جهانی را توصیف کرد که در آن هر چیزی، از جمله اشیا بی جان، برای خود هویت دیجیتال داشته باشند و به کامپیوترها اجازه دهند آن‌ها را سازماندهی و مدیریت کنند.

اینترنت در حال حاضر همه مردم را به هم متصل می‌کند ولی با اینترنت اشیاء تمام اشیاء به هم متصل می‌شوند. اینترنتِ اشیاء (Internet of Things ‪(IoT)‬) مفهومی جدید در دنیای فناوری و ارتباطات است که به طور خلاصه "اینترنت اشیاء” فناوری مدرنی است که در آن برای هر موجودی (انسان، حیوان و یا اشیاء) قابلیت ارسال داده از طریق شبکه‌های ارتباطی، اعم از اینترنت یا اینترانت، فراهم می‌گردد. این فناوری جدید کره جنوبی نیز، در گسترش فناوری اینترنت اشیا بسیار مؤثر است.

بستر اینترنت اشیا بر امواج رادیویی بی‌سیمی قرارداده شده که به دستگاه‌های مختلف این امکان را می‌دهند تا از طریق اینترنت با یک‌دیگر به برقراری ارتباط بپردازند. این بستر شامل استانداردهایی مانند وای‌فای، بلوتوث کم‌مصرف، NFC، RFID و استانداردهایی مانند ZigBee,Z-Wave و 6LoWPLAN است که شاید تاکنون اسم آن‌ها را هم نشنیده باشید. پس از این لایه، سنسورهای حرکتی، قفل درب‌ها و یا حتی چراغ‌های روشنایی قرار دارند.

در برخی موارد ممکن است از یک هاب مرکزی در جهت ایجاد بستر برای برقراری ارتباط میان دستگاه‌های مختلف بهره‌گرفته شود. نهایتاً سرویس‌های ابری لایه نهایی را تشکیل می‌دهند که امکان دریافت، تحلیل و بررسی داده‌های مختلف را فراهم تا فرد استفاده کننده بتواند کنترل کاملی بر روی رویه‌های مختلف داشته باشد. چه شرکت‌هایی بر روی این تکنولوژی کار می‌کنند؟ بهتر بود این سؤال را به گونه‌ای دیگر مطرح می‌کردیم. چه شرکت‌هایی بر روی این تکنولوژی کار نمی‌کنند؟!

نام‌های بزرگی مانند سامسونگ، ال‌جی، اپل، گوگل و فیلیپس در حال حاضر بر روی دستگاه‌های متصل به هم کار می‌کنند و شرکت‌های کوچک بی‌شماری نیز به تحقیقات در این زمینه مشغول‌اند. براساس تحقیقات انجام شده انتظار می‌رود 4.9 میلیارد دستگاه مرتبط با هم در سال جاری مورد استفاده قرارگیرند و این رقم تا سال 2020 به 25 میلیارد برسد.

اینترنت اشیا، در ابتدای راه هست. گروه‌های مختلفی در تلاش‌اند تا یک استاندارد واحد جهت سازگاری بیشتر محصولات مختلف ایجاد شود. در میان این گروه‌ها، AllSeen Alliance شامل شرکت‌هایی مانند کوالکام، ال‌جی، مایکروسافت، پاناسونیک و سونی بوده و Open Interconnect Consortium پشتیبانی شرکت‌هایی مانند اینتل، سیسکو، GE، سامسونگ و اچ‌پی را در پشت سر دارد.

اگرچه هدف این گروه‌ها یکسان است اما تفاوت‌هایی در رویه به‌کارگرفته شده توسط آن‌ها وجود دارد. به عنوان مثال OIC معتقد است گروه AllSeen Alliance در به‌کارگیری اینترنت اشیا، امنیت و حفاظت از داده‌ها را به اندازه کافی مدنظر ندارد.

به امید آن که اینترنت اشیا در ایران نیز گسترش یابد...

منبع: برترین ها