«تقاص برادری» روایت دو برادر تنگدست است که یکی با حقه بازی وارد دانشگاه شده و آن دیگری گروهبان می‌شود.در پس زمینه داستان ، بروز سل درمنطقه ،دعوا بر سر زمین کشاورزی و باورهای خرافی جنوب شرق کشور طرح می‌شود.

در نشست نقد و بررسی رمان «تقاص برادری» گفته شد،حتی دو نفر در ایران وجود ندارند که بگویند صد سال تنهایی را فهمیده‌ایم.

به گزارش ایسنا، بر اساس گزارش رسیده نشست نقد و بررسی رمان «تقاص برادری» با حضور محمدرضا گودرزی مجری منتقد،دکتر دل آرا فریدیان منتقد، ناصر نخزری‌مقدم نویسنده و یوسف علیخانی ناشر کتاب در فرهنگسرای گلستان برگزار شد.

2 نفر وجود ندارند که بگویند«صد سال تنهایی» را فهمیده‌ایم

در ابتدای این نشست نخزری‌مقدم بخش‌هایی از این رمان را برای حاضران خواند و پس از آن دل آرا فریدیان درباره «تقاص برادری» گفت:این رمان اقلیمی با حال و هوای سیستان در 5 فصل نوشته شده است و بخش اول آن به نوعی نسبت به سایر فصل‌ها خوشخوان‌تر و درعین حال متفاوت از آن‌ها است.اما درفصل اول کتابی که با عنوان« تقاص برادری» نگاشته شده درگیری میان دو برادر به چشم نمی‌خورد و در طول کتاب نیز چندان برجسته نمی‌شود.

او با اشاره به نثر روان و شیوای رمان، بیان کرد: تغییر زمان افعال بدون عوض شدن خط روایت که مدام گذشته و حال می‌شود، انس خواننده با کتاب را عقب می‌اندازد.علاوه بر این عدم وجود فاعل در جملات و چرخش راوی بدون الزام متنی از مسائلی است که خواننده را سردرگم می‌کند.

فریدیان اضافه کرد: توهمات در میان شخصیت‌های داستان بسامد بالایی دارد به طوری که کتاب را به مکتب رئالیسم جادویی نزدیک می‌کند.

سپس محمدرضا گودرزی به 4 ویژگی کلی رمان نویسی اشاره و تاکید کرد: رمان خوب اثری است که نویسنده‌اش حرفی برای گفتن و موضوع و فضای متفاوتی داشته باشد. همچنین متن باید خاص بوده و تقلیدی از رمان‌های خارجی نباشد. این ویژگی‌ها در مورد این اثر صدق می‌کند.

وی درباره ویژگی چهارم رمان گفت: شیوه روایت عامل مهمی در داستان نویسی است که در این زمینه داستان نویسان دیگر بویژه در پایتخت، در آن قوت بیشتری دارند.کاش «تقاص برادری» را پیش از انتشار دیده بودم.این داستان باید مانند فصل اولش خوب و روان روایت می‌شد.دلیل ندارد که که اثر مدام پیچیده شود.به قول بورخس نویسنده آرژانتینی ،کتاب پیچیده نمی‌گذارد خواننده به اعماق فلسفی متن آن راه پیدا کند.

گودرزی با اشاره آشفته و سخت خوان بودن این اثربیان کرد: زمان رمان خطی و رئالیستی است و اگر قرار بود جریان سیال ذهن یا چیز دیگری باشد باید افشای شگرد می‌شد و نشانه‌های بیشتری در کار نمود می‌یافت.

او در ادامه افزود: ارسطو در بوطیقا می‌گوید وقتی داستانی حرفی برای گفتن ندارد داستان را می‌پیچاند. من از نویسنده‌های جوان درخواست می‌کنم که به خاطر خدا داستان هایتان را نپیچانید!

نویسنده «نعش کش» با اشاره به ارزش مطالعات فرهنگی رمان اقلیمی «تقاص برادری» گفت:این اثر به راحتی می‌توانست در 300 صفحه منتشر شود چرا که از نظر روابط،شخصیت‌ها و طرح باورهای خرافی عالی است و من تعجب می‌کنم کتابی که این همه حرف برای گفتن دارد چرا مانند برخی نویسنده‌های کم عمق پشت تکنیک قایم می‌شود.

در ادامه، یوسف علیخانی مدیر نشر آموت نیز در مقام دفاع از این اثر بیان کرد: در میان نویسندگان سیستانی و کرمانی محمد شریفی و منصور علی مرادی توجه به خواننده دارند و محمدعلی علومی و ناصر نخزری مقدم پیچیده‌تر می‌نویسند. «تقاص برادری» اگرچه اولین رمانی است که از سوی نخزری مقدم منتشر می‌شود اما در واقع دومین اثر او پس از «مرد آزما» محسوب می‌شود.

او اضافه کرد: در مناطق محروم مجله‌ای به دست نویسندگان می‌رسد که در آن‌ها مهدی یزدانی خرم مدام پست مدرن-پست مدرن می‌کند.حتی دو نفر در ایران وجود ندارند که بگویند« صد سال تنهایی» را فهمیده ایم. کسی نیست که« پدرو پارامو» را فهمیده باشد.اگر هست به من نشانش بدهید.

در پایان جلسه نخزری مقدم تمام انتقادات را نسبت به کتابش وارد دانست و گفت:هرچه که من بگویم توجیه و دفاع از داستانم محسوب می‌شود.بنابراین سکوت می‌کنم.

جلسه نقد و بررسی رمان «تقاص برادری» در فرهنگسرای گلستان برگزار شده بود.